Początki tej czci NMP w Trzebiatowie i okolicach należy wiązać z pojawieniem się w 1208 r. norbertanów w Białobokach, przybyłych z Mariengarten we Fryzji. Zakonnicy ci w swojej regule mieli nabożeństwo ku czci Matki Bożej. To pod ich opieką pozostawała trzebiatowska świątynia mariacka, której wyposażenie zawierało również wiele wątków maryjnych.
Koronowany obraz ołtarzowy pochodzi z 1867 r., a jego twórcą jest Ernest Deger – najznakomitszy przedstawiciel katolickiego malarstwa kościelnego. Malowidło przedstawia Matkę Bożą, z wieńcem gwiazd nad głową, długimi włosami aż po pas, księżycem pod stopami, trzymającą w lewej ręce Dzieciątko Jezus. Prawie identyczny obraz znajduje się w kościele św. Andrzeja w Düsseldorfie. Z tym jednak, że oryginał przedstawia Maryję jako Królową Nieba, trzebiatowski zaś Maryję biblijną z Apokalipsy św. Jana rozdz. 12 wiersze 1-5.
Pomimo formalnych zarządzeń władz Kościoła ewangelickiego, aby obraz Matki Bożej usunąć, mieszkańcy opowiadali się za jego pozostawieniem, tak iż przetrwał on do roku 1945, kiedy świątynia znowu została katolicką.
Po II wojnie światowej, zasiedlający te ziemie Polacy, przetrwanie obrazu w Kościele ewangelickim odczytali jako niezwykłe. Na nowo stał się on więc przedmiotem kultu maryjnego dla Trzebiatowa i okolic. Mieszkańcy czcili go pod wezwaniem Matki Bożej Łaskawej. W 1990 r. rozpoczęto przed nim Nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Doceniając powyższe fakty ks. abp Marian Przykucki erygował 7 października 1996 r. trzebiatowskie sanktuarium.