Herb biskupa pomocniczego Henryka Wejmana
Herb biskupa pomocniczego Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej prof. Henryka Wejmana odpowiada ogólnym wymogom heraldycznym stawianych herbom biskupim wg norm określonych przez papieża Pawła VI z 1969 r.
Najbardziej charakterystyczną oznaką godności w herbie duchowieństwa jest kapelusz. Kapelusz pontyfikalny, zwany prałackim lub herbowym wywodzi się z okrągłego, z dość szerokim rondem i sznurem zawiązywanym pod brodą czarnego kapelusza używanego powszechnie przez duchownych w czasie podróży i pielgrzymek. W XIII w. był uważany za charakterystyczne dla duchownych nakrycie głowy. Biskupi mają w herbie zielony kapelusz, sznur i 6 chwostów. Kolejną ważną oznaką w herbie biskupim jest krzyż, który umieszczano po przyjęciu sakry za tarczą herbową, przy czym zawsze był widoczny dolny fragment pionowej belki krzyża.
Treść godła herbowego umieszczono na czwórdzielnej w krzyż tarczy typu hiszpańskiego. Należy zaznaczyć, że sam krzyż pełni tu rolę, nie tylko elementu dzielącego tarczę, ale w systematyce heraldycznej stanowi figurę zaszczytną. Równoramienny krzyż jest głównym elementem nawiązującym do historycznego herbu biskupstwa kamieńskiego. Najstarszy, dokładny wizerunek herbu biskupstwa kamieńskiego uwieczniony został na zachowanej do dziś w wirydarzu kamieńskiej katedry płycie nagrobnej biskupa Jana I księcia von Sachsen-Lauenburg (1343-1370). Także w herb biskupa Martina Caritha (1498-1521) z 1498 roku w lewej górnej i dolnej prawej części tarczy herbowej elementy herbu biskupstwa kamieńskiego.
Inne figury występujące w herbie zaliczane są przez heraldyków do mobiliów. W lewym górnym polu zamieszczona została ryba z wychodzącymi promieniami czerwonym i białym. Figura ta oznacza Miłosierdzie Boże. W symbolice chrześcijańskiej ryba jest ikoną Jezusa Chrystusa. Skrót „Ichtis” powstał w wyniku połączenia symbolu graficznego z abrewiacją wyrażenia Iesous Christos Theu ‘Yios Soter - „Jezus Chrystus Syn Boży Zbawiciel”. Promienie czerwone i białe nawiązują do wizji św. siostry Faustyny Kowalskiej z 22 lutego 1931 r., gdzie, jak sama relacjonuje to w Dzienniczku: ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady (Dz. 47). Sam Jezus w kolejnych wizjach wyjaśnia: Te dwa promienie oznaczają krew i wodę. Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz... – Te dwa promienie wyszły z wnętrzności miłosierdzia Mojego wówczas, kiedy konające serce Moje zostało włócznią otwarte na krzyżu (Dz. 299).
W prawym górnym rogu herbu biskupiego znajduje się figura przedstawiająca księgę i unoszącą się nad nią białą gołębicę. Księga jest synonimem wiedzy. Gołąb w symbolice chrześcijańskiej jest ikoną Ducha Świętego i uosabia też Jego dary, a w tym przypadku, w sposób szczególny dar mądrości. Reasumując wymowę tejże figury heraldycznej, możemy stwierdzić, że Duch Święty jest Tym, który naszą ludzką wiedzę unosi na wyższy poziom mądrości pozwalający nam przybliżać się do Boga. Poza kontekstem teologicznym, mamy tu też akcent osobisty, poprzez który Biskup pragnie ukazać, że bliskie było i jest mu środowisko akademickie.
W przypadku górnych pól herbowych należy zwrócić uwagę na ich dynamizm - Miłosierdzia Bożego i wiary.
W lewym dolnym rogu widniej figura chimeryczna przedstawiająca gryfa szczecińskiego – godło Miasta Szczecin. Umieszczenie figury wywodzącej się z bestiariusza ma charakter typowo topograficzny i łączy osobę Biskupa z ziemią zachodniopomorską. Biskup tutaj się urodził, tutaj ukształtował się duchowo, tutaj wzrastał w wierze, tutaj dojrzewał w badaniach teologicznych i w służbie duszpasterskiej i tutaj będzie pełnił swoją posługę biskupią.
Natomiast w prawym dolnym polu tarczy herbowej umieszczony został monogram „M”, który jest motywem Maryjnym, od czasów pontyfikatu papieża Jana Pawła II przyjętym w heraldyce kościelnej. Jest to też najpopularniejsze godło maryjne w polskiej heraldyce kościelnej. Na umieszczenie tegoż symbolu na tarczy herbowej wpłynął osobisty kult maryjny Biskupa.
Wśród barw heraldycznych użytych w godle herbowym jest w dolnych polach barwa czysta – błękit, symbol pobożności, przede wszystkim pobożności maryjnej oraz symbol marynistyczny. W górnych polach użyto metalu – złota, oddanego za pomocą barwy żółtej, który jest symbolem królowania i mądrości.
Wymowę ideową herbu biskupa Henryka Wejmana konstatuje motto umieszczone na wstędze: „Służyć Bogu Miłosierdzia”.
Graficzne opracowania herbu: ks. kan. Marek Cześnin. Konsultacja heraldyczna: ks. dr Robert Masalski.
