NA ZRĘBACH SŁAWNEJ DIECEZJI KAMIEŃSKIEJ
Zakończone w maju 1945 r. działania wojenne zmieniły strukturę polityczną na mapie Europy. Zmiany, jakie się dokonały, wywarły nieprzewidywalny wpływ na życie pokoleń Polaków i mieszkańców właściwie całej Europy.
Wśród ziem tzw. odzyskanych nad Odra i Bałtykiem znalazły się tereny Pomorza Środkowego i Zachodniego oraz Ziemi Lubuskiej. Weszły one w skład Administracji Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej i Prałatury Pilskiej (stanowiącej 1/7 terytorium Polski) powołanej do istnienia dekretem z 15 sierpnia 1945 r. na mocy “najspecjalniejszych uprawnień Stolicy Apostolskiej” udzielonych Prymasowi Polski kard. Augustowi Hlondowi.
Od tego czasu rozpoczęła się wytężona odbudowa Kościół na ziemiach niegdyś katolickich a potem przez ponad czterysta lat żyjącego w diasporze wśród protestantów.
Po dwudziestu siedmiu latach 28 czerwca 1972 r. papież Paweł VI podjął wiekopomne decyzje o powołaniu czterech nowych diecezji w Polsce. Olbrzymią administrację podzielił na trzy siostrzane diecezje: gorzowską, koszalińsko-kołobrzeską i szczecińsko-kamieńską. Wystarczy porównać cyfry a wyraźnie widać owocność olbrzymiego trud pionierów na tych ziemiach. Nie był to już teren dziewiczy. Funkcjonowało 361 parafii, pracowało 608 kapłanów diecezjalnych i 438 zakonnych, działało Seminarium Duchowne w Paradyżu, które w ciągu 25 lat przygotowało dla Ludu Bożego całej Administracji 465 kapłanów, funkcjonowała kuria diecezjalna i sąd biskupi. Ziemia duchowo ożyła zwłaszcza podczas posługi dwóch pierwszych biskupów: ks. bp. Teodora Benscha i ks. bp. Wilhelma Pluty. Duszpasterskie poczynania szły w kierunku troski o rodzinę, ożywienia wspólnot parafialnych zwłaszcza w życiu liturgicznym i posłudze katechetycznej, a także przepajania społeczeństwa miłością praktyczną jako zasadą życia chrześcijańskiego.
Czas budowanie diecezji
Bullą “Episcoporum Poloniae coetus” papież Paweł VI na ziemiach rozciągających się nad dolnym biegiem Odry i na zachodnim Pomorzu z silnym ponad 400 tysięcznym ośrodkiem kulturalno-przemysłowym, jakim jest Szczecin, na starych fundamentach jednej z najpotężniejszych diecezji średniowiecza, jaką był Kamień Pomorski, ustanowił diecezję ogarniająca ponad milionową rzeszę mieszkańców Pomorza Zachodniego nazywając ją szczecińsko-kamieńską i oddał pod opiekę Maryi Matki Kościoła oraz św. Ottona z Bambergu apostoła Pomorza.
W dniu erygowania stanowiło ją 146 parafii i wikariatów lokalnych, w których pracowało 324 kapłanów (185 diecezjalnych, 127 zakonnych i 12 przybyłych z pomocą z innych diecezji). Pierwszy biskup szczecińsko-kamieński ks. dr Jerzy Stroba, który kanonicznie objął diecezję 8 lipca 1972 r. w inauguracyjnym liście pasterskim skierowanym do diecezjan za najważniejsze zadania stojące przed nowo powołaną diecezją uznał zorganizowanie centrum życia diecezji: kurii diecezjalnej, odbudowę z ruin monumentalnej świątyni pw. św. Jakuba, która ustanowiona została kościołem katedralnym i wybudowanie własnego seminarium duchownego.
Pierwsze więc lata to czas wytężonego trudu przy budowaniu Kościoła diecezjalnego, dla którego ośrodkiem stała się katedra. Na czas jej odbudowy prokatedrą wyznaczono kościół Najśw. Serca Pana Jezusa w Szczecinie. Cała diecezja zjednoczyła się przy odbudowie tej świetnej historycznie, a tak przez wojnę okrutnie potraktowanej świątyni. Ingres pierwszego biskupa do katedry, jaki miał miejsce 8 października 1972 r., a nawet konsekracja pierwszego biskupa pomocniczego, wychowanka seminarium w Paradyżu, proboszcza parafii mariackiej w Stargardzie - ks. Jana Gałeckiego odbyły się jeszcze tylko w prezbiterialnej części katedry. Już jednak uroczystości jubileuszu 850-lecia Chrztu Pomorza przez św. Ottona z Bambergu (7-8 września 1974 r.) zgromadziły tłumy wiernych w całej katedrze pod nowym sklepieniem, choć jeszcze nie zadaszonym.
Właśnie te uroczystości stały się impulsem i zarazem szczytem duchowego budowania Kościoła lokalnego na tych ziemiach. Przygotowanie do uroczystości zbiegło się z Rokiem Świętym ogłoszonym przez papieża Pawła VI. Misje w całej diecezji, a następnie zyskiwanie odpustu Roku Świętego w katedrze szczecińskiej, której nawiedzenie było jednym z warunków dostąpienia łask jubileuszowych, zapoczątkowały chlubną tradycję pielgrzymek wdzięczności do katedry: rodzin dzieci komunijnych, młodzieży bierzmowanej i młodzieży szkół średnich, a także różnych grup parafialnych. Podczas ottonowych dni (7-8 IX 1974 r.) po raz pierwszy w historii odbyła się w Szczecinie konferencja Episkopatu Polski. Wieczorem pierwszego dnia księża biskupi przewodniczyli nabożeństwom w 50 parafiach diecezji. Podczas uroczystej sesji historycznej główne przedłożenia o misji apostolskiej św. Ottona przygotował ks. bp I. Jeż z Koszalina. Głównej Mszy świętej jubileuszowej 8 września przewodniczył kard. Karol Wojtyła, zaś kazanie wygłosił kard. Stefan Wyszyński. W uroczystościach wziął też udział następca św. Ottona na stolicy w Bambergu ks. abp J. Schneider.
We wspomnianym liście inauguracyjnym bp dr Jerzy Stroba zachęcał do “budowania Kościoła diecezjalnego”, przez wznoszenie nowych świątyń (co w ówczesnych czasach wcale nie było łatwe, gdyż władze komunistyczne prowadziły politykę antykościelną i każdy nowy kościół stanowił dla niech przeszkodę w realizowaniu tej polityki), budowanie pomieszczeń parafialnych, których na tej części olbrzymiej niegdyś administracji gorzowskiej było najmniej, a wreszcie reorganizowanie struktur parafialnych, by wspólnoty wiernych tworzyły “rodzinne” Kościoły, w których każdy czułby się pełnoprawnym członkiem, a nie anonimowym przybyszem. Sporo w tej dziedzinie miały do zrobienia nawet małe osiedla i wioski, w których zachowały się ruiny kościołów, często zabytkowych. Dzięki odbudowaniu tych obiektów ludzie mieli możliwość uczestniczenia w Eucharystii, bez konieczności pokonywania dużych odległości. Mogła się też odbywać w nich katechizacja dzieci i młodzieży, w szkołach bowiem do czasu przełomu (1990 r.) było to niemożliwe. Większe jednak znaczenie w “budowaniu Kościoła diecezjalnego” miało gromadzenie się wiernych przy wznoszeniu “swojego” kościoła. Chodziło tu nie tylko o gromadzenie finansów na budowę, ale bardziej o wkład pracy, o troskę, a zwłaszcza o zainteresowanie się żywym Kościołem Chrystusa.
W budowaniu diecezji największe znaczenie przywiązywał pierwszy biskup do kształtowania świadomości: czym jest Kościół, jaki jest stosunek Kościoła partykularnego do Kościoła powszechnego, jakie jest w nim miejsce każdego wierzącego, a szczególnie jak może każdy wierzący włączyć się w misję zlecona przez Chrystusa Kościołowi we współczesnym świecie.
Budowanie żywego Kościoła partykularnego ks. bp J. Stroba widział na trzech płaszczyznach.
a) Duszpasterstwa masowego obejmującego najdalsze nawet wsie i osiedla diecezji
Centrum jego stanowić miało duszpasterstwo sakramentalne. Kontynuacją gorzowskiej praktyki było założenie, że w każdym kościele, także filialnym, winna być spełniana pełna posługa sakramentalna i formacyjna. Duszpasterze troszczyli się o każdą wioskę, każde osiedle, nawet każdą leśniczówkę. Z wielkim poświęceniem, nie tylko w niedzielę, ale także w poszczególne dni tygodnia odbywali kilku, a nawet kilkunastokilometrowe wędrówki, by dotrzeć do wszystkich ludzi z Ewangelią i Eucharystią. To właśnie wówczas utrwalił się zwyczaj systematycznego odwiedzania chorych w każdy pierwszy piątek lub sobotę miesiąca, odprawianie Mszy świętej w każdym kościele, także filialnym, co najmniej raz w tygodniu, nie tylko w niedzielę, oraz wprowadzanie posoborowej odnowy liturgicznej w diecezji. Przeżywanie poszczególnych okresów roku duszpasterskiego skupiało się na pogłębianiu poszczególnych sakramentów w duchu odnowy posoborowej. Problematyka ta była przedmiotem różnych form przepowiadania i poczynań pastoralnych.
b) Rozwoju duszpasterstwa specjalistycznego
W omawianym okresie zapoczątkowano duszpasterstwo inteligencji, ludzi kultury, a także robotników i ludzi ciężkiej pracy. Duszpasterstwo rodzin prowadzone było w formie spotkań z młodymi małżeństwami i małżeństwami starszymi, a także jako kursy przedmałżeńskie oraz systematyczne spotkania z grupami rodzin i młodzieży studiującej.
Właśnie wówczas kard. K. Wojtyła zainspirował polskie parafie do tworzenia rad duszpasterskich, które miały służyć pomocą proboszczom w rozeznaniu potrzeb powierzonego im ludu. Nie był to proces łatwy, biorąc pod uwagę, że inwigilacja prowadzona przez SB powodowała, iż wielu wartościowych i odważnie myślących wiernych nie chciało jednak narażać swoich rodzin. Również duszpasterze niekiedy obawiali się, czy niektóre osoby nie będą miały na celu rozbicie od wewnątrz rad duszpasterskich i całego życia parafialnego.
Biskup, poprzez systematycznie wydawane “Biuletyny duszpasterskie”, proponował tematykę spotkań rad duszpasterskich w parafiach i wskazywał sposoby jej rozwinięcia.
