Abp. Andrzej Dzięga
bp Henryk Wejman
Caritas
Centrum Formacji Biblijnej
duszpasterstwo rodzin
Ewangelizacja
Hymn Trzech Młodzieńców
Jan Paweł II
katechumenat
Kościół lokalny
Liturgia
Marsz dla Życia
Maryja
Miłosierdzie
młodzież
Muzyka Kościelna
Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego
Noc Konfesjonałów
Ojciec święty
Psalmy
rekolekcje
rekolekcje dla małżeństw
Rokitno
sanktuarium
Seminarium Duchowne
studenci
studium Pisma św.
Szczecin
szkoła biblijna
Światowe Dni Młodych
Tydzień Biblijny
Tydzień Słowa Bożego
życie konsekrowane
Abp. Andrzej Dzięga
Tematy: Abp. Andrzej Dzięga (93)
|
Herb Arcybiskupa Metropolity
SYMBOLIKA HERBU
ARCYBISKUPA SZCZECIŃSKO-KAMIEŃSKIEGO
ANDRZEJA DZIĘGI
Prastarym zwyczajem Kościoła jest praktyka używania przez duchownych herbu właściwego dla stopnia piastowanej godności czy też pełnionej funkcji kościelnej. Herb wraz z dewizą tworzy tarcza z godłem herbowym oraz otaczające ją elementy wskazujące na piastowaną godność.
Herb Księdza Arcybiskupa Andrzeja Dzięgi składa się z tarczy herbowej umieszczonej na krzyżu metropolitalnym z podwójnymi ramionami, ponad którymi znajduje się zielony kapelusz ze sznurem zakończonym z każdej strony 10 chwastami, co wskazuje na godność arcybiskupią. Kapelusz pontyfikalny, zwany także prałackim lub herbowym (najbardziej charakterystyczna oznaka godności w herbach duchownych), wywodzi się z okrągłego, czarnego kapelusza z dość szerokim rondem i sznurem zawiązywanym pod brodą, używanego kiedyś powszechnie przez duchownych w czasie podróży i pielgrzymek. W heraldyce kościelnej używany jest od XIII wieku. Liczbę 10 chwastów przy sznurze dla arcybiskupów określił w 1905 r. Papież Pius X. Herb dopełnia dewiza biskupiego posługiwania DOMINUS JESUS, która jest równocześnie kluczem do interpretacji samego godła herbowego oraz zawartych w nim swoistych priorytetów pasterskiej posługi Księdza Arcybiskupa.
Obecne godło herbowe zasadniczo zachowało swój układ, jaki miało w latach posługiwania Księdza Arcybiskupa na urzędzie Biskupa Sandomierskiego. Jest ono podzielone na trzy pola. Zasadniczą część stanowi dolne, złote pole, w które wpisany jest czerwony krzyż równoramienny otoczony zwycięskim wieńcem, utworzonym z gałązki lauru i dębu. Krzyż jest symbolem Jezusa Chrystusa, Który jest naszym jedynym Panem i Zbawicielem, o czym informuje nas dewiza herbu Dominus Jesus (Panem jest Jezus), zaczerpnięta z pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian (1 Kor. 12,3b). Czerwień krzyża symbolizuje odkupieńczą śmierć oraz królewskość Zmartwychwstałego Pana. Otaczający go wieniec nawiązuje w swym układzie do wieńca zwycięstwa. Stąd też pojawiła się tu gałązka lauru jako symbol sławy i nieśmiertelności oraz gałązka dębu, który symbolizuje moc, siłę i stałość. Zwycięski wieniec przewiązany jest czerwoną szarfą symbolizującą miłość. Całość tej symboliki nawiązuje także do faktu przyjęcia przez Księdza Arcybiskupa święceń biskupich dnia 24 listopada 2002 roku, w Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Z kolei złoty kolor pola odnosi się do boskości Jezusa Chrystusa, słonecznego blasku wielkanocnego poranka oraz Nieba, do którego wszyscy za naszym Zmartwychwstałym Panem pielgrzymujemy.
W pewnym sensie pole to nawiązuje także do dynamicznej i skutecznej aktywności ewangelizacyjnej Kościoła na Pomorzu Zachodnim po roku 1945, przy pełnym wiary zaangażowaniu pasterzy Kościoła, przy pełnym nadziei świadectwie wiary duchowieństwa i przy postawie wytrwałej miłości do Boga i do Chrystusowej Polski ze strony całego Ludu Bożego.
