Abp. Andrzej Dzięga
bp Henryk Wejman
Caritas
Centrum Formacji Biblijnej
duszpasterstwo rodzin
Ewangelizacja
Hymn Trzech Młodzieńców
Jan Paweł II
katechumenat
Kościół lokalny
Liturgia
Marsz dla Życia
Maryja
Miłosierdzie
młodzież
Muzyka Kościelna
Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego
Noc Konfesjonałów
Ojciec święty
Psalmy
rekolekcje
rekolekcje dla małżeństw
Rokitno
sanktuarium
Seminarium Duchowne
studenci
studium Pisma św.
Szczecin
szkoła biblijna
Światowe Dni Młodych
Tydzień Biblijny
Tydzień Słowa Bożego
życie konsekrowane
Rekolekcje małżeństw
W dniach 8-11. listopada 2024 r. odbyły się w Wisełce rekolekcje dla małżeństw, które swoją formację realizują w czterech kręgach Domowego Kościoła.
To był piekny czas odnowy wiary i bliskości z Jezusem Eucharystycznym i wspólnotą.
Niech Bóg bedzie uwielbiony za ten czas i łaski z nim związane.
https://www.facebook.com/photo/?fbid=122181008828041107&set=pcb.122181008870041107
https://www.facebook.com/100087239217775/videos/9163714893661548
ŚWIADECTWA
z przeżytych rekolekcji w Wisełce w dniach 8-11 listopada 2024 r.
Świadectwo Marii:
Bóg ma dla każdego najlepszy plan.
Tylko On o tym wie , a my musimy podążać za Jego wezwaniem.
Z radością a jednocześnie z niepokojem oczekiwałam na dzień wyjazdu.
Pierwsza radość to propozycja współbraci ze wspólnoty DK, że nas zabiorą swoim autem.
To co było z łaski Pana Jezusa moim udziałem ujmę w trzech punktach:
1. Radość na widok tylu młodych ludzi : małżonkowie , rodzice , dzieci.
Pierwsze spotkanie w grupach (kręgach ) i niesamowita otwartość.
Często słyszę : "Kościół wymiera " a tu młodzi.
Ogień w oczach i Jezus w sercach.
Tak w ich oczach widziałam żywego Jezusa i otwarcie na działanie Ducha Świętego.
To napełniało mnie ogromną nadzieją i radością.
2.Słowo posługującego kapłana kierowane do mnie , do nas, każdego dnia uzupełniło to czego mi brakowało odnośnie wiedzy jak postąpić w przypadku dziecka martwo urodzonego.
Jak współczuć tym którzy są w traumie po stracie.
Słowa kapłana ,jeszcze bardziej przybliżające znaczenie
i umiłowanie Najświętszego Sakramentu
Pozwoliło spojrzeć na moje , na nasze życie małżeńskie
nasze praktyki zarówno wstecz jak i do przodu
Pozwoliło jeszcze bardziej zrozumieć i umiłować
Ofiarę Jezusa Chrystusa
Szczególnie porównanie Ofiary Jezusa Chrystusa do wzajemnego
ofiarowywania siebie przez małżonków , było czymś nowym.
Nigdy wcześniej tak nie myślałam.
3. Adoracja wieczorna Pana Jezusa
Monstrancja a w niej Najświętszy Sakrament
Po bokach 2 zapalone świece , przygaszone światło.
Radość bycia z Jezusem. Za monstrancją dwa cienie na ścianie.
Zobaczyłam w tych cieniach nas, ja i mąż ,bezpieczni przy Jezusie, ukryci za Nim.
To we mnie pozostanie na zawsze.
Za te i inne przeżycia niech będzie Bóg uwielbiony.
Jemu chwała na wieki
Świadectwo
Kiedy w piątek po pracy wyjeżdżałem z rodziną na rekolekcje do Wisełki, cieszyłem się bardzo, że ta idea, która początkowo była bardzo odległa stała się faktem. W związku z tym, że w sierpniu bieżącego roku pojechałem z żoną na Oazę Nowego Życia II stopnia dla rodzin w Koniakowie, nie miałem oczekiwań pod względem doświadczenia szczególnej obecności Pana Boga. Na nic konkretnego się nie nastawiałem, wiedziałem tylko, że trzeba tam być. Mimo tego jednak usłyszane treści w ramach konferencji księdza Tomasza okazały się poruszające i bardzo ważne oraz zmuszające do osobistej refleksji i zastanowienia. Jego świadectwo, opowiedziane historie
i doświadczenia mające miejsce w trakcie posługi kapłańskiej wzmacniały przekazywane treści. Wieczorna adoracja przed Najświętszym Sakramentem pozwalała na zatrzymanie się i poukładanie sobie w głowie razem z Panem Jezusem tego co zostało usłyszane i przychodzącej refleksji. Bardzo ważny dla mnie był fakt odbycia spowiedzi świętej i przyjęcie przeze mnie i moją żonę Pana Jezusa
w komunii świętej.