Szczególną próbą poszukiwań pastoralnych było przygotowanie i formacja liderów charytatywnych, liturgicznych i katechetycznych, którzy jako świadkowie wiary służyliby pomocą duszpasterzom. Ksiądz biskup często zachęcał duszpasterzy do systematycznego odwiedzania rodzin także poza kolędą, by pomóc wiernym na co dzień rozwiązywać nabrzmiałe problemy.
c) W trosce o formację kapłańską
Szczególne znaczenie bp Jerzy Stroba przywiązywał do kształtowania świadomości i poczucia odpowiedzialności za Kościół partykularny kapłanów, którzy w momencie utworzenia nowego Kościoła szczecińsko-kamieńskiego zostali inkardynowani do diecezji. Dokonywało się to przez konferencje całego prezbiterium w Szczecinie trzy razy do roku. Problematyka ich, zaplanowana na cały rok, realizowana była przez wykłady, konferencje i pasterskie pouczenia. Ich rozwinięcie stanowiły konferencje dekanalne, o ustalonej tematyce ascetycznej i pastoralnej. Pierwsza konferencja dekanalna (we wrześniu) miała charakter katechetyczno-wychowawczy, z hospitacją katechezy; zaś wiosenna - charakter uroczystego konwentu z udziałem wiernych.
Odbywały się także systematyczne, kilka razy w roku konferencje księży wikariuszy w trzech miejscach diecezji, podczas których podejmowano w formie dyskusji problemy wychowawcze, pastoralne i katechetyczne. Rozbudzały one w młodych kapłanach świadomość potrzeby pogłębiania formacji kapłańskiej. Pięć najmłodszych roczników zobowiązano do egzaminów wikariuszowskich, które przyjmowali profesorowie Seminarium Duchownego w Paradyżu.
Aby umożliwić uzyskanie stopni akademickich przez kapłanów najpierw wspólnie z macierzystą diecezją w Gorzowie powołano punkt konsultacyjny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Gorzowie, do którego dojeżdżali księża ze wszystkich trzech siostrzanych diecezji, a następnie już samodzielnie, na podstawie umowy z Akademią Teologii Katolickiej w Warszawie, utworzono podobny punkt w Szczecinie.
Ks. bp J. Stroba zapoczątkował też tradycję rekolekcji w katedrze, zwanych najpierw “rekolekcjami dla inteligencji”, a następnie “wielkopostnymi pouczeniami biskupimi” społeczności Szczecina, w trzech pierwszych dniach wielkiego tygodnia. Nauki rekolekcyjne prowadził zawsze osobiście.
Dwukrotnie w ciągu roku miał miejsce w katedrze szczecińskiej cykl wykładów prowadzonych przez wykładowców Studium Pastoralnego, będącego zalążkiem przyszłego Wyższego Seminarium Duchownego w Szczecinie, na pozwolenie którego ksiądz biskup daremnie oczekiwał przez cały czas swojej posługi w Szczecinie. Usilne zabieganie o utworzenie tej uczelni nie danym mu było uwieńczyć sukcesem, ale w tym czasie - z myślą o przyszłej kadrze profesorskiej - wysłał na studia specjalistyczne za granicą i na uczelnie krajowe dwunastu kapłanów. Studium Pastoralne mieściło się na plebani przy par. Świętej Trójcy w Szczecinie, a następnie św. Kazimierza.
Serdeczną troską ks. bpa J. Stroby była katechizacja, za której profil w całej Polsce przez blisko czterdzieści lat był odpowiedzialny jako przewodniczącego Komisji Katechetycznej Episkopatu Polski. Dlatego zabiegał, aby propozycje, przedstawiane innym diecezjom, zostały uprzednio sprawdzone w jego diecezji. To właśnie tu wykształciła się słuszna praktyka angażowania laikatu w ewangelizację. Ponad 50% katechizujących stanowili katecheci świeccy. Od początku dążył, by diecezja na długofalowych kursach katechetycznych przygotowywała coraz to nowe zastępy katechetów, a następnie często sam, a niekiedy przez biskupa pomocniczego starał się o permanentną formację katechetów. Już w trzecim roku istnienia diecezji rozpoczęła się trwająca do dziś tradycja rozpoczynania roku szkolnego “Szczecińskimi Dniami Katechetycznymi”, które stanowią pogłębioną refleksję wszystkich duszpasterzy i katechetów nad aktualnymi problemami wychowania. Często z prelekcjami zapraszani są wybitni naukowcy wiele znaczących dla polskiej katechezy czy też teologii. Uznając wielkie zasługi dla ewangelizacji w Polsce Paweł VI 10 stycznia 1975 r. powołał biskupa szczecińsko-kamieńskiego na członka Międzynarodowej Komisji Katechetycznej, a następnie wiceprezydenta Rady Konferencji Biskupów Europejskich.
W październiku 1977 r. bp J. Stroba brał udział w IV Synodzie Biskupów w Rzymie poświęconym katechizacji we współczesnym świecie. To właśnie w tym okresie bardzo żywiołowo rozwinęło się duszpasterstwo ministrantów (odbyły się dwa zloty ministrantów z całej diecezji w Kamieniu i w Pyrzycach), młodzieżowy ruch oazowy “Światło i życie”, który miał charakter wybitnie pomorski, oraz Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej.
Diecezja szczecińsko-kamieńska jest terenem wczasowo - nadmorskim. Troska o marynarzy i ich rodziny, problematyka powiązania rekreacji i wczasów z odnową duchową były także szczególnie interesującymi problemami duszpasterskimi. Od początku swojej posługi wikariusza generalnego ks. bp Jan Gałecki poświęcił się im bez reszty. Troszczył się, by zarówno parafie miejscowości wczasowych, jak i parafie, z których wierni udawali się na wczasy, przygotowane były na przeżywanie tych dni w radości ewangelicznej. Wykłady o tematyce religijnej, zwiększona posługa sakramentalna, a wreszcie upowszechnienie czytelnictwa religijnego w miejscowościach nadmorskich służyć miały wzbogaceniu duchowemu przybyszów z całej Polski.
Ewenementem w skali kraju stała się tradycyjna wrześniowa pielgrzymka diecezji na Jasna Górę, jako dziękczynienie za powołanie do istnienia przez Pawła VI diecezji szczecińsko-kamieńskiej i oddanie jej w macierzyńską opiekę Matce Kościoła. Co roku ok. 3 - 4 tysięcy diecezjan udaje się na całonocne czuwanie przed swoją Patronką. Z Jej wsparciem wracają do swoich parafii, by budować na tych ziemiach królestwo jej Syna.
Dla utrwalenia troski o dziedzictwo kościoła katedralnego i podniesienia jego splendoru, a równocześnie podkreślania znaczenia troski pastoralnej bp Jerzy Stroba postarał się o powołanie przy katedrze św. Jakuba Kapituły Katedralnej Szczecińskiej dnia 1 VI 1978 r.
Kiedy decyzją papieża Jana Pawła został uhonorowany godnością arcybiskupią i przeniesiony na stolicę metropolitalną w Poznaniu pozostawił diecezję szczecińsko-kamieńską mocno zmienioną. W ciągu sześciu lat posługi biskupiej utworzył 49 parafii, uzyskał dwa zezwolenia na budowę nowych kościołów i rozbudowę dwóch dalszych. Z przekazanych przez władze państwowe w 1973 r. 68 ruin już odbudowano 28, w pozostałych prace były na ukończeniu. Wzniesiono 26 nowych domów parafialnych a budowa 19 dalszych była mocno zaawansowana. Zwizytował kanonicznie 104 parafie, ale każdą starał się odwiedzić też przy innych okazjach. Zapoczątkował zwyczaj odwiedzin kolędowych w każdym dekanacie i spotkania z młodymi kapłanami. Dwukrotnie odbył wizytę Ad Limina do Rzymu (1973 r. i 1977 r.). Wyświęcił 25 kapłanów.
Na czas wakansu Kapituła Katedralna 9 października 1978 r. wybrała wikariuszem kapitulnym ks. bp. Jan Gałeckiego, który kierował diecezją do objęcia posługi przez nowego Biskupa Szczecińsko-Kamieńskiego.
Formowanie diecezji
W pięć miesięcy później, 1 marca 1979 roku, papież Jan Paweł II mianował ks. bp. Kazimierza Majdańskiego (1979-1992), sufragana włocławskiego, pasterzem diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Ksiądz Biskup urzędowo objął diecezję 10 marca, a uroczysty ingres roku do szczecińskiej katedry pw. św. Jakuba Ap odbył w Niedzielę Palmową - 8 kwietnia 1979.
Kontynuując dzieło organizacji diecezji swego Poprzednika oraz pogłębiania życia religijnego wiernych, poprzez wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, ks. bp K. Majdański w swoim pasterzowaniu mocny akcent położył na formację rodziny oraz tworzenie seminarium duchownego. Promieniującym akcentem posługiwania z pewnością była uroczystość 40-lecia ustanowienia polskiej administracji państwowej i kościelnej na Ziemiach Zachodnich i Północnych, a bez wątpienia najważniejszym wizyta papieża Jana Pawła II w Szczecinie. Te radości nie przysłoniły jednak trudnych i brzemiennych w skutkach przemian społeczno-politycznych - “Sierpień ’80”, “Rok 1988” i “Rok 1989”, a zwłaszcza stan wojenny.
W dwudziestolecie istnienia diecezji szczecińsko-kamieńskiej pracowało w niej już 551 kapłanów (w tym: 382 diecezjalnych, 158 zakonnych i 11 z innych diecezji) w 249 parafiach (obejmujących 668 świątyń), 195 sióstr zakonnych i 329 katechetów świeckich, a w seminarium duchownym zdobywało kapłańska formację 151 kleryków. Biskupa diecezjalnego, obok ks. bp. Jana Gałeckiego wspomagało dwóch nowo konsekrowanych biskupów pomocniczych: Stanisław Stefanek (którego w 1996 Jan Paweł II mianował biskupem łomżyńskim) i Marian Błażej Kruszyłowicz.
Ks. bp K. Majdański erygował podczas swojego trzynastoletniego biskupiego posługiwania 74 parafie, 2 sanktuaria maryjne (Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny - Matki Bożej Fatimskiej w Szczecinie - 15 sierpnia 1988 roku i Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach - 6 maja 1990 roku) i wyświęcił 191 kapłanów diecezjalnych. Dla prężniejszego działania duszpasterskiego, 22 czerwca 1985 roku utworzył 11 nowych dekanatów, a 31 grudnia następnego roku trzy dalsze. Odtąd diecezja była podzielona na 29 dekanatów. W uroczystość Matki Kościoła, 31 maja 1982 roku Biskup Ordynariusz wraz z biskupami pomocniczymi, w obecności duchowieństwa i licznie zgromadzonych wiernych dokonał konsekracji katedry pw. św. Jakuba Ap. W głównym ołtarzu zostały umieszczone relikwie św. Ottona biskupa Bambergu, Apostoła Pomorza. 23 maja 1983 roku bardzo uroczyście obchodzono - “katedralne gody” - nadania przez papieża Jana Pawła II katedrze tytułu bazyliki mniejszej. Wśród gości był m.in. Klaus Hemmerle, biskup Akwizgranu (Achen) z Niemiec.
