Synod Biskupów etap diecezjalny
Synod Biskupów o synodalności 2021-23. Etap diecezjalny
Mapa diecezji
Wspólnoty parafialne
Kościoły
Biskupi Archidiecezji
Duszpasterze
Zakony Żeńskie
Duszpasterstwa
Ruch Rodzin Nazaretańskich
Ekumenizm
Dzieło Biblijne
Apostolat Chorych i Niepełnosprawnych
Odeszli do Pana
Archidiecezjalne forum pastoralne
Wspólnoty parafialne
Parafia Rzymskokatolicka pw.
NMP Matki Kościoła
Warnice k.Pyrzyc
74-201 WARNICE k.Pyrzyc
tel. 91 561 28 67
tel. kom. 601 57 26 21
Gmina: Warnice k.P
Powiat: Pyrzycki
email. petrus57@o2.pl
www.parafiawarnice.pl
Data powstania: 12.III.1977 r.
Dekanat: Pyrzyce
Odpust: uroczystość NMP Matk
Kapłanii w parafii:
Kościoły i kaplice na terenie parafii
KOŚCIÓŁ – WARNICE (Opis kościołów)
W luty 1305 r. Warnice przechodzą wraz z przyległymi miejscowościami w ramach sprzedaży na własność biskupa kamieńskiego. W 1490 r. zostaje ufundowany kościół parafialny w Warnicach przez ówczesnego właściciela Güunter von Billerbeck. Budowa kościoła przeciąga się do pierwszych lat XVI wieku. W XIX wieku kościół był restaurowany, zmieniono wówczas otwory okienne, przemurowano koronę murów i założono nowe dachy nad korpusem i nad wieżą. Kościół założony na planie prostokąta 8.6 x 17.6, z wieżą na planie kwadratu od strony południowej. Północna ściana szczytowa o trójkątnym zwieńczeniu zdobiona jest sterczynami i ostrołukowymi blendami. Dach 2 – spadowy, na wieży 4 – spadowy. Okna wysmukłe, półkoliste zamknięte, zdobione maswerkami. Ściana wschodnia wieży z ostrołukowym portalem wejściowym bogato zdobiona kolistymi i ostrołukowymi blendami. Drugi portal we wschodniej ścianie korpusu. Wnętrze jednoprzestrzenne. We wnętrzu: strop płaski modrzewiowy, przy ścianie północnej współczesna modrzewiowa empora muzyczna wsparta na dwóch słupach.
W czasie II wojny światowej kościół został uszkodzony, a po wojnie zniszczonyi obrabowany. Pozostały jedynie ruiny.
W 1972 r. nowy proboszcz ks. Czesław Sampławski od razu zwrócił uwagę na możliwość odbudowania kościoła w Warnicach, z którego pozostały tylko ruiny. Już w styczniu 1974 r. odbywa się spotkanie z przedstawicielami Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i zostaje sporządzona dokumentacja, na podstawie której będzie można odtworzyć budowlę. Można było rozpocząć prace przy mocno zrujnowanych ruinach świątyni, a nie było to łatwe. W tym samym roku zawiązuje się Komitet Odbudowy Kościoła w Warnicach. W jego skład weszli:
ks. Cz. Sampławski – proboszcz, ks. Wł. Jackowski – wikariusz
Z. Cz. Molińscy, E. I. Molińscy, St. Fatalski St. Grembowska, P. Kacperski, J. Masłowski, M. Samson, H. M. Brzezińscy, Z. H. Baniccy, M. Królikowscy, J. Mikołajczak,, M. Smołuch, St. Trytek, M. Kacperski.
W latach 1974 – 1976 kościół zostaje odbudowany staraniem ks. Czesława Sampławskiego i ofiarnym trudem parafian. Przywrócono mu w dużej części pierwotny wygląd – zwłaszcza okna i ściany z czerwonej gotyckiej cegły utkane kamieniami polnymi. Taka odbudowa spotkała się z uznaniem ze strony konserwatora zabytków.
Kościół parafialny: pw. NMP Matki Kościoła, poświęcony 19.12.1976 r., przez ks. bp dr Jerzego Strobę.
