Wśród zgromadzeń żeńskich wymienić należy: Małe Siostry Jezusa, Uczennice Krzyża, Misjonarki Miłości, Jadwiżanki Wawelskie, Salezjanki, Felicjanki, Misjonarki Chrystusa Króla i Siostry Opatrzności Bożej (z Nowogardu). Zakony męskie reprezentowali: dominikanie, salezjanie i chrystusowcy. Oprócz reprezentacji archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, Świętogórskie Sanktuarium dosłownie wypełniło się osobami konsekrowanymi przybyłymi przede wszystkim z archidiecezji poznańskiej, ale także z  gnieźnieńskiej, diecezji kaliskiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, bydgoskiej, zielonogórsko-gorzowskiej, a nawet włocławskiej. Wszystkim zgromadzonym przewodniczyli: wspomniany już bp Marian Błażej Kruszyłowicz OFMConv i bp senior archidiecezji poznańskiej Zdzisław Fortuniak. Gospodarzami goszczącymi pielgrzymów byli ojcowie filipini, którzy posługują w Gostyniu.

Najpierw, w kościele farnym pw. św. Małgorzaty osoby konsekrowane zebrały się na krótką modlitwę, aby procesyjnie ruszyć na Świętą Górę. Rzeczywiście przemarsz robił wrażenie. Kilkaset sióstr zakonnych i kilkudziesięciu zakonników, a także osoby żyjące w osobistej konsekracji, trzymając w dłoniach relikwiarze założycieli i założycielek swoich zakonów stworzyli prawdziwy, barwny korowód. Barwy były w prawdzie stonowane, tak jak zakonne habity, ale tu i ówdzie pobłyskiwały złotem relikwiarze. W znaku swoich relikwii towarzyszyli nam: św. Dominik, bł. Honorat Koźmiński, św. Filip Neri, bł. Matka Teresa z Kalkuty, bł. Angela Truszkowska, św. Jadwiga Królowa, św. Jan Bosko i św. Małgorzata Maria Alacoque.

Ojciec Maciej Biskup OP, przeor wspólnoty szczecińskiej w wygłoszonej konferencji
swoje rozważania oparł na perykopie ewangelicznej mówiącej o weselu w Kanie Galilejskiej. Mówił o  Maryi, która była pierwszą konsekrowaną Bogu w sposób doskonały, bo z Jego łaski. Mówił o radości, do której odkrywania wszyscy konsekrowani są zaproszeni i która jako ta prawdziwa nie boi się krzyża. Wydobył trzy aspekty postawy Matki Pana Jezusa, istotne dla dojrzewania w konsekracji Bogu: zdolność widzenia, która przejawia się w podjęciu kontemplacji, zdolność współodczuwania, która rodzi współczucie oraz zdolność działania, z której bierze początek ofiarna służba.

To „konsekrowane” pielgrzymowanie również poprzez wspólną adorację w ciszy i możliwość spowiedzi wypełniło się w Eucharystii, w czasie której bp Marian Błażej w homilii, dzieląc się doświadczeniem swojego życia oddanego Panu w ślubach rad ewangelicznych, życzył zebranym: „Niech ta pielgrzymka przyniesie nam pobudzenie, jak zachęcał nas do tego papież Franciszek na początku ustanowionego przez siebie Roku Życia Konsekrowanego, do życia wiary, nadziei i służby miłości”. Nawiązał również do słów Ojca Świętego zawartych w  Liście Apostolskim do osób konsekrowanych: „Nie ulegajcie pokusie liczb i wydajności, a tym bardziej zaufaniu własnym siłom. Analizujcie perspektywy swojego życia i chwili obecnej”. Ksiądz biskup zachęcił do ufnego wypełniania drogi powołania, podkreślając jednocześnie, że warto!

Pamiętaliśmy o siostrach elżbietankach, które na początku lat 50. XX wieku z trzystu  zlikwidowanych placówek zostały tutaj spędzone. Gostyński klasztor stał się dla ponad półtora tysiąca zakonnic miejscem uwięzienia, poniżenia, ale także rozbudzania heroicznej wiary w ciemnej nocy komunistycznych prześladowań. Nad grobami tych, które tu umarły odmówiliśmy modlitwę.

Ponieważ nasze pielgrzymowanie przebiegało w pięćsetną rocznicę urodzin św. Filipa Neri, założyciela Oratorium, przypomnieliśmy sobie jego życiowe motto: „Bądźcie dobrzy jeśli potraficie. Święty Filip mówił także: „Nie szukaj nadzwyczajności – bądź dobry tam, gdzie jesteś, w tym, co robisz codziennie, tak, jak potrafisz – najprostsza droga do świętości” 

siostra Joanna Truchel, jadwiżanka wawelska