Podczas swojej posługi Ksiądz Biskup sprowadził do Szczecina siostry karmelitanki - Mniszki Bose Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Pierwsze dwie karmelitanki przybyły 25 marca 1983 roku (w Szczecinie w tym czasie modliło się i pracowało dwieście sióstr - 1985 rok - była to największa liczba sióstr na terenie diecezji w okresie 30-lecia). Na teren diecezji zostały sprowadzone również inne zakony: franciszkański, dominikański i redemptorystów. Zostały także założone domy zgromadzeń: Misjonarek Miłości m. Teresy z Kalkuty (w 1989 r.), Małych Sióstr Jezusa Karola de Foucold (w 1983 r.), Wspólnoty Uczennic Krzyża (założona przez s. Chrystianę Mickiewicz w 1984 roku została przyjęta do diecezji) i Instytut Świętej Rodziny powołany do istnienia przez ks. bp. K. Majańskiego.
Dla dobra duchowego diecezjan Ksiądz Biskup poświęcił, 19 marca 1988 roku w Szczecinie Diecezjalny Dom Rekolekcyjny pw. św. Józefa, a 2 lutego 1992 r. dom i kaplicę “Opus Dei” - pierwsze w Polsce. Apostolstwo Prałatury personalnej “Opus Dei” prowadzone przez duchownych i świeckich zmierza ku upowszechnieniu we wszystkich środowiskach społecznych głębokiej świadomości powszechnego powołania do świętości i apostolstwa, a przede wszystkim uświęcającej wartości codziennej zwykłej pracy.
Czas formowania zaznaczył się również powołaniem do działania nowych struktur: Kapituły Kolegiackiej w Kamieniu Pomorskim (8 IX 1979 r.), Sądu Biskupiego (31 grudnia 1983 r.), Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, w myśl nowego Kodeksu Prawa kanonicznego Jana Pawła II i Rady Społecznej.
Poważny wpływ na rozwój różnych dziedzin duszpasterstwa miało porozumienie między państwem a Kościołem z 17 maja 1989 roku, które nadawało działaniom Kościoła charakter prawny. Przemiany ustrojowe tego czasu sprawiły, że nauczanie religii powróciło do szkół w nowym roku szkolnym 1990/91. Do tej pory katechizacja prowadzona była w 734 pomieszczeniach katechetycznych (610 pomieszczeń sakralnych i parafialnych i 124 pomieszczenia prywatne), a obecnie baza materialna została zabezpieczona przez oświatę. W 1989 roku katechizację prowadziło 558 osób (w tym: 174 księży diecezjalnych, 108 zakonnych, 74 siostry zakonne i 202 katechetów świeckich), a w 1990 roku 803 osoby (303 kapłanów diecezjalnych, 102 zakonnych, 88 sióstr zakonnych i 310 katechetów świeckich). Udział katechizowanych z 39,3% (1989 rok) wzrósł do 88% (młodzież licealna i techników) - 92% (młodzież szkół zawodowych).
Gdy nadszedł trudny czas dla ojczyzny - wprowadzenie przez władze komunistyczne 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego - za wolą Księdza Biskupa Diecezja otoczyła opieką duchową i charytatywną internowanych, uwięzionych oraz ich rodziny. Księża Biskupi sami odwiedzali internowanych w Goleniowie i Wierzchowie. Powołany przez Biskupa Komitet Społeczno-Charytatywny zorganizował opiekę nad poszkodowanymi i uczestniczył w rozdziale napływających z zagranicy paczek z odzieżą i żywnością. Z wielkim oddaniem prowadzona akcja charytatywna stała się zalążkiem reaktywowania 23 stycznia 1990 roku “Caritas” diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Pod patronatem “Caritas” powstał ośrodek św. Brata Alberta w Szczecinie dla młodzieży męskiej. 25 kwietnia 1982 roku został poświęcony przez ks. bp. K. Majdańskiego i oddany w opiekę Matki Bożej Dom Samotnej Matki w Karwowie. Natomiast 18 czerwca 1990 roku powstał nowy Dom Samotnej Matki w Szczecinie, przy ul. Wielkopolskiej 32. “Caritas” była również zaangażowana w wielką akcję kolonii letnich dla ubogich dzieci.
Pisząc o życiu kulturalnym diecezji należy stwierdzić, że działający legalnie od 1980 roku Szczeciński Klub Katolików, po sześciu latach pracy otrzymał imię Michała Platera-Zyberka. Od roku 1982 do 1989 organizowano corocznie Dni Kultury Chrześcijańskiej w Szczecinie, a w latach 1981-1990 liczne wykłady i prelekcje, a także cieszące się dużym zainteresowaniem trybuny duszpasterskie i sympozja z udziałem wybitnych specjalistów. By słowo Boże docierało do najszerszej rzeszy diecezjan Ksiądz Biskup powołał do życia wydawnictwo “Ottonianum” (1988 r.), dwutygodnik katolicki “Kościół nad Odrą i Bałtykiem” (1 stycznia 1989 r.) oraz rozgłośnie katolicką Radia “As” (11 listopada 1991 r.), a 2 marca 1989 r. otwarto diecezjalną księgarnię św. Ottona.
Oczywiście tworzone struktury kościelne przepajane były duchem pogłębionej wiary w Boga. Kult eucharystyczny i maryjny był bardzo mocno akcentowany przez Księdza Biskupa.
Rozwijający się po 1980 roku ruch związkowy i obywatelski sprawił, że 18 czerwca 1981 roku odbyła się pierwsza w Szczecinie centralna procesja Bożego Ciała, prowadzona przez Pasterza diecezji z katedry do kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na zakończenie procesji na placu odprawiona została msza św. Począwszy od 1986 roku nastąpiła zmiana kierunku centralnej procesji Bożego Ciała. Tym razem zaczynała się w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa, a kończyła na placu przy bazylice katedralnej - upamiętnionym obchodami 40-lecia powrotu Kościoła na Pomorze Zachodnie. Jeszcze raz trasa procesji Bożego Ciała uległa zmianie. 18 czerwca 1987 roku wyruszyła z bazylik katedralnej do ołtarza papieskiego na Jasnych Błoniach, jako wyraz wdzięczności za pobyt Ojca Świętego w Szczecinie. W duchu wdzięczności za pobyt Ojca Świętego w Szczecinie odbył się także I Diecezjalny Kongres Eucharystyczny trwający od 18 czerwca do 22 listopada 1987 roku. W trakcie jego trwania odbyło się 21 rejonowych dni kongresowych, a dwudniowe zakończenie miało miejsce w bazylice katedralnej. W ramach Kongresu realizowano program życia i miłości, którego widocznym owocem była statystyka - ciąg dalszy votum życia, daru dla Papieża z 11 czerwca - 234 uratowane życia najmniejszym, nienarodzonym.
Najświętsza Maryja Panna Matka Kościoła będąca, obok św. Ottona, główną patronką Kościoła szczecińsko-kamieńskiego bardzo mocno wpisała się w dzieje tej diecezji. Właśnie w okresie stanu wojennego była dwukrotnie witana na terenie diecezji szczecińsko-kamieńskiej w swym Jasnogórskim Wizerunku: pierwszy raz w dniach od 21 do 28 kwietnia 1982 roku (tłumy diecezjan przez tydzień, w dzień i noc wypełniały katedrę modląc się przed Cudownym Wizerunkiem), drugi od 21 do 28 sierpnia 1983 roku (nawiedzone zostały parafie nadbałtyckie i nadodrzańskie, a w dniach od 26 do 28 Szczecin - katedra).
Nieco inaczej wyglądało pielgrzymowanie mieszkańców Pomorza Zachodniego do pierwszej na tej ziemi ukoronowanej przez Jana Pawła II 11 czerwca 1987 r. Statuy Pani Fatimskiej. Rozpoczęło się ono 7 maja w Siekierkach i odtąd poprzez nawiedzenie 25 kościołów stacyjnych oraz w ostatnim etapie bazyliki katedralnej, zakończyło się (na zakończenie Roku Maryjnego) - 15 sierpnia 1988 roku na os. Słonecznym. W nowopowstałym sanktuarium Panią Fatimską witało ok. 60 tys. Wiernych.
Wizyta Patronki diecezji w wizerunku jasnogórskim w dniach od 9 września 1990 roku do 1 września 1991 roku, odbywająca się w duchu wezwania “Jasnogórska Matko Kościoła - ocal miłość i życie” wiodła przez każdą parafię diecezji. To wówczas dokonywała się wielka odnowa społeczna, a zwłaszcza rozmodlenie i zatroskanie o życie nie narodzonych.
Również co roku, we wrześniu (wyjątkiem był rok 1982 - kiedy pielgrzymka miała miejsce w kwietniu), udaje się pod przewodnictwem Swojego Pasterza diecezjalna pielgrzymka na Jasną Górę. Przybywają tam również różne stany i grupy, a przede wszystkim maturzyści, kolejarze, ludzie morza i rodziny.
Począwszy od 1985 r. wyruszała ze Szczecina najdłuższa w Polsce piesza pielgrzymka na Jasną Górę. Pątnicy w 1986 roku rozpoczęli 9-letnią nowennę o powołania kapłańskie i zakonne
Troska o rodzinę najbardziej jednak zapadła w serce II Biskupa Szczecińsko-Kamieńskiego. W tym celu, 18 sierpnia 1979 roku w Szczecinie powołał do istnienia w Szczecinie punkt konsultacyjny Zakładu Teologii Praktycznej - Studia nad Rodziną przy Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Zakład ten, a później Instytut Studiów nad Rodziną ATK składa się z 4 pracowni. Studiowali w nim początkowo księża (w pierwszym roku studiów słuchaczami było 40 księży), a następnie całe zastępy świeckich zatroskanych o przyszłość polskich rodzin. Duszpasterstwo rodzin i obrony życia stało się programem “życia i miłości”, ogłoszonego w uroczystość Zesłania Ducha Świętego i Matki Kościoła 1986 r. przyczyniło się do powstania wspomnianych już Domów Samotnej Matki, a także ruchu “Miłosierni wobec najmniejszych” i “Funduszu dla życia”. W 20 rocznicę encykliki papieża Pawła VI “Humanae vitae” odbyło się w Szczecinie, w dniach od 30 września do 2 października 1988 roku, ogólnopolskie sympozjum naukowe na temat “Dar ludzkiego życia”. Wielkim wyróżnieniem dla Księdza Biskupa z pewnością był fakt mianowania Go przez papieża Jana Pawła II członkiem Prezydium Papieskiej Rady do Spraw Rodziny. W Prezydium ks. bp K. Majdański reprezentował Europę.