W 1976 roku sprawiono nowe ławki do kościoła. 14.09.1977 ufundowano Obraz MB Nieustającej Pomocy – Nowennę wprowadził Redemptorysta z Głogowa O. Henryk Klimaj.
W 1979 sprawiono Tabernakulum i dwa witraże przedstawiające Adorację Aniołów Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi projektu Joanny Spychalskiej. W 1980 roku ukończono budowę Domu Parafialnego. W 1982 wstawiono na placu kościelnym Krzyż Misyjny
z napisem z brązu „ UFAJCIE – JAM ZWYCIĘŻYŁ ŚWIAT.”
W 1985 wstawiono trzeci witraż Męczeństwo św. Maksymiliana Marii Kolbego również projektu Joanny Spychalskiej. 10.03.1985 roku ks. bp dr Jan Gałecki dokonał poświęcenia witraży i konsekracji dwóch dzwonów: Matka Kościoła i św. Maksymilian.
W 1986 urządzono druga salkę na plebani i dobudowano wsyp na opał. W latach 1987 – 1988 wybudowano zakrystię, a pod nią znajduje się kaplica przedpogrzebowa. Wybudowano budynek gospodarczy – garaże.
W 1989 sprawiono nowy wystrój prezbiterium: ołtarz, sedylia, ambonkę. W 1991 ufundowano czwarty witraż Drzewo Życia przedstawiający świętych i błogosławionych przez Jana Pawła II.
W 22.10.1995 ufundowano Tablicę Pamiątkową dla + ks. kanonika Czesława Sampławskiego.
W 1996 położono nową dachówkę na całej połaci dachu kościoła. 05.08.1996 z okazji 500 lecia kościoła i 20 lecia parafii ufundowano Tryptyk ołtarz główny wykonany w pracowni Tadeusza Makulca, poświęcił ks. abp Marian Przykucki. 19.05.1997 sprawiono do kościoła obraz Jezusa Miłosiernego, figurę MB Fatimskiej i chorągiew Matki Kościoła. W latach 1996/97 ukończono prace przy plebani. W 1997 teren wokół plebani został ogrodzony i wykonano oświetlenie terenu. W 1999 wykonano ogrodzenie wokół kościoła. Wybudowano kapliczkę przydrożną w Warnicy C. W 2000 roku postawiono dwa Krzyże przydrożne: na granicy powiatu Stargard-Pyrzyce i na skrzyżowaniu obok Urzędu Gminy, jako wotum za Rok Jubileuszowy. Poświecenia dokonał ks. bp Marian Kruszyłowicz w dniu 25.07.2000. W 2001 roku położono polbruk wokół kościoła. W roku 25 lecia parafii jako wotum ufundowano Kapliczkę Przydrożną za stali przed Warnicą od strony Stargardu. Poświęcenia dokonał ks. abp Zygmunt Kamiński w dniu 20.05.2002. Kapliczkę wykonali p. Czesław Wolski, Jego syn - Stanisław Wolski i zięć Dariusz Michalak. W dniu 05.10.2002 ks. bp Jan Gałecki dokonał poświecenia dwóch witraży: Dary Ducha Świetego oraz Święci i Błogosławieni Polacy wyniesieni na ołtarze przez papieża Jana Pawła II. W 2006 roku ufundowano organy piszczałkowe o 11 głosach, poświecenia dokonał ks. bp Jan Gałecki w dniu 12.11. podczas Wizytacji Kanonicznej Parafii.
KOŚCIÓŁ - BARNIM
Pierwsza wzmianką o Barnimie jest traktat z 1240 r., w którym książę Barnim I odstępuje Biskupowi kamieńskiemu sąsiednią wioskę Kunowo. W 1492 r. na wikariat w kościele parafialnym św. Krzyża w Barnimie powołano „mistrza” Paulusa Rotzke. W 1903 r. kościół spalił się całkowicie, pozostała jedynie wieża. Poprzednia budowla z kamieni polnych pochodziła z XV w. Wieża zwieńczona blankami przypomina obronne budowle. Ponad blankami wznosi się wysmukły 8 – boczny gotycki hełm murowany z cegły. Otwory okienne ostrołukowe. Na południowej elewacji wieży wyryte w tynku daty odnoszące się do restauracji i robót 1531, 1689, 1719, 1820, 1839, 1867, 1891, 1903, 1963, 1999. W wieży od południa portal 3 – uskokowy.
