Środa, 20 listopada 2024 r. imieniny: Anatola, Edyty, Rafała
Środa XXXIII tygodnia okresu zwykłego | Wspomnienie obowiązkowe Św. Rafała Kalinowskiego
Katedra na żywo
Fundusze europejskie
Wydział Wychowania Katolickiego
Wydział Duszpasterstwa Rodzin
Ochrona dzieci i młodzieży
Duszpasterstwo ministrantów
Archidiecezjalne forum pastoralne
Apostolat Chorych
Tematy:
Tematy: Kościół lokalny (125)
| Szczecin (106)
| Abp. Andrzej Dzięga (93)
| bp Henryk Wejman (28)
| Marsz dla Życia (26)
| Światowe Dni Młodych (22)
| duszpasterstwo rodzin (21)
| Seminarium Duchowne (17)
| Ojciec święty (13)
| życie konsekrowane (13)
| rekolekcje dla małżeństw (12)
| rekolekcje (12)
| Noc Konfesjonałów (11)
| Ewangelizacja (8)
| Jan Paweł II (8)
| sanktuarium (7)
| studenci (5)
| Tydzień Słowa Bożego (4)
| studium Pisma św. (3)
| Miłosierdzie (3)
| Caritas (3)
| młodzież (3)
| katechumenat (2)
| Muzyka Kościelna (2)
| Liturgia (2)
| Maryja (2)
| Psalmy (2)
| Tydzień Biblijny (2)
| Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego (1)
| Centrum Formacji Biblijnej (1)
| Hymn Trzech Młodzieńców (1)
| Rokitno (1)
| szkoła biblijna (1)
|
Polecamy:
INSTYTUCJE
List Pasterski Arcybiskupa Zygmunta Kamińskiego
List Pasterski Arcybiskupa Metropolity Szczecińsko-Kamieńskiego "Wartość pracy i odpoczynku w życiu chrześcijańskim"
(List należy odczytać w X niedzielę w ciągu roku, dnia 10 czerwca 2007 r.)
Drodzy Bracia i Siostry!
Umiłowany Kościele Szczecińsko-Kamieński!
Na życie człowieka składają się smutki i radości, praca i odpoczynek. Smutek i radość przeplatają się w życiu każdego z nas, jak przedstawia to dzisiejsza Ewangelia. Chrystus wkracza w nasze życie, aby to co umarło, stało się znów żywe, aby nasz smutek zamienił się w radość (por. Łk 7, 15). Świadczy to o Jego wielkim zatroskaniu o całego człowieka, o jego życie osobiste, rodzinne i społeczne. Umiłowani, ważną częścią życia społecznego jest praca i odpoczynek, na które pragnę zwrócić Waszą uwagę z racji zbliżających się wakacji i czasu urlopów.
1. Wartość pracy
Człowiek jest powołany do pracy. Teksty Pisma Świętego ukazują jej wartość, ciężar, a także związany z nią odpoczynek. Od początku stworzenia człowiek pracował, uprawiając ziemię (por. Rdz 2, 15). Z woli Stwórcy praca stała się powołaniem człowieka, jego prawem i obowiązkiem (por. Ps 104, 23). Sługa Boży Jan Paweł II w encyklice o pracy ludzkiej przypomina, że praca jest dobrem człowieka – dobrem jego człowieczeństwa – przez pracę bowiem człowiek nie tylko przekształca przyrodę, dostosowując ją do swoich potrzeb, ale także urzeczywistnia siebie jako człowiek (LE 9). Przez pracę człowiek doskonali więc siebie, rozwija dzieło stworzenia i równocześnie wypełnia polecenie Boga czyńcie sobie ziemię poddaną (por. Rdz 1, 28). W tym kontekście rozumiemy, dlaczego Słowo Boże nie pochwala lenistwa (por. Prz 13, 4), ale jako przykład do naśladowania ukazuje pracowitą kobietę (por. Prz 31, 27), a także przedstawia liczne pochwały za dobrze wykonaną pracę, zaradność i uczciwość (por. Syr 38, 26).