Od początku swojej biskupiej posługi ks. bp K. Majdański starł się o zezwolenie na budowę seminarium duchownego. Nie czekając na nie, 24 marca 1981 roku erygował Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie pw. Najświętszej Rodziny z Nazaretu. Do tej pory alumni ciągle kształcili się gościnnie w seminarium w Gościkowie-Paradyżu. Dopiero w 1977 r. poprzedni Pasterz Diecezji przeniósł alumnów szóstego roku studiów do Szczecina i umieścił na plebani parafii Świętej Trójcy. Było to roczne Studium Pastoralne. Od 1982 roku trzy ostatnie roczniki przebywały w Szczecinie mieszkając na plebaniach przy parafii: św. Kazimierza, Świętej Trójcy, św. Jakuba Ap. oraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Golęcinie. Prace budowlane nowego gmachu uczelni rozpoczęto dopiero 11 sierpnia 1983 roku. Do wznoszonego budynku przy ul. Papieża Pawła VI nr 2 we wrześniu 1985 roku przeniósł się szósty rocznik, a w 1987 roku już wszystkie zamieszkały w nowym seminarium, ciągle jeszcze rozbudowywanym. Wśród wielu ważnych wydarzeń dla życia seminaryjnego szczególną była sesja naukowa przeprowadzona 23 kwietnia 1991 r., z udziałem licznie zaproszonych gości na czele z prymasem Polski ks. kard. J. Glempem, a poświęcona św. Wojciechowi. Odbyła się ona w związku z przygotowaniami metropolii gnieźnieńskiej, w skład której wchodziła diecezja szczecińsko-kamieńska, do Tysiąclecia męczeńskiej śmierci Patrona Polski.
Szczególnym wyrazem formowania diecezji był obchodzony, w dniach 20-23 czerwca 1985 roku jubileusz 40-lecia ustanowienia administracji kościelnej na Ziemiach Zachodnich i Północnych. W ramach uroczystości obradowała w budującym się seminarium duchownym przy ul. Papieża Pawła VI w Szczecinie 207 Konferencja Plenarna Episkopatu Polski. Księża Biskupi odprawili msze św. w kilkudziesięciu parafiach diecezji, a 23 czerwca koncelebrowali na placu przed katedrą. Mszy św. przewodniczył ks. kard. Franciszek Macharski, a słowo Boże wygłosił ks. kard. Józef Glemp, prymas Polski. W uroczystościach uczestniczył również przedstawiciel Ojca Świętego ks. kard. Opilio Rossi.
Należy tutaj również wspomnieć o innych ważnych uroczystościach: 10-leciu diecezji, obchodzonym 27 czerwca 1982 roku (wśród zaproszonych gości byli: nuncjusz apostolski abp Luigi Poggi, prymas Polski kard. Józef Glemp, kard. Franciszek Macharski, abp Jerzy Stroba, abp Bronisław Dąbrowski oraz biskupi z sąsiednich diecezji; Nuncjusz apostolski przebywał wcześniej w diecezji, w dniach od 15 do 21 czerwca, zapoznając się z problemami tutejszego Kościoła); powtórnej wizycie Nuncjusza apostolskiego Luigi Poggi w dniach 11-13 lutego 1984 roku (celem, której było zapoznanie się z postępem prac przy budowie seminarium i trudnościami wynikającymi z lokalizacją nowych, niezwykle potrzebnych w diecezji kościołów), pobycie w dniach 20-21 września 1986 roku w Szczecinie, biskupa Berlina, kard. Joachima Meisnera; 15-leciu diecezji; srebrnym jubileuszu biskupiej posługi Pasterza Diecezji, obchodzonej 13 marca 1988 roku (wśród licznych gości byli: prymas Polski kard. J. Glemp i kard. F. Macharski oraz obchodzonych w 1989 r. uroczystościach 850-lecia śmierci i 800-lecia kanonizacji św. Ottona z Bambergu (miały one miejsce w różnych miejscach diecezji w dniach od 24 czerwca do 4 lipca, a główne w bazylice katedralnej - 2 lipca).
Bez wątpienia najważniejszym wydarzeniem pasterzowania ks. bp. K. Majdańskiego była wizyta papieża Jana Pawła II w Szczecinie. Oczekiwanie na Ojca Świętego było ogromne. Już podczas drugiej pielgrzymki do ojczyzny w 1983 r. odbyło się spotkanie na Jasnej Górze papieża ze szczecińską wspólnotą diecezjalną, podczas której Ojciec Święty poświęcił kamień węgielny, wzięty z bazyliki św. Piotra w Rzymie, pod szczecińskie seminarium duchowne. Wizyta Ojca Świętego w Szczecinie odbyła się 11 czerwca 1987 roku i trwała 7 godzin i 15 minut. Były to dla wszystkich bardzo wzniosłe chwile. Papież z różnymi grupami szczecinian spotkał się w trzech miejscach: na Jasnych Błoniach (sprawował tutaj mszę św. w intencji rodzin Ziemi Pomorskiej i całej Polski; na koniec poświęcił figurkę Matki Bożej Fatimskiej, która nawiedziła wszystkie parafie naszej diecezji), w seminarium duchownym (gdzie wmurował kamień węgielny) i w bazylice katedralnej (spotkał się tutaj z duchowieństwem, alumnami, siostrami zakonnymi i członkami instytutów świeckich).
Gdy w 1991 roku papież Jan Paweł II, po raz drugi przebywał w Polsce w dniach od 13 do 16 sierpnia kulminacyjnym punktem Jego pobytu było spotkanie z młodzieżą świata w ramach VI Światowego Dnia Młodzieży. Młodzież, również szczecińska, miała możliwość, 13 sierpnia w jednym z kościołów częstochowskich, spotkać się podczas trwającego triduum ze Swoim Pasterzem i wysłuchać homilii nt. “Sam Jezus przybliżył się szedł z nimi”.
W dziejach Diecezji nie obyło się bez trudnych chwil. Dotyczyły one szczególnie zmian społeczno-politycznych. Strajki Sierpnia ’80, dzięki zabiegom Księdza Biskupa zakończyły się podpisaniem 30 sierpnia porozumień stoczniowców z władzami, dzięki którym mógł powstać NSZZ “Solidarność”. Odprawiona nazajutrz w katedrze Msza święta dziękczynna zapoczątkowała tradycję wspomnień podpisanych porozumień. Podobny zwyczaj wprowadziła Msza święta odprawiona 17 grudnia 1980 r. i “Anioł Pański” przy bramie Stoczni Szczecińskiej w dziesiątą rocznicę wydarzeń grudniowych z 1970 roku. Również wielką troską duszpasterską otoczył Ksiądz Biskup strajkujących stoczniowców i pracowników zajezdni WPKM w dniach od 17 sierpnia do 3 września 1988 roku.
Zaistniałe zmiany widoczne były również z okazji 45-rocznicy zakończenia II wojny światowej. 9 maja 1990 roku odbyła się w Siekierkach państwowo-kościelna uroczystość podczas której ks. bp K. Majdański odprawił mszę św. i wygłosił homilię. Na uroczystościach obecne były najwyższe władze Rzeczypospolitej z ówczesnym prezydentem gen. Wojciechem Jaruzelskim na czele.
Zaszczytem dla naszej diecezji i oczywiście osobistym Księdza Biskupa było przyznanie Mu Orderu Wielkiego Niemieckiego Krzyża Zasługi z Gwiazdą przez prezydenta RFN Richarda von Weizsäcker 3 sierpnia 1991 roku. Ksiądz Biskup był pierwszym Polakiem, który otrzymał tak wysokie odznaczenie.
Ten wielki trud Kościoła szczecińskiego został doceniony przez papieża Jana Pawła II, który bullą Totus Tuus Poloniae Populus z dnia 24 marca 1992 roku, wśród 11 nowych metropolii ustanowił również szczecińsko-kamieńską, a przyjmując rezygnację z racji wieku mianował ks. bp. Kazimierza Majdańskiego arcybiskupem ad personam.
Szczególnym wydarzeniem, które odbyło się pół roku później, 3 października 1992 r. na zamku szczecińskim, było nadanie przez Uniwersytet Szczeciński ks. abp. prof. K. Majdańskiemu pierwszego w młodych dziejach tej uczelni doktoratu honoris causa. Papież Jan Paweł II przysłał z tej okazji telegram gratulacyjny, zaś w liście do rektora uniwersytetu, prof. Tadeusza Wierzbickiego, napisał m.in. Dziękuję za poinformowanie mnie o nadaniu przez Senat Uniwersytetu Szczecińskiego Ks. Arcybiskupowi prof. dr hab. Kazimierzowi Majdańskiemu tytułu doktora honoris causa. Doktorat ten posiada swą głęboką wymowę. Jest podkreśleniem wielkich zasług Pasterza i Profesora dla Chrystusowego Kościoła. Dla tego Kościoła wiele wycierpiał i oddał Mu wszystkie swe siły i umiejętności. Pragnę przy tej okazji wspomnieć z wielkim uznaniem wkład Księdza Arcybiskupa w naukę o małżeństwie i rodzinie. Jest to także bez wątpienia ważne wydarzenie dla młodej Uczelni Szczecińskiej, która rozpoczęła swą działalność naukowo-dydaktyczną w Mieście o bogatej, liczącej ponad tysiąc lat tradycji.
Kształtowanie metropolii
Nowa metropolia obejmuje Archidiecezję Szczecińsko-Kamieńską, Diecezje: Koszalińsko-Kołobrzeską oraz Zielonogórsko-Gorzowską.
Decyzją z dnia 25 marca 1992 r. pierwszym pasterzem nowoutworzonej archidiecezji i arcybiskupem metropolitą został dotychczasowy biskup Diecezji Chełmińskiej Marian Przykucki. Uroczysty ingres ks. abp. Mariana Przykuckiego odbył się w Niedzielę Palmową 12 kwietnia 1992 r. w obecności ks. abp. Józefa Kowalczyka nuncjusza apostolskiego w Polsce, a zasadą pasterską Arcybiskupa Mariana było ewangeliczne pouczenie Chrystusa: “Błogosławieni pokój czyniący”.
Od początku swej posługi w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej ks. abp Marian Przykucki podjął zabiegi o afiliację seminarium duchownego w Szczecinie do Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu. Fakt ten nastąpił 5 sierpnia 1994 r. po wydaniu przez Kongregację Wychowania Katolickiego odpowiedniego dekretu. Od momentu zaś wejścia Wydziału Papieskiego w struktury Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu jako Wydziału Teologicznego w listopadzie 1998 r. Arcybiskupie Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie stało się sekcją zamiejscową Uniwersytetu Poznańskiego.
Budowa gmachu seminaryjnego wraz z kościołem seminaryjnym została zakończona w 1993 r. Aktu jego poświęcenia dokonał 23 października 1993 r. ks. abp Józef Kowalczyk.
