Po raz pierwszy zaistniały Dołuje w źródłach w 1283 r. pod nazwą Nyenkerken. Do 1945 r. wieś nosiła nazwę Neuenkirchen (Nowy Kościół). Należała wówczas do księcia pomorskiego Bogusława IV. W 1331 r. książę Otton I nadał wieś kapitule kolegiackiej pw. Najświętszej Maryi Panny w Szczecinie. Kościół zbudowano w Dołujach w 1316 r. Podlegał jurysdykcji biskupów kamieńskich. Taki stan trwał do 1945 r., gdy średniowieczny kościół z wieżą oraz cmentarz uległy likwidacji. Wrażliwe serce ks. prał. Zbigniewa Wyki sprawiło, że 16 października 2005 r. w Dołujach sprawowana była pierwsza Msza św. na dawnym placu kościelnym gdzie zbudowane zostało drewniane zadaszenie dla ochrony ołtarza. Kilka miesięcy później, 26 sierpnia 2006 roku przybywa ks. Jan Gierlach z zadaniem utworzenia nowej parafii w Dołujach. Pierwszą Mszę św. odprawił nazajutrz w tutejszej szkole, która przez długi okres czasu służyła jako miejsce modlitwy. Nowa parafia p.w. Chrystusa Króla Wszechświata została oficjalnie erygowana 25 lutego 2007r. W skład parafii weszły kościoły i miejscowości: kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Wąwelnicy; kaplica w Skarbimierzycach i kaplica a obecnie kościół w Kościnie oraz miejscowości Lubieszyn i Redlica. Głównym zadaniem stojacym przed ks. Janem było rozpoczęcie przygotowań o budowy nowego kościoła w Dołujach. 26 lipca 2007r. ks. Proboszcz otrzymuje zezwolenie na budowę świątyni. Po zatwierdzeniu planów architektonicznych 27 lipca 2007r. został wykonany pierwszy wykop pod kościół. Dzięki mieszkańcom i sponsorom kościół został wybudowany w stanie surowym i zwieńczony dachem już 30 marca 2009 roku. W kolejnych latach świątynia zostaje otynkowana wewnątrz i pomalowana przy udziale wiernych.

W majestatycznym, misternie wybudowanym i wyposażonym według wszystkich wskazań liturgicznych kościele zebrali się 21 października 2017 r. kapłani pod przewodnictwem Księdza Arcybiskupa Andrzeja Dzięgi. Poświęcenie dokonuje się raz w historii każdego kościoła, a przez to wpływa na miejscową wspólnotę, aby godnie uczestniczyła w Eucharystii, słuchała Słowa Bożego i przyjmowała sakramenty św. Zasadniczym elementem liturgii było namaszczenie ołtarza do sprawowania Najświętszej Ofiary. Jest to obrzęd bardzo przemawiający do wnętrza ludzkiego poprzez swą symbolikę i nawiązanie do najistotniejszych funkcji, które spełnia Ołtarz Żertwy Pańskiej. Po namaszczeniu Ksiądz Arcybiskup dokonał tego samego obrzędu w sześciu miejscach kościoła przy tzw. zacheuszkach, które stanowią widoczny znak świętości tego miejsca. Rozbudowany obrzęd okadzenia ołtarza i świątyni oraz zapalenie świec ołtarzowych, a także świec kandelabrowych przy zacheuszkach wprowadziły uczestników Eucharystii w dalsze przeżywanie Najświętszej Ofiary.

Tekst i zdjęcia: Ks. Robert Gołębiowski