Abp. Andrzej Dzięga
bp Henryk Wejman
Caritas
Centrum Formacji Biblijnej
duszpasterstwo rodzin
Ewangelizacja
Hymn Trzech Młodzieńców
Jan Paweł II
katechumenat
Kościół lokalny
Liturgia
Marsz dla Życia
Maryja
Miłosierdzie
młodzież
Muzyka Kościelna
Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego
Noc Konfesjonałów
Ojciec święty
Psalmy
rekolekcje
rekolekcje dla małżeństw
Rokitno
sanktuarium
Seminarium Duchowne
studenci
studium Pisma św.
Szczecin
szkoła biblijna
Światowe Dni Młodych
Tydzień Biblijny
Tydzień Słowa Bożego
życie konsekrowane
życie konsekrowane
Rok Życia Konsekrowanego. Sierpniowa stacja modlitewna w Kołbaczu
Jak znaleźć klucz do tajemnicy Bożego Serca? Stare, klasztorne mury podpowiadają – trzeba się modlić – ufnie i wytrwale.
Pocysterski kościół w Kołbaczu okazał się doskonałym miejscem sierpniowej modlitwy i agapy osób konsekrowanych w ramach comiesięcznych spotkań w Roku Życia Konsekrowanego. Gospodarzem spotkania był ks. kanonik Andrzej Sowa, miejscowy proboszcz oraz cysters – ojciec Honoriusz Kostek. Wspólnotę konsekrowanych tworzyli reprezentanci zgromadzeń zakonnych i osoby żyjące w osobistej konsekracji wdowy i dziewice.
Modlitewna stacja w Kołbaczu, 21.08.2015
Jak znaleźć klucz do tajemnicy Bożego Serca? Stare, klasztorne mury podpowiadają – trzeba się modlić – ufnie i wytrwale.
Pocysterski kościół w Kołbaczu okazał się doskonałym miejscem sierpniowej modlitwy i agapy osób konsekrowanych w ramach comiesięcznych spotkań w Roku Życia Konsekrowanego. Gospodarzem spotkania był ks. kanonik Andrzej Sowa, miejscowy proboszcz oraz cysters – ojciec Honoriusz Kostek. Wspólnotę konsekrowanych tworzyli reprezentanci zgromadzeń zakonnych i osoby żyjące w osobistej konsekracji wdowy i dziewice. Wśród różnobarwnych habitów nie zabrakło sióstr felicjanek, salezjanek, misjonarek Chrystusa Króla, uczennic Krzyża i małych sióstr Jezusa Karola de Foucauld. Zakony męskie reprezentowali przedstawiciele chrystusowców, dominikanów, jezuitów, pallotynów, paulinów, salezjanów i oczywiście cystersów.
Spotkanie rozpoczęło się Mszą Świętą sprawowaną z prostotą i bez pośpiechu. Czuwanie modlitewne przed wystawionym w Hostii Jezusem zainicjował ks. Jarosław Staszewski SChr przy gitarowym akompaniamencie i wokalnej pomocy ojca Grzegorza Nogala SJ. Kolejne wezwania spontanicznie podejmowały zebrane osoby, przedstawiciele współczesnych form życia konsekrowanego. Spokojne, refleksyjne dziękczynienie i uwielbienie Boga – taka była forma adoracji. Żyjąc wiarą, człowiek wie, że wszystko, co posiada, jest darem miłości Boga. Z wdzięcznością przyjmuje wszystko z rąk dobrego Ojca. „Każde wydarzenie i każda potrzeba mogą stać się motywem i przedmiotem dziękczynienia” – czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (KKK 2638). Dlatego każdy chrześcijanin, a zwłaszcza osoba Bogu na zawsze poświęcona, dziękuje Mu za dar swego istnienia, za konkretną codzienność, za powołanie zakonne lub świeckie, za życie we wspólnocie lub w samotności. Dziękuje za dar drugiego człowieka, za przyjaźnie, za swoją misję w Kościele i świecie, za charyzmat, którym żyje i za osoby, do których jest posłany. Dziękuje również za dar różnych wydarzeń życiowych, które choć nie zawsze zrozumiałe, nabierają sensu w świetle wiary w Bożą Opatrzność. Chrystus uczy nas wdzięczności. Uwielbienie Boga i dziękczynienie w Eucharystii staje się ostatecznie naszym życiowym kapitałem.
