Późnośredniowieczny kościół, w położonym około dwudziestu kilometrów na południowy wschód od Kamienia Pomorskiego Mechowie, zbudowany został na niewielkim wzniesieniu morenowym opadającym w stronę rzeki Wołczy. Powstał z głazów narzutowych dziś jest już jednak całkowicie otynkowany. Przez stulecia mechowską świątynią opiekował się ród szlachecki von Grapen. Następnie przez krótki czas należała do znanego na Ziemi Kamieńskiej rodu von Flemming. Pierwsza wzmianka o rodzinie von Grapen w Mechowie pochodzi z dokumentu wystawionego w 1433 r. przez kamieńskich dominikanów. Pierwsze informacje o świątyni pochodzą z 1594 r. Miała być tam wówczas wieża z trzema dzwonami. Wieża ta została przebudowana 1647 r. o czym wiemy z zachowanej do dziś inskrypcji „M. HANS MEIER ANNO 1647” na jednej z belek ją wznoszących. W wieku XVIII do wschodniej ściany kościoła von Grapenowie dobudowali rodzinny grobowiec. Wejście do niego znajdowało się od strony wschodniej. Obecnie jest ono zamurowane. Od północy umieszczone były drewniane schody prowadzące na piętro grobowca. Znajdowało się tam wejście prowadzące na emporę wysuniętą do wnętrza kościółka. Z tego miejsca patronowie świątyni uczestniczyli w nabożeństwach. Wejście to jest współcześnie zamurowane, a empora została usunięta. Na zewnątrz kościółka, za grobowcem von Grapenów, znajdują się trzy groby. Na jednym z nich umieszczony jest żeliwny krzyż z napisem „Elisabeth von Flemming , geb. 29. August 1875., gest. 9 August 1876”. We wnętrzu kościółka w południowych oknach umieszczonych było 14 niewielkich witraży. Do dnia dzisiejszego zachowało się jedynie osiem – m.in. witraż z herbem rodziny von Grapen i z inskrypcją poniżej o treści: „Charlotta. Juliana. Grapen. 1706.” W kościele do dziś znajduje się ołtarz z 1709 r. Do ściany południowej, w sąsiedztwie ołtarza przylega ambona z 1712 r. z figurami Ewangelistów umieszczonymi na balustradzie balkonu. Na ambonę prowadzi dekoracyjne wejście przez drzwiczki, na których umieszczona była inskrypcja zamalowana po 1945 r. W kościele zachowała się również empora chóru z II poł. XVII wieku, jak również XIX-wieczne żyrandole. Do końca II wojny światowej na południowej i północnej ścianie kościołka wisiały drewniane tablice kommemoratywne upamiętniające poległych mieszkańców Mechowa podczas wojen napoleońskich z lat 1813-1814 i w pierwszej wojnie światowej. Zdjęte po 1945 r. nie zachowały się do dnia dzisiejszego.