Każda praca indywidualnego człowieka posiada wymiar społeczny. Podejmując trud pracy w zjednoczeniu z Bogiem, człowiek współpracuje z Nim dla dobra wszystkich. Poprzez swoją pracę człowiek angażuje się nie tylko dla samego siebie, ale także dla drugich i z drugimi; każdy współdziałając uczestniczy w pracy i dobru drugiego. Człowiek pracuje dla zaspokojenia potrzeb swojej rodziny i wspólnoty, do której należy, narodu i w końcu całej ludzkości (CA 43).
Praca stanowi więc powinność człowieka i jest rozpatrywana w kategorii obowiązku, zarówno względem Boga, jak i bliźniego. W związku z tym, sprzyjanie powstawaniu nowych miejsc pracy powinno stać się priorytetem dla rządzących naszym regionem i Ojczyzną. Podobnie stałym zadaniem pracodawców i wszystkich ustanawiających prawo, winno być tworzenie godziwych warunków pracy i wynagrodzenia, aby nikt nie był zmuszany do pracy ponad siły, do pracy w niedzielę lub emigracji zarobkowej. Realizując te zadania będziemy lepiej odpowiadać na prośbę Jana Pawła II, którą skierował do nas 11 czerwca 1987 r. na lotnisku w Goleniowie: dbajcie o ludzi, służcie Ziemi Szczecińskiej, bo to nasz wielki skarb.
2. Wartość odpoczynku
Umiłowani! Troska o pracę człowieka łączy się z jego prawem do odpoczynku. Wczytując się w Pismo Święte, stopniowo odkrywamy jego znaczenie. Świadczy już o tym szabat, który był dniem poświęconym Bogu i wolnym od pracy (por. Wj 20, 8). Powstrzymanie się od niej stwarza warunki korzystne do odpoczynku człowieka, którego rezultatem jest odnowa sił fizycznych i duchowych. Chrześcijańska niedziela wiąże w swej treści dzień wolny od pracy z pamiątką zmartwychwstania Chrystusa i naszym odkupieniem, przez co wskazuje odradzający wymiar odpoczynku.
Znamy słowa Chrystusa: Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki (J 6, 27); Troszczcie się najpierw o Królestwo Boże, a wszystko inne będzie wam przydane (Mt 6, 33). Te słowa przypominają nam wartość życia duchowego. Warto zatem łączyć odpoczynek z odnową duchową.
Każdy pracujący ma prawo i obowiązek, by po uczciwej pracy godziwie odpocząć. Wiąże się z tym również prawo człowieka do dnia wolnego od pracy. Dla chrześcijan szczególnym dniem odpoczynku jest niedziela. W dniu tym wierni są zobowiązani do uczestniczenia we Mszy św., powstrzymywania się od wszelkich zajęć i prac, które utrudniają przeżywanie radości właściwej dniowi Pańskiemu oraz korzystanie z należnego odpoczynku duchowego i fizycznego (por. KPK, kan. 1247). Takie przeżywanie niedzieli stwarza także dogodne warunki do pogłębiania więzi małżeńskich i rodzinnych, które w skutek wydłużającego się czasu pracy mogą ulegać osłabieniu. Dla chrześcijanina odpoczynek jest ponadto naśladowaniem odpoczynku Stwórcy i zapowiedzą eschatologicznego odpoczynku zbawionych w Królestwie Niebieskim, dlatego zaprzeczeniem jego znaczenia jest wykorzystywanie go w sposób bezmyślny, grzeszny, bezbożny.
3. Odpoczynek wakacyjny
Zbliżają się wakacje, tak oczekiwane przez dzieci, młodzież i studentów, przez nas wszystkich. Są one czasem wypoczynku, choć wielu z nas musi wówczas ciężko pracować. W odniesieniu do naszej archidiecezji, mam na myśli szczególnie rolników pracujących przy żniwach oraz tych, którzy umożliwiają turystom wypoczynek nad Bałtykiem. Wszystkich pracujących chciałbym jednak prosić, aby umieli łączyć codzienny znój pracy z modlitwą, zgodnie z benedyktyńską zasadą: Módl się i pracuj. Pamiętajmy o słowach Chrystusa, który przestrzega przed pogonią za pieniądzem za wszelką cenę, za cenę rezygnacji z Boga: Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? (Mt 16, 26). Dlatego wszystkich Was, Bracia i Siostry, proszę o taką organizację swoich zajęć, abyście mogli uczestniczyć w niedzielnej Mszy Świętej, skutecznie znajdywali czas dla rodziny i na osobistą modlitwę.