Ważne również było przebywanie z innymi małżeństwami i wzajemne poznanie siebie. Małżeństwa ze wspólnoty Domowego Kościoła, które są w kręgach w ramach Parafii Rzymskokatolickiej pw. Św. Antoniego, których wcześniej nie znałem, przestały być obce i nieznane. Wzajemnie okazywana sobie życzliwość i dobroć, chęć poznania siebie i otwartość na drugiego człowieka powodowały, że Duch Pański był z nami i nam towarzyszył w trakcie rekolekcji.
Za to wszystko jestem ogromnie wdzięczny Panu Bogu. Chwała Panu!
Świadectwo Piotra i Rity
Czas spędzony na rekolekcjach był intensywnym odpoczynkiem od zwyczajnej codzienności. Intensywnym ponieważ program rekolekcji zakładał liczne zajęcia – konferencje, pracę w grupach, wspólną modlitwę oraz codzienną Eucharystię. Natomiast właśnie ta intensywność i skupienie się na duchowości pozwoliły odciąć się od „zwykłej” codzienności i sięgnąć w głąb swojego serca, rozumu i duszy.
Przy tym wszystkim był to błogosławiony czas spędzony w gronie życzliwych i wartościowych ludzi. Liczne rozmowy, wspólne posiłki, spacery, wszystkie te różnorodne formy obcowania z bliźnim były wyjątkowo ubogacające z uwagi na otwartość i szczerość. Zasłyszane historie i świadectwa zapadły w pamięć, pokrzepiły i zachęciły do dalszej podróży ścieżkami Jezusa.
Przy tym wszystkim nie można nie wspomnieć o postawie i przygotowaniu księdza Tomasza, który jest ucieleśnieniem kapłana z powołania. Konferencje i świadectwa księdza Tomasza chwytały za serce i skłoniły do głębokiej refleksji.
Czujemy ogromną wdzięczność za ten piękny czas, w którym czuć było „palec boży” na każdym kroku.
Chwała Panu!
Świadectwo Joli
Rekolekcyjne poderwanie do lotu
W dniach od 8 do 11 listopada 2024 roku, w Wisełce nad morzem, małżeństwa formujące się w czterech kręgach Domowego Kościoła przy parafii św. Antoniego z Padwy przeżywały rekolekcje, których temat przewodni brzmiał Najświętszy. W ich przygotowanie zaangażował się ks. Tomasz Ceniuch - opiekun duchowy kręgu pilotowanego oraz małżeństwa z pozostałych kręgów, formujące się w Domowym Kościele od kilkunastu do ponad trzydziestu lat, na czele z Elwirą i Maciejem Mazurowskimi. Ks. proboszcz parafii Wiesław Kruczyński na każdym etapie przygotowań wspierał duchowo przygotowania tych rekolekcji.
W programie tego spotkania były m.in.: poranna Jutrznia, codzienna Eucharystia, adoracja Najświętszego Sakramentu, konferencje oparte na fragmentach Ewangelii zaczerpniętych z procesji na Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, spotkania w małych grupach.
Pochylenie się nad Słowem Bożym i wydobycie głębokich treści z odczytywanych fragmentów Ewangelii: św. Mateusza (Mt 26,17-19.26-19); św. Marka (Mk 8,1-9); św. Łukasza (Łk 24,13-16.28-35); św. Jana (J 17,20-26), ubogacone zostało poruszającymi świadectwami życia kapłana.
Po konferencjach zaplanowane były spotkania w grupach (wszyscy uczestnicy zostali podzielenia na cztery mniejsze grupy, które prowadzili animatorzy), podczas których słowa klucze: OFIARA, POKARM, WIECZNOŚĆ, JEDNOŚĆ w szczególny sposób zaznaczone przez ks. Tomasza w wygłoszonych wcześniej konferencjach, stały się drogowskazami dla każdego małżeństwa, aby przyjrzeć się własnemu życiu małżeńskiemu i rodzinnemu oraz podzielić się świadectwami życia.
