Abp. Andrzej Dzięga
bp Henryk Wejman
Caritas
Centrum Formacji Biblijnej
duszpasterstwo rodzin
Ewangelizacja
Hymn Trzech Młodzieńców
Jan Paweł II
katechumenat
Kościół lokalny
Liturgia
Marsz dla Życia
Maryja
Miłosierdzie
młodzież
Muzyka Kościelna
Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego
Noc Konfesjonałów
Ojciec święty
Psalmy
rekolekcje
rekolekcje dla małżeństw
Rokitno
sanktuarium
Seminarium Duchowne
studenci
studium Pisma św.
Szczecin
szkoła biblijna
Światowe Dni Młodych
Tydzień Biblijny
Tydzień Słowa Bożego
życie konsekrowane
Papieskie przesłanie do polskich biskupów kończących wizytę ad limina
"Dziękuję wam wszystkim za te dni odwiedzin, które były piękne. Dla mnie były piękne! Dziękuję bardzo! Proszę was, abyście nie zapominali modlić się za mnie, abym mógł pomagać Kościołowi w tym czego Pan chce abym pomógł. I do przodu! Dziękuję bardzo! Teraz udzielę wam błogosławieństwa" - takimi spontanicznymi słowani zakończył Papież Franciszek swoje przesłanie do biskupów polskich w ramach spotkania ad limina Apostolorum.
Wizyta ad limina i dzisiejsza audiencja dla całego episkopatu Polski przypadły krótko przed kanonizacją Jana Pawła II. Nawiązał do tego Papież, spotykając się w Sali Klementyńskiej z polskimi biskupami. Przypomniał im dany przez „tego Wielkiego Pasterza [...] świetlany przykład zupełnego oddania się Bogu i Jego Matce oraz całkowitego poświęcenia się Kościołowi i człowiekowi. Towarzyszy on nam z nieba i przypomina, jak ważna jest komunia duchowa i duszpasterska między biskupami – zauważa Franciszek w przekazanym episkopatowi przesłaniu. – Nikt i nic niech nie wprowadza podziałów między wami, drodzy bracia! Jesteście wezwani, aby budować jedność i pokój”, dając wszystkim tego przykładem.
Spotykając się w tych dniach z biskupami Ojciec Święty uzyskał „potwierdzenie, że Kościół w Polsce ma ogromny potencjał wiary, modlitwy, miłosierdzia i praktyki chrześcijańskiej”. Świadczą o tym liczne przystępowanie do sakramentów, wartościowe inicjatywy nowej ewangelizacji i katechezy, szeroka działalność charytatywna i społeczna, zadowalająca liczba powołań kapłańskich. Ponieważ „dostrzega się również pewne osłabienie w różnych aspektach życia chrześcijańskiego”, trzeba szukać „sposobów zmierzenia się z nowymi wyzwaniami”, takimi jak idea niczym nieskrępowanej wolności, nieufność względem prawdy czy niezadowolenie ze sprzeciwu Kościoła wobec relatywizmu.
Papież zwraca szczególną uwagę na rodzinę, w której „rodzice przekazują dzieciom wiarę” (Evangelii gaudium, 66). Przypomina, że „małżeństwo często jest uważane za jakąś formę uczuciowej gratyfikacji, którą można ustanowić w jakikolwiek sposób” albo zmienić i ta wizja „ma również wpływ na mentalność chrześcijan”, co nieraz powoduje rozwody czy separację. Duszpasterze winni pomóc ludziom w takich sytuacjach, aby „nie czuli się wykluczeni z Bożego miłosierdzia i z troski Kościoła o ich zbawienie” i aby nie porzucili wiary, ale wychowywali w niej dzieci. Trzeba też „udoskonalić przygotowanie młodych do małżeństwa”, aby odkrywali całe piękno tej więzi opartej na miłości i odpowiedzialności. Franciszek zachęca, by rodziny zawsze znajdywały w duszpasterzach „wsparcie autentycznych ojców i przewodników duchowych, którzy będą je chronili przed zagrożeniami negatywnych ideologii”.
W nawiązaniu do zbliżającego się Światowego Dnia Młodzieży w Krakowie w 2016 r. Ojciec Święty zwraca uwagę na sytuację ludzi młodych. Narzędzia informatyczne dają im nowe możliwości komunikowania, ale jednocześnie ograniczają relacje interpersonalne i kontakt bezpośredni. Młodzież tęskni jednak za czymś głębszym i trzeba jej wyjść naprzeciw. Szerokie możliwości daje tu katecheza, na którą w polskich szkołach, jak zaznacza Papież, chodzi większość uczniów. Ponieważ jednak „religia chrześcijańska nie jest abstrakcyjną wiedzą, ale egzystencjalną znajomością Chrystusa, [...] trzeba położyć większy nacisk na kształtowanie wiary przeżywanej jako relacja” miłości. Katecheci i duszpasterze mają pomagać odkryć sakramenty jako „miejsca spotkania z żywym Chrystusem”. Franciszek zaleca, by zachęcać młodzież „do udziału w ruchach i stowarzyszeniach, których duchowość jest oparta na Słowie Bożym, liturgii, życiu wspólnotowym i świadectwie misyjnym”.
Trzecia uwaga Ojca Świętego dotyczy powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Jest on wdzięczny Bogu, że nie brakło ich w minionych dekadach, a „wielu dzielnych i świętych polskich księży z poświęceniem pełni posługę w swoich Kościołach lokalnych czy za granicą i na misjach”. Zachęca do dalszej modlitwy o powołania, rozwijania duszpasterstwa powołaniowego i dobrej formacji kandydatów w seminariach. W Polsce dzięki dobrym wydziałom teologicznym „seminarzyści uzyskują solidne przygotowanie intelektualne i duszpasterskie”, któremu winna „zawsze towarzyszyć formacja ludzka i duchowa”. Kapłanom potrzebne jest stałe „nawrócenie misyjne”, wychodzenie także na peryferie do ludzi czekających na Dobrą Nowinę, a „ten styl apostolski wymaga również ducha ubóstwa, wyrzeczenia”. Papież przypomniał tu słowa bł. Jana Pawła II, że księża mają być „stylem życia bliscy przeciętnej, owszem, raczej uboższej rodziny” (Przemówienie do alumnów, księży i zakonników, Szczecin, 11.06.1987).
Wspominając niepokojący również w Polsce spadek liczby powołań do życia konsekrowanego, Franciszek zachęca biskupów do troski zwłaszcza o żeńskie zgromadzenia zakonne. Winny być one miejscem „rozwoju ludzkiego i duchowego kobiet”. Modlitwie o powołania żeńskie ma towarzyszyć szacunek dla sióstr pełniących służbę często w milczeniu. Ponadto wśród zadań Kościoła Papież wskazuje na pomoc potrzebującym, jak bezrobotni, bezdomni, chorzy, opuszczeni czy rodziny, zwłaszcza wielodzietne. Episkopat ma też rozwijać opiekę duszpasterską nad tymi, którzy opuszczają kraj, by zachowali wiarę i polskie tradycje religijne.
/Vatican Radio Newsletter 2014/02/07/
Zobacz również opis na episkopat.pl