Tym, którzy w najbliższych tygodniach będą wypoczywać, chcę powiedzieć, że macie pełne prawo do godziwego odpoczynku. Przypominam to ludzkie uprawnienie, gdyż tempo życia i wydłużający się czas pracy tworzą wielką gorączkę działania, w której człowiek niejednokrotnie zapomina o tym, kim jest i po co żyje. Odpoczynek, przeżywany w duchu chrześcijańskim, pozwala nie tylko zregenerować siły, ale także odzyskać utraconą harmonię ciała i ducha oraz więź z Bogiem i drugim człowiekiem.
Życzę każdemu z Was, Drodzy Bracia i Siostry, umiejętności przeżywania odpoczynku w jedności z Bogiem, aby czas zbliżających się wakacji stał się dla wszystkich czasem odnowy fizycznej, pogłębienia przyjaźni z Bogiem oraz umocnienia więzi małżeńskich i rodzinnych.
Drogie dzieci, przed Wami wakacje. Wykorzystajcie ten czas dobrze i mądrze. Jakże pragnę, aby każde z Was miało zdrowe i radosne wakacje, pełne słońca i ruchu. Wiem jednak, że wielu rodziców nie może zapewnić swoim dzieciom takiego radosnego wypoczynku. Dlatego bardzo się cieszę, że Caritas naszej archidiecezji i parafialne świetlice środowiskowe organizują dla dzieci z najskromniej żyjących rodzin kolonie, półkolonie i różnego rodzaju wyjazdy. Te formy działalności charytatywnej są warte szczególnego uznania i powinny być doceniane i rozwijane w naszych parafiach.
Umiłowana młodzieży, myśląc o Was i nadchodzących wakacjach, przypominają mi się słowa Jana Pawła II wypowiedziane dwadzieścia lat temu w Szczecinie: Ci, co żyją nad morzem, ludzie morza, którzy wypływają na morze, muszą się zmagać z wichrem, aby zwyciężać. Kiedy więc przychodzą w młodości te różne uderzenia, te wichry namiętności, kiedy bierze górę słabość, przypomnij tchnienie Ducha, które masz w sobie od chrztu, od bierzmowania nie po to, żebyś się przewracał za lada podmuchem, tylko po to, żebyś stał jak ten żeglarz i dopłynął! (11 czerwca 1987). Życzę Wam tej mocy Ducha, która pozwoli opierać się wszystkim życiowym wichrom, stać mocno w wierze i „dopłynąć”.
Drodzy Bracia i Siostry, te i inne słowa będziemy wspólnie rozważać jutro, na Jasnych Błoniach, gdzie zgromadzimy się, aby na nowo przeżyć wizytę Jana Pawła II w Szczecinie. Na te obchody serdecznie Was wszystkich zapraszam.
Umiłowani, wraz z życzeniami udanych wakacji i darem modlitwy, proszę przyjmijcie pasterskie błogosławieństwo w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Wasz Biskup
Szczecin, 5 czerwca 2007 r.
Pliki do pobrania
Wszystkich rekordów:
Polecane:
VI Forum Ogień z Nieba w Szczecinie
W Zespole Szkół Salezjańskich w Szczecinie, ul. Ku Słońcu, miało miejsce zorganizowane przez fundację Life Surfers charyzmatyczne VI Forum Ogień z Nieba, we współpracy z ruchami i stowarzyszeniami naszej Archidiecezji.
»Procesja ze świętymi - Szczecin 2024
Dnia 31 października 2024 r. ulicami Szczecina po raz kolejny przeszła procesja z relikwiami świętych i błogosławionych.
»Morskie Zaduszki w Świnoujściu 2024
We wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, zwanych potocznie Zaduszkami, tradycyjnie odbyła się w Świnoujściu szczególna modlitwa za tych, którzy nie powrócili z mórz i oceanów. Mszy świętej w kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Morza oraz modlitwie nad morskim brzegiem przewodniczył Ksiądz Arcybiskup Wiesław Śmigiel. Podczas modlitwy odczytano nazwy statków na których zginęli polscy marynarze, rybacy i żołnierze. Pamięć o ofiarach symbolizował wielki krzyż ułożony ze zniczy na plaży.
Zdjęcia: Daniel Szysz