Kościół filialny: pw. Narodzenia NMP poświęcony w 1950 r., przez ks. Alojzego Piłata.
W 1978 roku ufundowano nowe ławki na chórze, przebudowano prezbiterium i sprawiono główny ołtarz z tabernakulum oraz ołtarz posoborowy z płaskorzeźbą Ostatniej Wieczerzy. W 1979 we wszystkich oknach wymieniono szkła witrażowe. W 1980 zawieszono nowe 8 miedzianych żyrandoli. 12.10.1984 r. sprawiono miedziany świecznik, krzyż ołtarzowy o podstawie miedzianej i zamontowano lampę wieczną. W 1985 dokonano remontu wewnątrz wieży, wymieniono podesty
i schody. W 1987 ogrodzono plac przykościelny. W latach 1988-1990 oczyszczono sklepienie kościoła z farby olejnej, odtworzono malowidła na ścianach tzw. czołganki z końca XIX wieku. Przełożono dachówkę na całej połaci dachu. W 1993 r. ufundowano dwa konfesjonały. W 1995 zrobiono chodnik prowadzący do kościoła. W 1996 oczyszczono z tynku ścianę wschodnią kościoła i dokonano jej konserwacji. 09.09.1997 r. ks. bp dr Jan Gałecki poświęcił ufundowane przez wiernych: Krzyż Misyjny, Figurę Matki Bożej Opieki, sedylia i ambonkę. W tym samym roku zamontowano dwie bramy zamykające plac kościelny. W 1999 zrobiono nowe schody prowadzące na chór, dokonano remontu wieży – elewacja zewnętrzna i zainstalowano nowy Krzyż na wieży. W 2001 roku dokonano remontu zewnętrznej strony elewacji kościoła. zbito tynk i przeprowadzono konserwacje obu ścian kościoła. W 2001 roku 14.05. Rodzice dzieci komunijnych ufundowali nową szafę do zakrystii. W 2003 roku wymieniono drzwi z obudową w zakrystii od strony kościoła. W tym roku ułożono opaskę z kamienia polnego wokół świątyni. W dniu 12.07.2005 roku sprawiono nowe ławki do kościoła sztuk 18. Na odpust w 2004 roku uzupełniono emporę chóru: podzielono na kwatery listwami, malowanie wzoru – dostosowanie do wyglądu sklepienia kościoła.
W 2006 odnowiono malowidła kolorów (pasków) na stropie kościoła.
KOSZEWO – KOŚCIÓŁ
Pierwszą wzmianką o Koszewie jest wymienienie w dokumencie z 1492 roku nazwiska księdza Bartłomieja Droise. Kościół z kamieni polnych posiada wymiary 17,1 x 8.65m. Pochodzi z XVI wieku. Z południowej strony w późniejszym okresie dobudowano dwukondygnacyjną kaplicę barokową. Dolna kondygnacja – grobowiec. Okna niskie, szerokie płasko-łukowe. Wieża, podobnie jak w Barnimie, jest rozczłonkowana nierównomiernie rozmieszczonymi framugami, ukoronowana wieńcem blank, z którego wznosi się na znaczną wysokość potężna, zbudowana z wypalanej cegły, obecnie otynkowana kopuła. Kościół w okresie wojny znacznie zdewastowany, wymaga wielkich nakładów na cele remontowe.