W ostatniej konferencji, na zakończenie rekolekcji ks. Tomasz poruszył bardzo ważny temat odchodzenia. Tym razem słowem kluczem był WIATYK - komunia święta podawana osobie w niebezpieczeństwie śmierci jako pokarm na drogę do życia wiecznego. Jak bardzo dotknięcie takiego tematu było potrzebne, każdy z uczestników mógł sobie odpowiedzieć w sercu.
W części popołudniowej, po zakończeniu czasu wolnego przeznaczonego dla rodzin, w sobotę wyświetlony został film o ks. Franciszku Blachnickim założycielu Ruchu Światło-Życie, natomiast w niedzielę nagranie z rekolekcji Powrót do źródeł, przeprowadzonych w Szczecinie w roku 2000 przez siostrę Jadwigę Skudro ze Zgromadzenia Sióstr Sacré Coeur, Siostra Jadwiga, na prośbę ks. F. Blachnickiego oraz za zgodą swoich przełożonych, w roku 1974 podjęła współpracę w organizowaniu i prowadzeniu Ruchu Wspólnot Rodzinnych, pomagała w zakładaniu wielu kręgów rodzin, prowadziła rekolekcje, tłumaczyła materiały istniejącego we Francji ruchu małżeństw Equipes Notre-Dame, opracowywała materiały formacyjne dla Domowego Kościoła, m.in., uczestniczyła w redakcji pisma formacyjnego Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych. Po wyjeździe ks. Franciszka z Polski, zwłaszcza po jego śmierci, siostra podjęła odpowiedzialność pielęgnowania i strzeżenia wizji założyciela w tym względzie.
Po wyświetlonych filmach był również czas na pytania i odpowiedzi dotyczące spraw związanych z formacją we wspólnocie Domowego Kościoła.
Każdy dzień kończyła wieczorna adoracja w ciszy Najświętszego Sakramentu.
Wszystkie te punkty programu, które wymagały skupienia rodziców, były możliwe do przeżycia dzięki wspaniale opiekującej się dziećmi diakonii wychowawczej (Mariola Pasiecznik-Malec, Magda i Artur Witkowscy oraz Piotr i Hania).
Niezwykle radosnym wydarzeniem był sobotni przyjazd trzech kapłanów z parafii św. Antoniego (dwóch z nich jest obecnie opiekunami kręgów Domowego Kościoła): ks. proboszcza Wiesława Kruczyńskiego, ks. Marka Jaworskiego i ks. Karola Dąbrowskiego. Cała grupa rekolekcyjna z głębokim poruszeniem przeżyła Eucharystię celebrowaną przez czterech kapłanów.
W ostatni dzień naszego pobytu, w poniedziałek 11 listopada, świętowaliśmy 106. rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę. Treści patriotyczne wybrzmiały podczas modlitwy na Jutrzni i podczas Eucharystii. Przed jej rozpoczęciem śpiewaliśmy wraz z dziećmi i zaproszonymi dzień wcześniej parafianami z Wisełki, pieśni patriotyczne. Diakonia muzyczna (Magda i Artur Witkowscy, Mariola Pasiecznik-Malec) przygotowała śpiewniki i prowadziła z dużym dynamizmem to wspólnotowe śpiewanie. Elementy stroju w kolorach bieli i czerwieni, kotyliony, opaski, biało - czerwone chorągiewki w rękach dzieci, podkreślały to ważne dla każdego Polaka święto.
Na zakończenie pobytu w Wisełce, wypowiedziane przez małżonków świadectwa obejmujące czas przeżytych rekolekcji, były potwierdzeniem tego, jak on był ważny dla pogłębienia życia duchowego, w jakim stopniu zbliżył nas do Pana Boga i do siebie w małżeństwie, w rodzinie i we wspólnocie, jak wiele serc poruszył Duch św.
Dziękujemy Panu Bogu za dar przeżytych rekolekcji. Dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w ich przygotowanie: ks. Tomaszowi, małżeństwom z kręgów wspólnoty parafialnej z Warszewa, diakonii wychowawczej, muzycznej.
P.S. Obserwowane w czasie nadmorskich spacerów mewy, podrywające się z tafli wody do lotu, stały się dla mnie inspiracją tytułu tej relacji z przeżytych rekolekcji w Wisełce. Wierzę w to mocno, że poderwały one nas wszystkich do lotu, aby naszym najbliższym, przyjaciołom, znajomym przekazać to, co przeżyliśmy i dać świadectwo umocnienia na drodze dążenia do jedności w życiu małżeńskim i rodzinnym.
