Spotkanie to obfitowało w wiele wzruszeń zarówno ze strony słuchaczy - uczniów, nauczycieli jak i samych sióstr. W  tym domy mieszka siedem sióstr. Siostra Przełożona opowiadała nam  o swojej pracy w zgromadzeniu. 

Samo zgromadzenie powstało za sprawą objawień Pana Jezusa, których doznała Matka Teresa z Kalkuty. To właśnie ona była pierwszą Misjonarką Miłości. Ubrana w hinduskie, białe sari wyszła na ulice Kalkuty do "najuboższych z ubogich". Zbierała z ulicy umierających ludzi, zakładała sierocińce, domy śmierci oraz hospicja dla chorych na AIDS oraz trąd. Kładła nacisk na edukację dzieci i młodzieży, którymi się opiekowała. Dbała o wykształcenie sióstr, które chciały żyć miłością do innych. Zgromadzenie bardzo szybko się rozrastało. W końcu Matka Teresa z Kalkuty postanowiła rozszerzyć swoją działalność na cały świat. W Polsce otwarła trzy domy. Jednym z nich jest Dom Misjonarek Miłości w Szczecinie. 

Zgromadzone w nim siostry pełnią posługę wobec tych najuboższych zarówno materialnie, jak i duchowo. W swojej pracy dbają o dożywianie, zapewniają pomoc medyczną oraz nocleg. Wspierają duchowo ludzi, którzy czują się odrzuceni przez społeczeństwo. Zakon Misjonarek Miłości jest zakonem międzynarodowym, dlatego wspólnota gromadzi siostry z całego świata. Czołowym językiem, którym posługują się siostry, jest język angielski. 

Dowiedzieliśmy się od sióstr, że możemy pomagać jako wolontariusze. Siostra opowiadała nam o ubogich, którzy codziennie przychodzą po pomoc. Uświadomiło nam to, że na świecie wciąż znajdują się miliony ludzi żyjących na skraju nędzy głodowej, odrzuconych przez społeczeństwo, chorych, cierpiących, niepełnosprawnych, niepoczytalnych oraz borykających się z problemem uzależnień i prostytucji. Takie właśnie osoby Matka Terasa traktowała jak przyjaciół. Zawsze obdarowywała ich uśmiechem, a szczególnie miłością.

W ślad za Matką Teresą poszły jej uczennice. Ubogie jak ci, którym służą, nie korzystające z nowości cywilizacyjnych, lecz pełne miłości, dobroci i uśmiechu. Są bogate w miłosierdzie, którym codziennie obdarowują spotykanych na swej drodze ludzi. Pomocne wszystkim, którzy tej pomocy potrzebują. Zbierają ludzi z ulic, kanałów, ławek w parku. Żadna jednostka ludzka nie pozostaje dla nich obojętna. W każdym dostrzegają godność osoby ludzkiej, która zasługuje na miłość Boga. Tę miłość siostry przekazują poprzez swoje poświęcenie życia dla innych. O takiej miłości właśnie - miłości podpartej bezwarunkowym czynem - opowiadały uczniom Misjonarki Miłości. Uczniowie, ciekawi charakteru posługi, jaką pełnią siostry, żywo dyskutowali na powyższy temat. Zadawali pytania i z uwagą wysłuchiwali wypowiedzi. Byli bardzo zdziwieni faktem, że siostry, nie korzystając z cudów współczesnej techniki oraz zapominając o wygodach, potrafią tak pięknie żyć dla innych. 

Misjonarki Miłości ubrane w białe sari robiły wrażenie. Uczniowie mieli okazję zapoznać się z charakterem hinduskiego ubioru. Okazuje się, że założenie sari nie jest wcale takie łatwe. Siostry wszystko dokładnie wytłumaczyły.


W kaplicy sióstr mieliśmy możliwość modlitwy przed relikwiami Matki Teresy z Kalkuty. To było chyba najbardziej wzruszające przeżycie. Uczniowie otrzymali obrazki z wizerunkiem świętej, jako podziękowanie za przybycie.

Spotkanie zakończyło się wspólną modlitwą. Wierzymy, że to spotkanie z siostrami zachęci nas do jeszcze większego zapału w prowadzonych w naszej szkole poczynaniach wolontarystycznych. Zarówno uczniowie, jak i nauczyciele mają świadomość tego, że Rok Wolontariatu powinien trwać dopóty, dopóki będą wśród nas ludzie potrzebujący duchowego i materialnego wsparcia.

Przemysław Landowski- katecheta, wychowawca klasy