Kościół w Trzebieszewie wybudowany w roku 1446, jako świątynia parafialna. W roku 1643 został splądrowany przez wojska cesarskie. Siedem lat później zniszczone wnętrza odbudowano, wymalowano strop kościoła i oszalowano od nowa wieżę. W 1719 roku zawieszono duży dzwon, który wcześniej zerwał się w czasie pogrzebu sołtysa Doberpuhla. W roku 1917 dzwon ten został zarekwirowany i przetopiony na cele wojenne. W roku 1739 na zamówienie pastora Polemana został zakupiony i zamontowany na wieży zegar. 18 września 1909 w wieżę kościelną uderzył piorun, nie czyniąc jednak wielkich szkód. Jesienią roku 1911 wieża od północnej strony została na nowo oszalowana deskami dębowymi. W wigilię Bożego Narodzenia 1924 roku, został zawieszony nowy duży dzwon.
Kościół zlokalizowano w zachodnim skraju wsi na kwartale wydzielonym niewysokim, kamiennym murem z bramkami. Pierwotnie była to budowla salowa, orientowana, bez wieży zachodniej z dwoma bocznymi kaplicami i niewyodrębnionym prezbiterium, zamkniętym od wschodu poligonalnie. Prezbiterium oskarpowano. Sprawą sporną pozostaje forma architektoniczna wieży. Obecność blend w szczycie zachodnim mogłaby świadczyć o planowanym wzniesieniu niewielkiej wieży na planie kwadratu. Niemiecki inwentaryzator powiatu Kamień w swojej rekonstrukcji trzebieszewskiej świątyni przedstawił koncepcję korpusu nawowego powiązanego z murowaną podstawą wieży, na której osadzono drewnianą konstrukcję dzwonnicy krytej ostrosłupowym hełmem. Ściany podstawy wieży miałyby być jednak nieco węższe od obecnych.