Zasadnicza treść dolnego pola dopełniona jest polami górnymi. Na lewym polu (prawym w układzie heraldycznym) znajduje się symbol zstępującego Ducha Świętego w czerwonym polu. W dotychczasowym godle herbowym Księdza Arcybiskupa, jako pasterza Diecezji Sandomierskiej, znajdował się w tym polu orzeł piastowski, znak Ziemi Sandomierskiej, wskazujący na trwałe chrześcijańskie dziedzictwo ziemi sandomierskiej w historii Polski, które Ksiądz Arcybiskup chciał rozwijać i kontynuować. Warto nadmienić, że w związku z przejściem z biskupstwa sandomierskiego na stolicę metropolitalną do Szczecina, pierwszym zamysłem Księdza Arcybiskupa była zamiana piastowskiego orła na pomorskiego gryfa, używanego powszechnie w heraldyce Pomorza Zachodniego oraz samego Miasta Szczecina. Gdy bliższe badania wskazały, iż symbol ten, rzeczywiście bardzo silnie wpisany w dzieje Pomorza Zachodniego, częściej wskazuje jednak na skuteczność świeckiego obszaru władzy, nadto nie obejmuje całej, ponad tysiącletniej, niezwykle bogatej i dynamicznej, a przez to także trudnej historii samego Pomorza oraz losów chrześcijaństwa na tej Ziemi, Ksiądz Arcybiskup zadecydował o postawieniu silniejszego akcentu na Znak obecnego Czasu, wprowadzający nas obecnie w Boże zamysły. Jest nim narastająca rola wspólnotowego, charyzmatycznego wymiaru życia Kościoła, z coraz większym zakresem możliwości działania oraz odpowiedzialności za Kościół wszystkich uczniów Chrystusa, także osób świeckich. Źródłem tych możliwości jest sakramentalny chrzest, zaś źródłem mocy i duchowej skuteczności wspólnoty jest przyjęty sakrament bierzmowania. Nawiązuje to wprost do nadchodzącej trzydziestej Rocznicy niezapomnianej modlitwy Sługi Bożego Jana Pawła II „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze Ziemi. Tej Ziemi!”. Stąd decyzja Księdza Arcybiskupa, aby w to pole wpisać dynamiczny symbol gołębicy jako Znak zstępującego i przyjmowanego przez Kościół Ducha Świętego. Znak Ducha Świętego symbolicznie wnika i przenika w ten sposób treści obu pozostałych pól. Jest to więc także dopełnienie dewizy posługiwania biskupiego, gdyż „Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: ,,Panem jest Jezus - Dominus Jesus” (1. Kor. 12, 3b). Czerwień tego pola symbolizuje ogień miłości, jaką rozlewa w nas Duch Święty - Pocieszyciel i Ożywiciel. Ta tajemnica nawiązuje do głównego pola, które wskazuje na zadanie budowania w Duchu Świętym Królestwa Bożego pośrodku obecnych ludzkich spraw.
W prawym górnym polu (a lewym w układzie heraldycznym) Ksiądz Arcybiskup zachowuje dotychczasowe cztery srebrne lilie na niebieskim tle, które są nośnikami symboliki maryjnej, bardzo ważnej w pasterskiej posłudze Księdza Arcybiskupa. Srebrna lilia w niebieskim polu jest znakiem Matki Bożej. Cztery lilie symbolizują w tym przypadku cztery części Różańca świętego, odnowionego przez Jana Pawła II w 2002 r. Listem Apostolskim Rosarium Viriginis Mariae, kilka dni po ogłoszeniu nominacji biskupiej Księdza Arcybiskupa, dokonanej w Święto Matki Bożej Różańcowej. Matce Najświętszej jako Matce Kościoła – Patronce Archidiecezji Szczecińsko – Kamieńskiej, Która jako Przybytek Ducha Świętego poprzedza nas na drogach wiary, jako Oblubienica Ducha Świętego, modląc się we Wspólnocie Apostołów i uczniów Chrystusa wprowadza cały Kościół w tajemnicę Darów Ducha Świętego, a jako Królowa Polski nieustannie wspiera nasz Naród na drogach świadectwa wiary, poprzez modlitwę i medytację różańcową nowy Arcybiskup Szczecińsko-Kamieński zawierza swoje pasterskie posługiwanie, całą Archidiecezję i Metropolię oraz cały Lud Boży, na czele z duchowieństwem i osobami konsekrowanymi, powierzony jego duchowej pieczy.
Warto nadmienić, że kolor czerwony oraz kolor niebieski w górnych polach bezpośrednio nawiązują także do barw heraldycznych Szczecina. Jest to znakiem, iż działanie Ducha Świętego może się uobecniać właśnie w tym konkretnym miejscu i czasie, poprzez obecne pokolenie uczniów Chrystusa.
Niech się tak stanie.