W ramach Arcybiskupiego Wyższego Seminarium Duchownego Ksiądz Arcybiskup powołał z dniem 1 września1992 r. Archidiecezjalne Kolegium Teologiczne w Szczecinie - sekcję katechetyczną, a następnie w Stargardzie Szczecińskim - sekcję nauk o rodzinie.
W trosce o wychowanie chrześcijańskie Arcybiskup Metropolita 3 maja 1992 r. erygował Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. Św. Maksymiliana Marii Kolbego w Szczecinie. W roku następnym zaś swoją działalność rozpoczęły Katolickie Licea Ogólnokształcące: im. św. Jadwigi Królowej w Świnoujściu, im. Ks. Kard. A. Hlonda w Stargardzie Szczecińskim i Wieczorowe w Pyrzycach. Od 1 września 1994 r. rozpoczął funkcjonowanie Zespół Szkół Zawodowych Towarzystwa Salezjańskiego im. św. Józefa w Szczecinie oraz Liceum Ogólnokształcące również prowadzone przez to zgromadzenie.
3 maja 1996 r. ustanowione zostało Centrum Edukacyjne Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, na czele którego stanął ks. bp S. Stefanek. Od 1997 r. uzyskało ono osobowość prawną. Celem jego jest inspirowanie i patronowanie przedsięwzięciom edukacyjnym i wychowawczym na terenie archidiecezji opartym na nauce Kościoła katolickiego. Obecnie Centrum prowadzi trzy katolickie szkoły niepubliczne i dwie publiczne. Od 1998 roku organizuje sympozja naukowe dla nauczycieli szkół katolickich z całej Polskiej, których owocem każdego roku jest zeszyt naukowy “Szkoła Katolicka”.
Dla podniesienia poziomu życia intelektualnego i religijnego wsi Ks. Arcybiskup powołał do istnienia z dniem 1 lipca 1993 r. trzy ludowe uniwersytety katolickie w Barzkowicach, Wolinie i Zielinie.
Dnia 1 stycznia 1995 roku została ustanowiona Archidiecezjalna Rada Ciągłej Formacji Duchowej oraz Studium Pastoralne dla Kapłanów. W celu pogłębiania formacji duchowej kapłanów kontynuowana jest tradycja dni skupienia duchowieństwa dwa razy w roku, “Szczecińskich Dni Katechetycznych” dla katechetów świeckich i księży mających charakter formacyjno-duszpasterski. Ponadto katecheci uczestniczą w rekolekcjach i dniach skupienia organizowanych w trzech terminach w ciągu roku. Dla sprawniejszego dzieła katechizacji w archidiecezji ks. abp Marian Przykucki powołał trzynaście rejonów katechetycznych, na czele których stanęli wizytatorzy rejonowi.
Dążąc do usprawnienia pracy duszpasterskiej Ks. Arcybiskup z dniem 1 stycznia 1995 r. dokonał nowego podziału archidiecezji na dekanaty. Obecnie jest ich 36, w tym 7 w Szczecinie. Powołał też do istnienia w dniu 22 maja 1992 r., zgodnie z wymaganiami nowej struktury Kościoła w Polsce, Sąd Metropolitalny I i II instancji.
Dekretem z 1 października tegoż roku powołana została Rada Kapłańska i Kolegium Konsultorów. Dla podkreślenia wiekowego dziedzictwa Kościoła na Pomorzu ustanowione zostały dwie dalsze kapituły kolegiackie: 1 listopada 1992 r. przy kościele pw. Św. Jana Chrzciciela w Myśliborzu i 1 lipca 1995 r. w Stargardzie Szczecińskim przy kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata.
Na szczególną uwagę zasługuje fakt wybudowania i poświęcenia nowego budynku kurii metropolitalnej przy ul. Papieża Pawła VI nr 4 w Szczecinie. Przez ponad dwadzieścia lat kuria mieściła się w tymczasowej siedzibie przy parafii św. Rodziny. Obecny budynek przy placu seminaryjnym bardzo usprawnił posługę duszpasterzom i Metropolicie. Aktu poświęcenia dokonał 18 listopada 1998 r. ks. abp Józef Kowalczyk. Tego też roku zakończono prace remontowo-budowlane przy Domu Księży Emerytów w Kamieniu Pomorskim i zamieszkali w nim pierwsi utrudzeni wieloletnią posługa duszpasterze. W grudniu 1998 r. został on poświęcony przez ks. Arcybiskupa w obecności kanoników Kapituły Kamieńskiej.
Dla posługi ewangelizacyjnej 3 listopada 1992 r. powstała Radiowo-Telewizyjna Redakcja Programów Katolickich “Arwizja”. Istniejące zaś od 1 sierpnia 1994 r. Archidiecezjalne Radio “As” przekształciło się z dniem 1 września 1998 r. w spółkę producencką Radia “Plus”. Zaś od 6 września 1998 roku dwutygodnik “Kościół nad Odrą i Bałtykiem” został przekształcony w tygodnik i zaczął ukazywać się jako dodatek do częstochowskiego tygodnika katolickiego “Niedziela”.
Od początku swej posługi ks. abp Marian Przykucki podkreślał odpowiedzialność laikatu za misję Kościoła. W związku z otwarciem II Synodu Plenarnego w Archidiecezji 15 października 1992 r. powołany został diecezjalny zespół synodalny i w ciągu pół roku powstało 347 parafialnych i międzyparafialnych zespołów synodalnych.
W związku z reaktywowaniem w Polsce po latach przerwy spowodowanej represjami komunistycznymi, 15 czerwca 1994 r. został powołany zespół inicjatywny Akcji Katolickiej w Archidiecezji, który przez następne siedem założył ponad 100 kół parafialnych obejmujących ponad 1000 członków.
Metropolita troszcząc się o duszpasterstwo młodzieży, ministrantów i powołania kapłańskie włączył do kalendarza stałych zadań duszpasterskich liczące ponad 25-letnią tradycję: Dni Młodych (w związku z Niedzielą Palmową), pielgrzymkę młodzieży maturalnej na Jasną Górę, zimowe rekolekcje zamknięte grup młodzieżowych, sylwestrowe spotkanie młodzieży Europy i “Światowe Dni Młodych” z Papieżem. Dla urozmaicenia duszpasterstwa ministrantów od 1998 roku systematycznie organizowane są turnieje gry w piłkę nożną w Rewalu oraz halowe mistrzostwa w piłkę nożna w Szczecinie. W 1999 roku zostały wydzielone rejony pracy duszpasterskiej z lektorami, której uwieńczeniem jest coroczna promocja lektorów. Bardzo dynamiczny jest salezjański ruch “Salos” gromadzący ponad 2000 młodzieży. Z duszpasterstwem młodzieży łączy się też rozwój ruchów i grup religijnych, które w 1993 r. utworzyły federację ruchów religijnych.
Od 1992 roku odbywają się systematyczne piesze pielgrzymki z Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Osiedlu Słonecznym w Szczecinie do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Myśliborzu. W roku 1998 siostry Jezusa Miłosiernego w Myśliborzu organizują Festiwal Piosenki Religijnej - “Echo Miłosierdzia” dla zespołów muzycznych i schól parafialnych. W 1998 r. odbył się w Szczecinie w Szkole Podstawowej nr 35 pierwszy “Przegląd Piosenki Bożonarodzeniowej Szkół Podstawowych i Przedszkoli”, przekształcony następnie w stały Festiwal Piosenki Bożonarodzeniowej miasta Szczecina.
W okresie pasterzowania ks. abp Mariana Przykuckiego, obok istniejących sanktuariów maryjnych w Siekierkach i na osiedlu Słonecznym w Szczecinie powołano do istnienia kolejne: w Brzesku, Choszcznie, Resku i Trzebiatowie; Miłosierdzia Bożego w Myśliborzu i Szczecinie, Serca Jezusowego w Szczecinie oraz Krzyża Świętego “Brzozdowieckiego” w Kamieniu Pomorskim.
W okresie swej posługi w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej ks. abp Marian Przykucki wyświęcił stu dwudziestu pięciu kapłanów. Poświęcił dwanaście kościołów parafialnych, szesnaście filialnych i siedem kaplic.
W tym czasie należy też odnotować cztery wydarzenia: w 10 rocznicę (18 czerwca 1995 r.) pobytu Ojca Świętego w Szczecinie na pamiątkę tego historycznego wydarzenia na Jasnych Błoniach im. Jana Pawła II w Szczecinie stanął pomnik przypominający celebrę papieską w tym miejscu. W uroczystości wziął udział Episkopat Polski na czele z jego przewodniczącym ks. kard. J. Glempem, prezydent RP L. Wałęsa i wszystkie stany Ludu Bożego Pomorza Zachodniego. Projektantem bardzo udanego pomnika jest prof. W. Dźwigaj z Krakowa. Podczas poświęcenia pomnika odbyła się też promocja najnowszej encykliki Jana Pawła II “Evangelium vitae”; w grudniu 1994 r. decyzją Ojca Świętego podniesiony został do godności biskupiej ks. dr Paweł Cieślik rektor Seminarium Duchownego w Szczecinie i posłany jako biskup pomocniczy do Koszalina, w październiku 1996 r. ks. bp Stanisław Stefanek, dotychczasowy biskup pomocniczy Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, został mianowany biskupem Diecezji Łomżyńskiej. Zaś 12 maja 1999 r. odszedł po długiej i ciężkiej chorobie do wieczności Ks. Abp Jerzy Stroba pierwszy Biskup Diecezji Szczecińsko-Kamieńskiej.
Lata 1997-1999 to czas bezpośredniego przygotowania do obchodów Wielkiego Jubileuszu. Na początku podjęto w archidiecezji inicjatywę codziennego odmawiania różańca w intencji dobrego przygotowania się do świętowania Wielkiego Jubileuszu.
W roku 1997 przypadła 5 rocznica utworzenia Archidiecezji i Metropolii Szczecińsko-Kamieńskiej i srebrny jubileusz diecezji. Z tej racji 24 marca odbyła się w katedrze pw. Św. Jakuba w Szczecinie podniosła uroczystość, z udziałem ks. abp. Karla Brauna wraz z przedstawicielami Kapituły Bamberskiej. Na zakończenie zaś obchodów 25-lecia diecezji zostały sprowadzone relikwie św. Wojciecha, które najpierw uczczono w poszczególnych dekanatach, a następnie 16 listopada 1997 r. po całonocnym czuwaniu w kościele garnizonowym w Szczecinie, w imponującej procesji z udziałem mieszkańców Szczecina, wojska i przedstawicieli władz, przeniesione zostały do bazyliki katedralnej św. Jakuba. Uroczystościom przewodniczył ks. kard. Józef Glemp prymas Polski, który też poświęcił kaplicę przechowywania relikwii Patrona w katedrze. Święty depozyt został opisany: taka inskrypcją: “W tym ołtarzu złożone są relikwie św. Wojciecha B. M. - In hoc altaris depositae sunt reliquiae Sti Adalberti E. M. 16. XI. 1997”.