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kołbaczu należy do najstarszego zespołu klasztornego cystersów w Polsce. Założył go kasztelan szczeciński Warcisław Świętoborzyc, który przy fundacji kierował się względami religijnymi i politycznymi. Zakonny kandydat szukający bliskości z Bogiem i pukający do klasztornych bram musiał przejść wiele prób. Dopiero po upływie pewnego czasu mnich składał swoje śluby wieczyste. Dawni cystersi ślubowali stałość umysłu, woli i serca, stałe nawracanie się, a także dostosowanie się do reguł życia zakonnego i posłuszeństwa Bogu w decyzjach przełożonych.
Konwent dwunastu wyświęconych cystersów wraz z opatem Reiholdem przbył do Kołbacza zimą 1174 roku i od tego momentu w tym miejscu rozpoczyna się historia „namodlonych klasztornych murów”, praktyki Bożego czytania w rytmie lectio divina, przepisywania Biblii oraz trud zakładania urodzajnych winnic i największych w ówczesnym znanym świecie sadów i hodowlanych stawów. Specjalnymi śluzami potrafili regulować poziom wody w jeziorze Miedwie w wyniku czego lustro wody obniżało się lub podwyższało o całe dwa metry. W klasztornych skryptoriach pochyleni nad pergaminami mnisi pieczołowicie kaligrafowali i iluminowali Księgi Natchnione. Zakonnicy przy opactwie zakładali folwarki i rzemieślnicze warsztaty, dlatego znani byli z warzenia piwa, wyrobu wina, młynarstwa, kowalstwa, tkactwa i wszelkiego rzemiosła.
Cystersi z Kołbacza dosłownie i z wielką determinacją wcielili w życie słowa św. Benedykta „ora et labra” (módl się i pracuj), gdyż poza rozwojem duchowym doskonale rozwinęli gospodarkę klasztorną, a w konsekwencji na Pomorze Zachodnie przynieśli rozwiniętą na miarę XII wieku cywilizację. Zakonnicy od razu rozpoczęli powiększanie swoich dóbr, a dzięki hojnym nadaniom mogli zakładać następne fundacje. W ten sposób klasztor z Kołbacza zaledwie cztery lata po swoim postaniu, bo już w 1178 r., zainicjował życie nowego opactwa w Oliwie nieopodal ówczesnego Gdańska.
Powoli kończą się wakacje 2015 r. Jest piękny sierpniowy wieczór. Właśnie dobiegła końca modlitwa w klasztornych murach pocysterskiego kościoła w Kołbaczu, a grupa osób konsekrowanych przyjęła zaproszenie na poczęstunek od księdza proboszcza Andrzeja Sowy. Miłe przyjęcie odbyło się przed dawnym domem konwersów, na świeżym powietrzu, gdzie zapachniało żniwami i skoszoną trawą. Siedzieliśmy przy gościnnie zastawionym stole, w miejscu już nieistniejącego dawnego wirydarza, czyli wewnętrznego klasztornego dziedzińca. Podczas drugiej części spotkania znaleźliśmy drugi klucz do tajemnicy Bożego Serca – to bycie razem, dobre przeżywanie agapy. Cieszyliśmy się, że udało się nam ją spędzić w sympatycznej, siostrzano-braterskiej atmosferze, przywołując na pamięć wspomnienie dawnych zakonnych rekreacji w klasztornej fraterni, zbudowanej w Kołbaczu ponad osiem wieków temu.
