Katedra na żywo
Fundusze europejskie
Wydział Wychowania Katolickiego
Wydział Duszpasterstwa Rodzin
Ochrona dzieci i młodzieży
Duszpasterstwo ministrantów
Archidiecezjalne forum pastoralne
Apostolat Chorych
Tematy:
Polecamy:
Szafarze Nadzwyczajni Komunii Świętej
Szafarskie wyciszenie
Szafarskie wyciszenie – felieton z cyklicznych dni skupienia
W klimacie przesłania zbliżającego się Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia, ogłoszonego w bulli papieskiej Misericordiae vultus z 11 kwietnia 2015 r., minął krótki, dwudniowy okres skupienia nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Urokliwy czas, zarówno w odniesieniu do aury schyłku lata, obfitującej w ten weekend w słońce oraz łagodne muśnięcia orzeźwiającego wiatru, jak i sfery dotyczącej wzmocnienia duchowego kurażu uczestników, pełniących na co dzień posługę pomocników Komunii św. w różnych zakątkach diecezji. Od 11 do 13 września br. Dom św. Józefa na szczecińskim Golęcinie stał się dla nich miejscem wyciszenia i ponownego wsłuchania w głos Pana – nadawcy szafarskiego powołania. Rytm życia w zawiązanej na tę okoliczność wspólnocie odmierzały zarówno modlitwy, adoracje i nabożeństwa, jak i spotkania formacyjne obejmujące konferencje oraz tzw. czas dzielenia. Kulminacyjnym momentem każdego dnia tych swoistych rekolekcji była Eucharystia w kaplicy ośrodka. Moderatorem całości był ks. kan. dr Wojciech Zimny – diecezjalny duszpasterz nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Zaproszenie do wygłoszenia konferencji o istocie małżeństwa sakramentalnego przyjął ks. mgr lic. Robert Kaszak – notariusz kancelarii Kurii Metropolitalnej Szczecińsko-Kamieńskiej.
Rozważaniom podejmowanym podczas dni skupienia towarzyszyły liczne nawiązania do przesłania papieża Franciszka zachęcającego, aby - jak czytamy w Misericordiae vultus - „nieustannie kontemplować tajemnicę miłosierdzia”. Ojciec Święty przypomina, że „jest ona […] źródłem radości, ukojenia i pokoju”, że „miłosierdzie: to jest słowo, które objawia Przenajświętszą Trójcę; to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie”; że „miłosierdzie jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia”; że wreszcie „miłosierdzie to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu”. Warto przyjąć tę zachętę jako źródło starań zmierzających do ciągłego oczyszczania intencji, zwłaszcza w trakcie pełnienia szczególnej posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej, w którą niejako z urzędu wpisana jest troska i pomoc drugiemu człowiekowi, wypływająca z miłości nawiązującej do czystej miłości Jezusa Chrystusa.
Dopełnieniem przesłania do dalszego pełnienia szafarskiej posługi stało się słowo Boże z XXIV Niedzieli zwykłej, kończącej dni skupienia i duchowe manewry. W pierwszym czytaniu prorok Izajasz wskazuje, iż Bóg wspiera swego Sługę w prześladowaniach – „Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi” (zob. Iz 50, 5-9a). Być może w obecnych realiach życia w naszym kraju nie występuje zbytnie ryzyko związane ze świadectwem pobożności, to jednak w aspekcie szafarskiej misji niesienia Najświętszego Ciała Pana Jezusa chorym lub starszym, potrzebna jest zwłaszcza duchowa determinacja, wypływająca ze zrozumienia tego szczególnego, eucharystycznego posłannictwa. W drugim czytaniu (zob. Jk 2, 14-18) św. Jakub Apostoł pisze, że wiara nie połączona z uczynkami jest martwa. Uwrażliwia, by wszelkie działania były tożsame z wiarą, nią wsparte. W tę zachętę wpisuje się także akt posługi szafarskiej godnie sprawowanej. Do apostolatu ewangelizacyjnego wezwani są wszyscy. Nadzwyczajni szafarze Komunii św. mają szczególną okazję, aby przykładem swojego życia i rozwoju duchowego świadczyć o Jezusie Zmartwychwstałym oraz pociągać do tego innych. Jednak aby do tego doszło, należy sobie odpowiedzieć na pytanie, jakie Jezus zadał swoim uczniom: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Jezus apeluje w sposób dobitny: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa” (zob. Mk 8, 27-35).
Kroczenie za Jezusem, dźwiganie krzyża, naśladowanie Go, cierpienie, być może utrata życia z Jego powodu, staje się uświęceniem i gwarancją zbawienia. Nadzwyczajni szafarze Komunii świętej w swej posłudze często spotykają się z cierpieniem, niedolą. Niosąc pokrzepienie w postaci Ciała Pana Jezusa chorym lub starszym, mają okazję współuczestnictwa w ich życiu spiętym ograniczeniami chorób, kontuzji, skutków wypadków, starości, ale dającym możliwość zaczerpnięcia hartu ducha, wnoszącym pierwiastek radości z zauważanego pragnienia przyjmowania Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.