Dla pogłębienia życia duchowego i odnowy moralnej ludu Bożego Pomorza, w ramach bezpośredniego przygotowania do Jubileuszu 2000 ks. abp Marian Przykucki postanowił przeprowadzić peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego z kaplicy Sióstr Miłosierdzia do każdej parafii w Archidiecezji. Peregrynacja odbyła się w czterech etapach. Rozpoczęcie nastąpiło 29 listopada 1998 r. w konkatedrze pw. św. Jana w Kamieniu Pomorskim. Natomiast uroczyste zakończenie już pod przewodnictwem nowego metropolity miało miejsce 23 grudnia 1999 r. w bazylice katedralnej pw. Św. Jakuba w Szczecinie.
W odpowiedzi na złożoną przez ks. abp. Mariana Przykuckiego ze względu na wiek rezygnację z obowiązków pasterza Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej Jan Paweł II z dniem 1 maja 1999 r. zwolnił Go z dotychczasowych obowiązków i jednocześnie zamianował nowym Arcybiskupem Metropolitą Szczecińsko-Kamieńskim ks. bpa Zygmunta Kamińskiego dotychczasowego Biskupa Diecezji Płockiej.
Uroczysty ingres nowego pasterza nadmorskiej diecezji odbył się w uroczystość Zesłania Ducha Świętego 23 maja 1999 r. w obecności ks. abp. Józefa Kowalczyka. Dewizą posługi pasterskiej nowego Metropolity jest zawołanie: “Aby wszyscy stanowili jedno” i do realizacji tej idei dąży przez te trzy lata swej posługi na ziemi szczecińskiej.
Na początku kierowania Kościołem szczecińsko-kamieńskim ks. abp Zygmunt Kamiński zwrócił się do duchowieństwa i wiernych listem pasterskim “Na progu pasterzowania w Archidiecezji”, w którym odwołując się do bogatej historii Kościoła kamieńskiego podkreślił potrzebę kontynuacji i pogłębiania duchowości chrześcijańskiej zarówno osobistej jak i wspólnotowej archidiecezjan, będących spadkobiercami tego dziedzictwa. Szczególną uwagę zwrócił na rolę rodziny w procesie zmierzania do świętości i pełnej dojrzałości życia chrześcijańskiego. Podkreślił znaczenie, jakie mają dla życia chrześcijańskiego sakrament pokuty i pojednania oraz modlitwa czyli nieustanny kontakt z Bogiem. Modlitwa jest więc skarbem chrześcijanina. - pisze Pasterz - Przez nią Bóg w Trójcy Świętej staje się obecny w życiu człowieka (...). Przez modlitwę zatem wchodzimy w ścisłą łączność z Duchem Świętym, który jest naszym uświęcicielem i źródłem jedności. (...) Jedność zaś jest podstawowym wymiarem chrześcijańskiego świadectwa.
Od początku swej posługi podkreśla potrzebę krzewienia i rozwoju kultu Miłosierdzia Bożego. Z chwilą przybycia do Archidiecezji kontynuował dzieło peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego.
W pierwszym rzędzie nowy Metropolita wskazał na potrzebę zwołania po 500 latach od ostatnie w diecezji Kamieńskiej Synodu Archidiecezji oraz na konieczność utworzenia Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Szczecińskim, jako odpowiedzi na wymogi zmieniających się czasów, a zarazem kontynuację wielkich w tej dziedzinie tradycji Kościoła średniowiecznego na tych ziemiach.
Od pierwszych też dni pasterzowania ks. abp Z. Kamiński szczególną uwagę zwraca na kwestię wychowania i kształcenia dzieci i młodzieży. W trosce o formację młodego pokolenia w duchu nauki Kościoła powołał do istnienia z dniem 15 sierpnia 1999 r. Zespół Szkół Katolickich Ogólnokształcących w Szczecinie, a 1 września tegoż roku Katolickie Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Szczecinie zaś z dniem 1 września 2000 r. Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Jana Pawła II w Pobierowie.
W czerwcu 2001 r. przy okazji zakończenia roku szkolnego szkół katolickich prowadzonych przez Centrum Edukacyjne Archidiecezji Ksiądz Arcybiskup dokonał poświęcenia nowo wybudowanego Młodzieżowego Ośrodka Szkoleniowo-Wypoczynkowego w Trzęsaczu.
Dla usprawnienia funkcjonowania duszpasterstwa oraz uporządkowania spraw związanych z powoływaniem i odwoływaniem dziekanów i wicedziekanów ks. abp Zygmunt Kamiński wydał 25 sierpnia 2000 r. dekret regulujący te kwestie. W rok po rozpoczęciu funkcjonowania nowej Kurii wydany został też dekret o nowej organizacji kurii. Została także powołana Rada Biskupia, w skład której weszli wikariusze generalni oraz biskupi. Dokonano zmian w funkcjonowaniu i strukturze poszczególnych wydziałów. Następnie Ksiądz Arcybiskup, zgodnie z wymogami prawa kanonicznego, powołał nową Radę Kapłańską i Kolegium Konsultorów, Radę Duszpasterską oraz Radę do spraw ekonomicznych.
W latach 1999 - 2001 w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej zostało wyświęconych 43 diakonów oraz 42 kapłanów. W roku 2001 została erygowana parafia pw. św. Siostry Faustyny Kowalskiej w Szczecinie.
Szczególnym wydarzeniem ostatnich lat był Wielki Jubileusz Drugiego Tysiąclecia. Zgodnie z wolą Jana Pawła II 25 grudnia 1999 r. nastąpiło otwarcie Wielkiego Jubileuszu. W Archidiecezji uroczystość rozpoczęła się procesją z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Szczecinie do Bazyliki katedralnej. Stosownie do upoważnień zawartych w rozporządzeniach Penitencjarii Apostolskiej zostały wyznaczone kościoły, w których można było uzyskać odpust jubileuszowy: 13 kościołów stacyjnych; 27 kościołów na terenie poszczególnych dekanatów (odpust jubileuszowy w dzień odpustu parafialnego). W ciągu całego roku 2000 swe jubileusze odbywały poszczególne środowiska i stany odpowiednio do terminów przedstawionych przez Stolicę Apostolską, Episkopat Polski i wyznaczonych przez Arcybiskupa Metropolitę. Szczególnie liczną grupę młodzieży zgromadził koncert muzyki chrześcijańskiej “2000 minut dla Jezusa”, który odbył się w dniach 23-24 czerwca na Wałach Chrobrego w Szczecinie. Muzycy grali bez przerwy 33 godziny repertuar pieśni religijnych. Koncert ten znalazł swą kontynuację w roku następnym "2001 minut dla Jezusa" gromadząc ponownie bardzo liczną rzeszę młodzieży.
Główne obchody Jubileuszu w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej przewidziano na dni 15 -18 czerwca. Rozpoczęły się 15 -16 czerwca w Seminarium Duchownym sympozjum naukowym poświęconym problemom Kościoła i społeczeństwa na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-2000. Współorganizatorami sympozjum było Seminarium Duchowne i Stowarzyszenie Absolwentów Uniwersytetu Szczecińskiego. Centralnym wydarzeniem Wielkiego Jubileuszu była uroczysta Msza św. na placu przykatedralnym pod przewodnictwem ks. abp. Józefa Kowalczyka Nuncjusza Apostolskiego w Polsce, homilię wygłosił ks. bp Tadeusz Pieronek, Rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Msza św. została poprzedzona procesją z kościoła pw. Jana Chrzciciela w Szczecinie do Bazyliki katedralnej.
Zakończenie obchodów jubileuszowych odbyło się dnia 6 stycznia 2001 r. w Bazylice św. Jakuba pod przewodnictwem ks. abp. Zygmunta Kamińskiego.
W roku Jubileuszu 20 lutego 2000 r. obchodzono 50. rocznicę święceń kapłańskich ks. abp. Mariana Przykuckiego. Obok miejscowego duchowieństwa i wiernych z Archidiecezji nie zabrakło biskupów i delegacji kapłanów z tych diecezji, w których pracował uprzednio Dostojny Jubilat. Homilię w czasie Mszy św. wygłosił ks. abp Henryk Muszyński.
Za dar 25 lat posługi biskupiej dziękował też Panu Bogu i powierzonym Jego posłudze wiernym dnia 25 listopada 2000 roku ks. abp. Metropolita Zygmunt Kamiński. Ks. abp Józef Kowalczyk w swoim słowie podczas Mszy świętej podziękował Dostojnemu Jubilatowi za jego gorliwą posługę nauczania, uświęcania i pasterzowania w Archidiecezji i w poprzednich diecezjach, jak też za ofiarne zaangażowanie się w pracach Komisji i Rad Episkopatu Polski. Swe podziękowania za dotychczasową posługę, serdeczne życzenia i apostolskie błogosławieństwo przesłał na ręce Jubilata także Ojciec Święty, Ksiądz Prymas oraz inni dostojnicy kościelni. Homilię w czasie Mszy św. wygłosił ks. abp Józef Życiński metropolita lubelski pasterz diecezji, z której pochodzi Jubilat.
W ramach obchodów Roku Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2001 r.) w dniu 20 maja 2001 roku nastąpiło otwarcie w Szczecińskiej Książnicy wystawy zatytułowanej: “Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Tysiąclecia”. Natomiast centralnym punktem obchodów była uroczysta Msza św. w dniu 24 czerwca 2001 roku w kościele pw. Jana Chrzciciela w Szczecinie pod przewodnictwem ks. bp. Adama Dyczkowskiego z Zielonej Góry, w czasie której homilię wygłosił ks. bp Marian Gołębiewski z Koszalina. Po zakończeniu Eucharystii Ks. Arcybiskup Metropolita dokonał odsłonięcia i poświęcenia pomnika Sługi Bożego ks. Stefana Kardynała Wyszyńskiego przed kościołem farnym.
Realizując zapowiedź zwołania Synodu Archidiecezjalnego, ogłoszoną w liście “U progu pasterzowania” ks. abp Zygmunt Kamiński powołał 19 października 1999 r. Zespół Przygotowawczy Synodu. Zwołanie Synodu ma być okazją do pogłębionej refleksji nad sytuacją, wyzwaniami i potrzebami, jakie stawiają przed duszpasterstwem w archidiecezji współczesne czasy. Wspólne pochylanie się nad poszczególnymi problemami ma być katechezą dla archidiecezjan, której celem jest, jak w Liście apostolskim Novo millennio ineunte Jana Pawła II czytamy, doprowadzenie człowieka do świętości życia osobistego i wspólnotowego.