Koszewo filialny: pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Poświęcony w 1954
W 1978 roku sprawiono nowe ławki, w 1979 ufundowano tabernakulum. W 1982 wstawiono Krzyż Misyjny. umocowano napis z brązu: „ODKUPICIEL CZŁOWIEKA.” W 1985 roku dokonano remontu wewnątrz wieży, wymieniono podesty i schody, zainstalowano nowy dzwon „Brat Albert” o wadze 200 kg – posiada średnicę 67 cm i ton „F”. Na płaszczu umieszczony jest napis: „BŁOGOSŁAWIONY BRAT ALBERT PAR. WARNICE – KOSZEWO konsekrowany w Warnicach 10.03.1985 roku przez ks. bp dr Jana Gałeckiego. W 1989 dokonano remontu wewnątrz kościoła: przebudowano prezbiterium, zrobiono wejście z zakrystii do prezbiterium, wstawiono nowe drzwi w zakrystii i wymieniono jedno okno. Wstawiono nowe drzwi z wieży do kościoła, wymieniono instalację elektryczną, ułożono posadzkę z cegły na całej powierzchni kościoła. 26.12.1989 roku ks. biskup Jan Gałecki dokonał poświęcenia kościoła po remoncie i wyraził wdzięczność wiernym z Koszewa za troskę o swój kościół. W 2001 roku dokonano remontu wieży elewacji zewnętrznej. W 2004 roku wyrównano ściany pomalowano w całości kościół. W 2004 roku 14.05. Rodzice dzieci komunijnych ufundowali nową szafę do zakrystii.
KOSZEWKO - KOŚCIÓŁ
Koszewko znane już w roku 1202 jako własność Cystersów w Kołbaczu.
W 1223 zwane jest „parva” później w 1305 „Slavicali”. W 1236 roku Koszewko jest własnością biskupa kamieńskiego. W 1490 proboszcz Mikołaj Risebeck otrzymuje pozwolenie: „ad celebrandum in tabulis” na dwa lata. Pozwolenie zostaje wznowione w 1492 bez podania terminu wygaśnięcia. Odnowione zezwolenie świadczy, że kościół był w budowie. W 1709 r. kościół został przebudowany. Kościół zbudowany jest z cegły gotyckiej. Wieża z barokowym hełmem i latarnią, typowa dla tego regionu. Kryta była gontem. Zwraca uwagę niezwykłe piękne usytuowanie kościoła na górze wśród pięknych drzew dużego parku. Wewnątrz kościoła zachowały się piękne marmurowe pomniki fundatorów kościoła. Większość bezcennych zabytków, które mieściły się w kościele zostało w czasie wojny zrabowanych.
Kościół filialny pw. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Poświęcony 02.03.1952.
W 1978 sprawiono nowe ławki. W 1985 dokonano remontu wewnątrz wieży, wymieniono podesty i schody, naprawiono mocowanie dzwonu. W latach 1987 – 88 dokonano remontu kościoła: podwieszono sklepienie kościoła na metalowej konstrukcji. Zbito tynk wewnątrz, przebudowano prezbiterium, wymieniono instalację elektryczną. Wyposażono kościół w nowy ołtarz posoborowy, sedylia, ambonkę i konfesjonał. Wstawiono Krzyż do ołtarza głównego. Na zewnątrz: przełożono dach, zbito tynk, zrobiono schody prowadzące do kościoła. W 1990 ufundowano tabernakulum. 14.06.1990 wstawiono nowy Krzyż Misyjny. W 1992 pokryto wieżę blachą aluminiową. W 2000 roku wykonano prace konserwacyjne, okien, drzwi, malowanie sklepienia kościoła. W 2005 roku dokonano remontu wnęki zew. przy kościele.
Miejscowości bez kościołów i kaplic należące do parafii
Dębica to miejscowość o średniowiecznym rodowodzie z gruntami przynależnymi do kapituły kamieńskiej. W wieku XIX było tam duże gospodarstwo wolnego sołtysa, 8 dużych gospodarstw chłopskich, 9 średnich i 8 zagrodniczych. Ponadto w tym czasie była tam: szkoła, kuźnia i karczma. W latach 1839 – 1844 z części areału wyodrębniony został przysiółek Reńsko.
W latach 30-tych XX-tego wieku wieś liczyła 400 mieszkańców. Po wojnie znajdują się tu przede wszystkim gospodarze indywidualni. Kościół funkcjonował prawdopodobnie do 1950 roku, stwierdzono to m.in. na podstawie erekcji drogi krzyżowej 20.03. 1950 r. przez ks. Karola Kopacza. Ten sam duszpasterz 05.06.1950 r. prosił Kurię w Gorzowie o rozciągnięcie przywilejów roku jubileuszowego również na kościół w Dębicy. Te przytoczone fakty pozwalają stwierdzić,
że świątynia w tej wsi normalnie funkcjonowała. Obecnie na placu kościelnym pozostały tylko fundamenty po budowli.