„Bóg nigdy nie przestaje otwierać drzwi swojego serca, by powtarzać, że nas kocha […]” – pisze Ojciec Święty Franciszek. Modlitewną troską szafarskiej wspólnoty jest, aby taka otwartość serc na Bożą miłość i miłosierdzie była udziałem wszystkich – zarówno tych, do których są posyłani, jak i oczekujących w milczącym pragnieniu na spotkanie z Panem, a także ich samych.
Adam Szewczyk
Aby Duch Święty rozpalił u chorych potrzebę częstego przyjmowania Jezusa Chrystusa…
Świadectwo Amadeusza Szejby – nadzwyczajnego szafarza Komunii św. z parafii pw. św. Stanisława BM w Szczecinie
13 września 2015 r. zakończyły się 2-dniowe rekolekcje nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Tradycyjnie odbywają się one we wrześniu i mają już swoją kilkuletnią tradycję. Dla nas, szafarzy, to znak, że wakacje się zakończyły i rozpoczyna się nowy rok pracy. Każde rekolekcje to dla mnie jakby przystanek w życiu na szczególne spotkanie z Jezusem Chrystusem. Podsumowanie roku pracy i zamierzenia na rok następny. Spotkaliśmy się w Domu św. Józefa przy ul. Strzałowskiej na szczecińskim Golęcinie. W szczytowym momencie w rekolekcjach uczestniczyło 28 szafarzy i nasz opiekun duchowy - ks. kan. dr Wojciech Zimny. Ks. Wojciech i tym razem przygotował bardzo interesujący i ciekawy program: konferencje, czas modlitewny i wymiany doświadczeń między szafarzami w pełnionej posłudze.
Niezwykle ciekawa była konferencja ks. mgr. lic. Roberta Kaszaka – notariusza kancelarii Kurii Metropolitalnej Szczecińsko-Kamieńskiej, który w bardzo interesujący sposób przedstawił temat małżeństw sakramentalnych, związków niesakramentalnych i wiele innych zagadnień związanych z regulacjami prawnymi związku kobiety i mężczyzny. Tematy były tak różnorodne i skomplikowane, że pomimo zdawałoby się jasności wykładu ks. Roberta, po zakończeniu konferencji okazało się, że tematy przez niektórych z nas zostały zrozumiane diametralnie odmiennie. Chylimy czoło przed ks. Robertem, dla jego wiedzy prawnej i interpretacji zgodnej z prawem kanonicznym. Ale - jak powiedział ks. Robert -, jest to dopiero mała część wiedzy. Dalszy ciąg będzie kontynuowany na następnych rekolekcjach, z czego już dzisiaj bardzo się cieszymy.
Dla mnie bardzo doniosły i cenny był czas modlitwy - adoracji Najświętszego Sakramentu, podczas której przeżyłem bardzo głęboki i osobisty kontakt z Panem Jezusem. Niezwykła była sama sceneria: na ołtarzu monstrancja z Jezusem Chrystusem, a głębiej, na ścianie, wisiała ikona Chrystusa. Patrząc na monstrancję widziałem jednocześnie Jezusa Chrystusa i ikonę, która też przedstawiała Chrystusa. Jak gdyby „dwa w jednym”. I ten mój kontakt z Jezusem Chrystusem był jakiś inny niż zwykle i bardziej osobisty.
W czasie dzielenia się swoją posługą, okazało się, że sytuacje jakie mają miejsce w czasie jej pełnienia, często nie mieszczą się w procedurach postępowania. Ale działa Duch Święty, który zawsze nam podpowie, jak należy postąpić, aby te procedury nie zostały wyraźnie przekroczone. Liczba chorych, którym posługują nadzwyczajni szafarze Komunii św. jest różna w każdej parafii. Niektórzy nie mają chorych i ich posługa ogranicza się do służby ołtarza. W mojej parafii sytuacja jest taka, że - parafrazując słowa Ewangelisty – „żniwo wprawdzie małe, a robotników dużo”. Dlatego zachęcam do modlitwy do Ducha Świętego o łaskę dla chorych, aby rozpalił w nich płomień potrzeby częstego przyjmowania Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. I niech się stanie tak, jak napisał Ewangelista: „żniwo wprawdzie wielkie, lecz robotników mało” (Łk 10,2). Niech tak się stanie.
Zdj. A.Szewczyk; opr. A.Szewczyk
Polecane:
Dekret Wykonawczy do Bulli Papieskiej SPES NON CONFUNDIT ogłaszającej Rok Jubileuszowy 2025
Ojciec Święty Franciszek Bullą Spes non confundit ogłosił dzień 29 grudnia 2024 r. dniem rozpoczęcia we wszystkich katedrach i konkatedrach Roku Jubileuszowego. Aby jeszcze bardziej umożliwić stawanie się skutecznym znakiem działania Boga, zachęca się, by Rok ten był czasem kontemplacji tajemnicy chrześcijańskiej nadziei, o której św. Paweł pisze, że „nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,1-2.5).
»Rekolekcje dla młodzieży – ferie 2025
Serdecznie zapraszamy młodzież naszej Archidiecezji do wzięcia udziału w rekolekcjach przygotowanych w czasie ferii zimowych.
»Kalendarz adwentowy z kodami QR
Specjalny kalendarz adwentowy w wersji papierowej i internetowej pomoże lepiej przeżyć czas przed Bożym Narodzeniem.
»