Na początku 2002 roku odbyło się spotkanie Zespołu Przygotowawczego Synodu na którym przedstawiono propozycję dwóch dokumentów do dyskusji w dziedzinie nowej ewangelizacji oraz roli katolików świeckich w Kościele, które zostaną w sposób uroczysty wręczone dnia 6 kwietnia księżom dziekanom podczas Mszy św. w Bazylice katedralnej. A następnie poszczególnym parafiom jako materiał do pierwszego etapu dyskusji.
Dalej historię Kościoła szczecińsko-kamieńskiego pisać będą kolejne pokolenia Ludu Bożego pełniącego misję Chrystusową na tych ziemiach.
Szczecin, marzec 2002 r.
Od tego czasu rozpoczęła się wytężona odbudowa Kościół na ziemiach niegdyś katolickich a potem przez ponad czterysta lat żyjącego w diasporze wśród protestantów.
Po dwudziestu siedmiu latach 28 czerwca 1972 r. papież Paweł VI podjął wiekopomne decyzje o powołaniu czterech nowych diecezji w Polsce. Olbrzymią administrację podzielił na trzy siostrzane diecezje: gorzowską, koszalińsko-kołobrzeską i szczecińsko-kamieńską. Wystarczy porównać cyfry a wyraźnie widać owocność olbrzymiego trud pionierów na tych ziemiach. Nie był to już teren dziewiczy. Funkcjonowało 361 parafii, pracowało 608 kapłanów diecezjalnych i 438 zakonnych, działało Seminarium Duchowne w Paradyżu, które w ciągu 25 lat przygotowało dla Ludu Bożego całej Administracji 465 kapłanów, funkcjonowała kuria diecezjalna i sąd biskupi. Ziemia duchowo ożyła zwłaszcza podczas posługi dwóch pierwszych biskupów: ks. bp. Teodora Benscha i ks. bp. Wilhelma Pluty. Duszpasterskie poczynania szły w kierunku troski o rodzinę, ożywienia wspólnot parafialnych zwłaszcza w życiu liturgicznym i posłudze katechetycznej, a także przepajania społeczeństwa miłością praktyczną jako zasadą życia chrześcijańskiego.
Czas budowanie diecezji
Bullą “Episcoporum Poloniae coetus” papież Paweł VI na ziemiach rozciągających się nad dolnym biegiem Odry i na zachodnim Pomorzu z silnym ponad 400 tysięcznym ośrodkiem kulturalno-przemysłowym, jakim jest Szczecin, na starych fundamentach jednej z najpotężniejszych diecezji średniowiecza, jaką był Kamień Pomorski, ustanowił diecezję ogarniająca ponad milionową rzeszę mieszkańców Pomorza Zachodniego nazywając ją szczecińsko-kamieńską i oddał pod opiekę Maryi Matki Kościoła oraz św. Ottona z Bambergu apostoła Pomorza.
W dniu erygowania stanowiło ją 146 parafii i wikariatów lokalnych, w których pracowało 324 kapłanów (185 diecezjalnych, 127 zakonnych i 12 przybyłych z pomocą z innych diecezji). Pierwszy biskup szczecińsko-kamieński ks. dr Jerzy Stroba, który kanonicznie objął diecezję 8 lipca 1972 r. w inauguracyjnym liście pasterskim skierowanym do diecezjan za najważniejsze zadania stojące przed nowo powołaną diecezją uznał zorganizowanie centrum życia diecezji: kurii diecezjalnej, odbudowę z ruin monumentalnej świątyni pw. św. Jakuba, która ustanowiona została kościołem katedralnym i wybudowanie własnego seminarium duchownego.
Pierwsze więc lata to czas wytężonego trudu przy budowaniu Kościoła diecezjalnego, dla którego ośrodkiem stała się katedra. Na czas jej odbudowy prokatedrą wyznaczono kościół Najśw. Serca Pana Jezusa w Szczecinie. Cała diecezja zjednoczyła się przy odbudowie tej świetnej historycznie, a tak przez wojnę okrutnie potraktowanej świątyni. Ingres pierwszego biskupa do katedry, jaki miał miejsce 8 października 1972 r., a nawet konsekracja pierwszego biskupa pomocniczego, wychowanka seminarium w Paradyżu, proboszcza parafii mariackiej w Stargardzie - ks. Jana Gałeckiego odbyły się jeszcze tylko w prezbiterialnej części katedry. Już jednak uroczystości jubileuszu 850-lecia Chrztu Pomorza przez św. Ottona z Bambergu (7-8 września 1974 r.) zgromadziły tłumy wiernych w całej katedrze pod nowym sklepieniem, choć jeszcze nie zadaszonym.
Właśnie te uroczystości stały się impulsem i zarazem szczytem duchowego budowania Kościoła lokalnego na tych ziemiach. Przygotowanie do uroczystości zbiegło się z Rokiem Świętym ogłoszonym przez papieża Pawła VI. Misje w całej diecezji, a następnie zyskiwanie odpustu Roku Świętego w katedrze szczecińskiej, której nawiedzenie było jednym z warunków dostąpienia łask jubileuszowych, zapoczątkowały chlubną tradycję pielgrzymek wdzięczności do katedry: rodzin dzieci komunijnych, młodzieży bierzmowanej i młodzieży szkół średnich, a także różnych grup parafialnych. Podczas ottonowych dni (7-8 IX 1974 r.) po raz pierwszy w historii odbyła się w Szczecinie konferencja Episkopatu Polski. Wieczorem pierwszego dnia księża biskupi przewodniczyli nabożeństwom w 50 parafiach diecezji. Podczas uroczystej sesji historycznej główne przedłożenia o misji apostolskiej św. Ottona przygotował ks. bp I. Jeż z Koszalina. Głównej Mszy świętej jubileuszowej 8 września przewodniczył kard. Karol Wojtyła, zaś kazanie wygłosił kard. Stefan Wyszyński. W uroczystościach wziął też udział następca św. Ottona na stolicy w Bambergu ks. abp J. Schneider.
We wspomnianym liście inauguracyjnym bp dr Jerzy Stroba zachęcał do “budowania Kościoła diecezjalnego”, przez wznoszenie nowych świątyń (co w ówczesnych czasach wcale nie było łatwe, gdyż władze komunistyczne prowadziły politykę antykościelną i każdy nowy kościół stanowił dla niech przeszkodę w realizowaniu tej polityki), budowanie pomieszczeń parafialnych, których na tej części olbrzymiej niegdyś administracji gorzowskiej było najmniej, a wreszcie reorganizowanie struktur parafialnych, by wspólnoty wiernych tworzyły “rodzinne” Kościoły, w których każdy czułby się pełnoprawnym członkiem, a nie anonimowym przybyszem. Sporo w tej dziedzinie miały do zrobienia nawet małe osiedla i wioski, w których zachowały się ruiny kościołów, często zabytkowych. Dzięki odbudowaniu tych obiektów ludzie mieli możliwość uczestniczenia w Eucharystii, bez konieczności pokonywania dużych odległości. Mogła się też odbywać w nich katechizacja dzieci i młodzieży, w szkołach bowiem do czasu przełomu (1990 r.) było to niemożliwe. Większe jednak znaczenie w “budowaniu Kościoła diecezjalnego” miało gromadzenie się wiernych przy wznoszeniu “swojego” kościoła. Chodziło tu nie tylko o gromadzenie finansów na budowę, ale bardziej o wkład pracy, o troskę, a zwłaszcza o zainteresowanie się żywym Kościołem Chrystusa.
W budowaniu diecezji największe znaczenie przywiązywał pierwszy biskup do kształtowania świadomości: czym jest Kościół, jaki jest stosunek Kościoła partykularnego do Kościoła powszechnego, jakie jest w nim miejsce każdego wierzącego, a szczególnie jak może każdy wierzący włączyć się w misję zlecona przez Chrystusa Kościołowi we współczesnym świecie.
Budowanie żywego Kościoła partykularnego ks. bp J. Stroba widział na trzech płaszczyznach.
a) Duszpasterstwa masowego obejmującego najdalsze nawet wsie i osiedla diecezji
Centrum jego stanowić miało duszpasterstwo sakramentalne. Kontynuacją gorzowskiej praktyki było założenie, że w każdym kościele, także filialnym, winna być spełniana pełna posługa sakramentalna i formacyjna. Duszpasterze troszczyli się o każdą wioskę, każde osiedle, nawet każdą leśniczówkę. Z wielkim poświęceniem, nie tylko w niedzielę, ale także w poszczególne dni tygodnia odbywali kilku, a nawet kilkunastokilometrowe wędrówki, by dotrzeć do wszystkich ludzi z Ewangelią i Eucharystią. To właśnie wówczas utrwalił się zwyczaj systematycznego odwiedzania chorych w każdy pierwszy piątek lub sobotę miesiąca, odprawianie Mszy świętej w każdym kościele, także filialnym, co najmniej raz w tygodniu, nie tylko w niedzielę, oraz wprowadzanie posoborowej odnowy liturgicznej w diecezji. Przeżywanie poszczególnych okresów roku duszpasterskiego skupiało się na pogłębianiu poszczególnych sakramentów w duchu odnowy posoborowej. Problematyka ta była przedmiotem różnych form przepowiadania i poczynań pastoralnych.
b) Rozwoju duszpasterstwa specjalistycznego
W omawianym okresie zapoczątkowano duszpasterstwo inteligencji, ludzi kultury, a także robotników i ludzi ciężkiej pracy. Duszpasterstwo rodzin prowadzone było w formie spotkań z młodymi małżeństwami i małżeństwami starszymi, a także jako kursy przedmałżeńskie oraz systematyczne spotkania z grupami rodzin i młodzieży studiującej.
Właśnie wówczas kard. K. Wojtyła zainspirował polskie parafie do tworzenia rad duszpasterskich, które miały służyć pomocą proboszczom w rozeznaniu potrzeb powierzonego im ludu. Nie był to proces łatwy, biorąc pod uwagę, że inwigilacja prowadzona przez SB powodowała, iż wielu wartościowych i odważnie myślących wiernych nie chciało jednak narażać swoich rodzin. Również duszpasterze niekiedy obawiali się, czy niektóre osoby nie będą miały na celu rozbicie od wewnątrz rad duszpasterskich i całego życia parafialnego.
Biskup, poprzez systematycznie wydawane “Biuletyny duszpasterskie”, proponował tematykę spotkań rad duszpasterskich w parafiach i wskazywał sposoby jej rozwinięcia.