Wójcin – ostatnia z miejscowości należących do parafii Warnice ma młodą metrykę.
W średniowieczu obszar dzisiejszego Wójcina stanowił składową część majątku Barnim G będącego w posiadaniu starego pyrzyckiego rodu rycerskiego Billerbecków. W 1762 r. sprzedano majątek Jerzemu Thiede, który dodatkowo zbudował przysiółek na wschód od wsi: był to dom mieszkalny, stodoła, stajnia. Nazwał go na swą cześć Thiedenfeld. W 1852 r. majątek został spalony i później odbudowany przez Rudolfa Pafahla. Nowe zabudowania składały się z 5 domów mieszkalnych i 9 gospodarskich. Zamieszkałe przez około 100 ludzi. Położone w połowie drogi
z Barnima do Kłębów. W lutym 1863 r. wprowadzono nazwę Waitendorf. Osiedlający się tu Polacy od 1945 r. w majątku nazywali go Dalekie. Był to skutek tłumaczenia cząstki Waiten – bo
z niemieckiego weit oznacza daleki, oddalony. Jednak ostateczna nazwa wsi prawdopodobnie została ustalona na pamiątkę po panu pomorskim Svojtynie mającym posiadłość w zaginionej wsi Gorna koło Przylepu.
Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono. Główne elementy kompozycji przestrzennej: droga, założenie rezydencyjno – folwarczne oraz kolonia mieszkalna pozostały w formie niezmienionej. W latach 60-tych obecnego stulecia nastąpił rozwój osady: powstała kolonia domków jednorodzinnych i kilka piętrowych obiektów mieszkalnych.
Kłęby - od 1235 r. wzmiankowana jest w źródłach wieś Clembe (dziś Kłęby) wówczas należąca do ziemi stargardzkiej. W XVI w. można tu zauważyć dziedziczną własność Boków, Schöningów, Billerbecków, Hindenburgów. W 1628 r. znajduje się tu 40 gospodarstw chłopskich, karczma, kuźnia, owczarnia i piekarnia. Do początku XX wieku Kłęby znajdowały się w posiadaniu rodu Schöning, później dzierżawiła majątek cukrownia w Kluczewie k/Stargardu. Była to dość duża wieś gdzie w części chłopskiej znajdowało się 8 pełno rolnych gospodarstw (w tym gospodarstwo kościelne) i kilka mniejszych. Liczba ludności w 1928 r. to 539 osób. Wieś jest wyzwolona przez Jednostki II Armii Pancernej 09.02.1945 r.Po drugiej wojnie światowej jest to miejscowość rolników indywidualnych, wszystko zostało rozdzielone między osadników. Ma zabudowę liniową z przebudowaną zabudową mieszkalną. Czworaki i budynek szkolny zachowały do dziś walory kulturowe.
Kościół nie zachował się: „... Kościół w Kłębach jest w ruinie i nie ma mowy o odremontowaniu...” Tak pisał o świątyni w 1949 r. ks. Karol Kopacz. Obecnie mieszkańcy starają się własnymi siłami o wybudowanie nowej świątyni na dawnym placu kościelnym.
Reńsko swymi początkami sięga lat 1839 – 1844 kiedy to na Olszowej Górze zbudowano pierwsze zagrody chłopskie. Nazwa tej miejscowości odżywa po 1945 r. Na początku XX w. osada ta liczyła około 50 osób. W okresie po drugiej wojnie na bazie folwarku założono spółdzielnię produkcyjną, która była inwestorem niemal całej istniejącej obecnie zabudowy mieszkalnej i gospodarczej. Jednocześnie daje zatrudnienie dużej części mieszkańców.
(Opracowano na podstawie pracy magisterskiej p. Beaty Samson „Rodzina katolicka na wsi pomorskiej na przykładzie parafii w Starym Przylepie i w Warnicach w latach 1968 – 2000”)
Inne parafie w dekanacie Pyrzyce
Kapłani pracujący w dekanacie Pyrzyce
Jeśli zauważyłeś błąd lub masz pytania, napisz do administratora: webmaster@kuria.pl
