Abp. Andrzej Dzięga
bp Henryk Wejman
Caritas
Centrum Formacji Biblijnej
duszpasterstwo rodzin
Ewangelizacja
Hymn Trzech Młodzieńców
Jan Paweł II
katechumenat
Kościół lokalny
Liturgia
Marsz dla Życia
Maryja
Miłosierdzie
młodzież
Muzyka Kościelna
Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego
Noc Konfesjonałów
Ojciec święty
Psalmy
rekolekcje
rekolekcje dla małżeństw
Rokitno
sanktuarium
Seminarium Duchowne
studenci
studium Pisma św.
Szczecin
szkoła biblijna
Światowe Dni Młodych
Tydzień Biblijny
Tydzień Słowa Bożego
życie konsekrowane
Odnaleziona urna być może z sercem Carla Loewe
W czasie prowadzonych prac renowacyjnych we wnętrzu szczecińskiej katedry, u szczytu filara południowego przy prospekcie organowy na wysokości ponad 16 m., odkryto niszę, w której znajdowała się kamienna urna. Według znanych opisów historycznych mogłaby ona zawierać serce Johanna Carla Gottfrieda Loewe, znanego muzyka i kompozytora zwanego "Schubertem Północy".
W dniu 5 marca 2012 r. w Bazylice Katedralnej pw. Św Jakuba w Szczecinie zebrała się Komisja powołana przez Księdza Arcybiskupa Andrzeja Dzięgę, Metropolitę Szczecińsko-Kamieńskiego, w celu określenia zawartości i wartości historycznej urny kamiennej znalezionej podczas prac remontowych w filarze szczecińskiej katedry.
W wyniku prac Komisji ustalono co następuje:
1) W kamiennej urnie wykonanej z jasnego piaskowca (waga 18 kg., wysokość 42 cm, średnica 25 cm.) znaleziono owalną metalową kapsułę o średnicy ok. 10 cm.
2) W oparciu o wcześniejsze informacje znajdujące się w opisach historycznych m. in. w Historii Szczecina Martina Wehrmanna z 1911 r., a także tekst dawnej tablicy kamiennej umieszczony na filarze szczecińskiej katedry, możemy przypuszczać, że wewnątrz kapsuły znajduje się serce Carla Loewego.
3) Na zewnątrz i wewnątrz urny nie znaleziono żadnej inskrypcji.
4) Urna zostanie przekazana do dalszych specjalistycznych badań.
Otwarcie urny odbyło się w obecności Miejskiego Konserwatora Zabytków oraz przedstawiciela Zakładu Patomorfologii i Medycyny Sądowej PUM.
Po zakończeniu procedury komisyjnego otwarcia, na krótkiej konferencji, urnę zaprezentowano przedstawicielom mediów.
Zdjęcia (poniżej): ks. inf. Edmund Cybulski
Johann Carl Gottfried Loewe (Löwe), najczęściej Karl lub Carl Loewe (30 listopada 1796 – 20 kwietnia 1869) – niemiecki kompozytor, dyrygent, śpiewak (baryton) i organista. Przez współczesnych zwany "Schubertem północnych Niemiec".
Urodził się w Löbejün koło Halle jako dwunaste dziecko w rodzinie nauczyciela. Pierwsze lekcje muzyki odebrał od ojca. Był członkiem chóru w Köthen (Anhalt), a później w Halle, gdzie uczęszczał do szkoły. Podczas nauki został dostrzeżony przez króla Westfalii, który wspomagał finansowo jego dalszą edukację muzyczną oraz studia teologiczne na Uniwersytecie w Halle.
W 1820 r. przeniósł się do Szczecina, gdzie pracował jako organista w kościele św. Jakuba i dyrektor szkoły muzycznej, którą utworzył w 1824 r. Brał czynny udział w życiu kulturalnym miasta. Organizował koncerty, na które zapraszał najpopularniejszych kompozytorów pruskich, samemu także koncertując. Doprowadził do wykonania wielu wybitnych dzieł – m.in. Pasji według św. Mateusza i Pasji według św. Jana Jana Sebastiana Bacha. W 1827 r. poprowadził szczecińskie prawykonanie IX Symfonii Ludwiga van Beethovena oraz światowe prawykonanie dzieła Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego – uwertury koncertowej do Snu nocy letniej Williama Szekspira. Utwory angielskiego dramaturga sam tłumaczył, podobnie jak dzieła George'a Byrona.
Pisał muzykę do wierszy poetów romantycznych, dając początek nowemu gatunkowi solowej ballady romantycznej. Skomponował muzykę do utworów Adama Mickiewicza w przekładzie Carla von Blankensee. Opublikowany w 1835 r. tom tych kompozycji pt. Die Polnische Balladen zawierał m.in. ballady:
* Der junge Herr und das Mädchen (Panicz i dziewczyna)
* Der Woywode (Czaty)
* Die drei Budrisse (Trzech Budrysów)
* Das Switesmädchen (Świtezianka)
* Die Schlüsselblume (Pierwiosnek)
* Frau Twardowska (Pani Twardowska)
* Wilia und das Mädchen (Wilija, naszych strumieni rodzica).
W jego dorobku znajduje się też muzyczna wersja ballady Johanna Wolfganga Goethego Król Elfów (oryg. Erlkönig), dorównującą jakością znacznie popularniejszej kompozycji Franza Schuberta.
Choć współczesnym znany był głównie z ballad, Carl Loewe tworzył też inne formy: oratoria, opery i liczne kompozycje instrumentalne. Tylko jedna opera doczekała się wystawienia: Die drei Wünsche, dzieło pokazane w 1834 r. w Berlinie, przeszło jednak bez echa.
Po osiągnięciu znacznej popularności w latach 40. i 50. XIX wieku, jako śpiewak udał się na tournée po Europie. Występował m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Norwegii i Szwecji. Po powrocie do Niemiec, w 1866 r. przeniósł się do Kilonii, gdzie zmarł na zawał serca w 1869 roku. Tam też został pochowany.
Pomnik Loewego stał do 1945 r. przed ówczesnym szczecińskim kościołem farnym św. Jakuba, później podniesionym do rangi katedry i bazyliki. Do dziś ocalał tylko neogotycki cokół, na którym stoi obecnie figura Maryi. Wiadomo, że do 1945 roku serce kompozytora znajdowało się w Katedrze św. Jakuba w Szczecinie, przy dawnych organach katedralnych.