Szczególną próbą poszukiwań pastoralnych było przygotowanie i formacja liderów charytatywnych, liturgicznych i katechetycznych, którzy jako świadkowie wiary służyliby pomocą duszpasterzom. Ksiądz biskup często zachęcał duszpasterzy do systematycznego odwiedzania rodzin także poza kolędą, by pomóc wiernym na co dzień rozwiązywać nabrzmiałe problemy.
c) W trosce o formację kapłańską
Szczególne znaczenie bp Jerzy Stroba przywiązywał do kształtowania świadomości i poczucia odpowiedzialności za Kościół partykularny kapłanów, którzy w momencie utworzenia nowego Kościoła szczecińsko-kamieńskiego zostali inkardynowani do diecezji. Dokonywało się to przez konferencje całego prezbiterium w Szczecinie trzy razy do roku. Problematyka ich, zaplanowana na cały rok, realizowana była przez wykłady, konferencje i pasterskie pouczenia. Ich rozwinięcie stanowiły konferencje dekanalne, o ustalonej tematyce ascetycznej i pastoralnej. Pierwsza konferencja dekanalna (we wrześniu) miała charakter katechetyczno-wychowawczy, z hospitacją katechezy; zaś wiosenna - charakter uroczystego konwentu z udziałem wiernych.
Odbywały się także systematyczne, kilka razy w roku konferencje księży wikariuszy w trzech miejscach diecezji, podczas których podejmowano w formie dyskusji problemy wychowawcze, pastoralne i katechetyczne. Rozbudzały one w młodych kapłanach świadomość potrzeby pogłębiania formacji kapłańskiej. Pięć najmłodszych roczników zobowiązano do egzaminów wikariuszowskich, które przyjmowali profesorowie Seminarium Duchownego w Paradyżu.
Aby umożliwić uzyskanie stopni akademickich przez kapłanów najpierw wspólnie z macierzystą diecezją w Gorzowie powołano punkt konsultacyjny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Gorzowie, do którego dojeżdżali księża ze wszystkich trzech siostrzanych diecezji, a następnie już samodzielnie, na podstawie umowy z Akademią Teologii Katolickiej w Warszawie, utworzono podobny punkt w Szczecinie.
Ks. bp J. Stroba zapoczątkował też tradycję rekolekcji w katedrze, zwanych najpierw “rekolekcjami dla inteligencji”, a następnie “wielkopostnymi pouczeniami biskupimi” społeczności Szczecina, w trzech pierwszych dniach wielkiego tygodnia. Nauki rekolekcyjne prowadził zawsze osobiście.
Dwukrotnie w ciągu roku miał miejsce w katedrze szczecińskiej cykl wykładów prowadzonych przez wykładowców Studium Pastoralnego, będącego zalążkiem przyszłego Wyższego Seminarium Duchownego w Szczecinie, na pozwolenie którego ksiądz biskup daremnie oczekiwał przez cały czas swojej posługi w Szczecinie. Usilne zabieganie o utworzenie tej uczelni nie danym mu było uwieńczyć sukcesem, ale w tym czasie - z myślą o przyszłej kadrze profesorskiej - wysłał na studia specjalistyczne za granicą i na uczelnie krajowe dwunastu kapłanów. Studium Pastoralne mieściło się na plebani przy par. Świętej Trójcy w Szczecinie, a następnie św. Kazimierza.
Serdeczną troską ks. bpa J. Stroby była katechizacja, za której profil w całej Polsce przez blisko czterdzieści lat był odpowiedzialny jako przewodniczącego Komisji Katechetycznej Episkopatu Polski. Dlatego zabiegał, aby propozycje, przedstawiane innym diecezjom, zostały uprzednio sprawdzone w jego diecezji. To właśnie tu wykształciła się słuszna praktyka angażowania laikatu w ewangelizację. Ponad 50% katechizujących stanowili katecheci świeccy. Od początku dążył, by diecezja na długofalowych kursach katechetycznych przygotowywała coraz to nowe zastępy katechetów, a następnie często sam, a niekiedy przez biskupa pomocniczego starał się o permanentną formację katechetów. Już w trzecim roku istnienia diecezji rozpoczęła się trwająca do dziś tradycja rozpoczynania roku szkolnego “Szczecińskimi Dniami Katechetycznymi”, które stanowią pogłębioną refleksję wszystkich duszpasterzy i katechetów nad aktualnymi problemami wychowania. Często z prelekcjami zapraszani są wybitni naukowcy wiele znaczących dla polskiej katechezy czy też teologii. Uznając wielkie zasługi dla ewangelizacji w Polsce Paweł VI 10 stycznia 1975 r. powołał biskupa szczecińsko-kamieńskiego na członka Międzynarodowej Komisji Katechetycznej, a następnie wiceprezydenta Rady Konferencji Biskupów Europejskich.
W październiku 1977 r. bp J. Stroba brał udział w IV Synodzie Biskupów w Rzymie poświęconym katechizacji we współczesnym świecie. To właśnie w tym okresie bardzo żywiołowo rozwinęło się duszpasterstwo ministrantów (odbyły się dwa zloty ministrantów z całej diecezji w Kamieniu i w Pyrzycach), młodzieżowy ruch oazowy “Światło i życie”, który miał charakter wybitnie pomorski, oraz Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej.
Diecezja szczecińsko-kamieńska jest terenem wczasowo - nadmorskim. Troska o marynarzy i ich rodziny, problematyka powiązania rekreacji i wczasów z odnową duchową były także szczególnie interesującymi problemami duszpasterskimi. Od początku swojej posługi wikariusza generalnego ks. bp Jan Gałecki poświęcił się im bez reszty. Troszczył się, by zarówno parafie miejscowości wczasowych, jak i parafie, z których wierni udawali się na wczasy, przygotowane były na przeżywanie tych dni w radości ewangelicznej. Wykłady o tematyce religijnej, zwiększona posługa sakramentalna, a wreszcie upowszechnienie czytelnictwa religijnego w miejscowościach nadmorskich służyć miały wzbogaceniu duchowemu przybyszów z całej Polski.
Ewenementem w skali kraju stała się tradycyjna wrześniowa pielgrzymka diecezji na Jasna Górę, jako dziękczynienie za powołanie do istnienia przez Pawła VI diecezji szczecińsko-kamieńskiej i oddanie jej w macierzyńską opiekę Matce Kościoła. Co roku ok. 3 - 4 tysięcy diecezjan udaje się na całonocne czuwanie przed swoją Patronką. Z Jej wsparciem wracają do swoich parafii, by budować na tych ziemiach królestwo jej Syna.
Dla utrwalenia troski o dziedzictwo kościoła katedralnego i podniesienia jego splendoru, a równocześnie podkreślania znaczenia troski pastoralnej bp Jerzy Stroba postarał się o powołanie przy katedrze św. Jakuba Kapituły Katedralnej Szczecińskiej dnia 1 VI 1978 r.
Kiedy decyzją papieża Jana Pawła został uhonorowany godnością arcybiskupią i przeniesiony na stolicę metropolitalną w Poznaniu pozostawił diecezję szczecińsko-kamieńską mocno zmienioną. W ciągu sześciu lat posługi biskupiej utworzył 49 parafii, uzyskał dwa zezwolenia na budowę nowych kościołów i rozbudowę dwóch dalszych. Z przekazanych przez władze państwowe w 1973 r. 68 ruin już odbudowano 28, w pozostałych prace były na ukończeniu. Wzniesiono 26 nowych domów parafialnych a budowa 19 dalszych była mocno zaawansowana. Zwizytował kanonicznie 104 parafie, ale każdą starał się odwiedzić też przy innych okazjach. Zapoczątkował zwyczaj odwiedzin kolędowych w każdym dekanacie i spotkania z młodymi kapłanami. Dwukrotnie odbył wizytę Ad Limina do Rzymu (1973 r. i 1977 r.). Wyświęcił 25 kapłanów.
Na czas wakansu Kapituła Katedralna 9 października 1978 r. wybrała wikariuszem kapitulnym ks. bp. Jan Gałeckiego, który kierował diecezją do objęcia posługi przez nowego Biskupa Szczecińsko-Kamieńskiego.
Formowanie diecezji
W pięć miesięcy później, 1 marca 1979 roku, papież Jan Paweł II mianował ks. bp. Kazimierza Majdańskiego (1979-1992), sufragana włocławskiego, pasterzem diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Ksiądz Biskup urzędowo objął diecezję 10 marca, a uroczysty ingres roku do szczecińskiej katedry pw. św. Jakuba Ap odbył w Niedzielę Palmową - 8 kwietnia 1979.
Kontynuując dzieło organizacji diecezji swego Poprzednika oraz pogłębiania życia religijnego wiernych, poprzez wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, ks. bp K. Majdański w swoim pasterzowaniu mocny akcent położył na formację rodziny oraz tworzenie seminarium duchownego. Promieniującym akcentem posługiwania z pewnością była uroczystość 40-lecia ustanowienia polskiej administracji państwowej i kościelnej na Ziemiach Zachodnich i Północnych, a bez wątpienia najważniejszym wizyta papieża Jana Pawła II w Szczecinie. Te radości nie przysłoniły jednak trudnych i brzemiennych w skutkach przemian społeczno-politycznych - “Sierpień ’80”, “Rok 1988” i “Rok 1989”, a zwłaszcza stan wojenny.
W dwudziestolecie istnienia diecezji szczecińsko-kamieńskiej pracowało w niej już 551 kapłanów (w tym: 382 diecezjalnych, 158 zakonnych i 11 z innych diecezji) w 249 parafiach (obejmujących 668 świątyń), 195 sióstr zakonnych i 329 katechetów świeckich, a w seminarium duchownym zdobywało kapłańska formację 151 kleryków. Biskupa diecezjalnego, obok ks. bp. Jana Gałeckiego wspomagało dwóch nowo konsekrowanych biskupów pomocniczych: Stanisław Stefanek (którego w 1996 Jan Paweł II mianował biskupem łomżyńskim) i Marian Błażej Kruszyłowicz.
Ks. bp K. Majdański erygował podczas swojego trzynastoletniego biskupiego posługiwania 74 parafie, 2 sanktuaria maryjne (Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny - Matki Bożej Fatimskiej w Szczecinie - 15 sierpnia 1988 roku i Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach - 6 maja 1990 roku) i wyświęcił 191 kapłanów diecezjalnych. Dla prężniejszego działania duszpasterskiego, 22 czerwca 1985 roku utworzył 11 nowych dekanatów, a 31 grudnia następnego roku trzy dalsze. Odtąd diecezja była podzielona na 29 dekanatów. W uroczystość Matki Kościoła, 31 maja 1982 roku Biskup Ordynariusz wraz z biskupami pomocniczymi, w obecności duchowieństwa i licznie zgromadzonych wiernych dokonał konsekracji katedry pw. św. Jakuba Ap. W głównym ołtarzu zostały umieszczone relikwie św. Ottona biskupa Bambergu, Apostoła Pomorza. 23 maja 1983 roku bardzo uroczyście obchodzono - “katedralne gody” - nadania przez papieża Jana Pawła II katedrze tytułu bazyliki mniejszej. Wśród gości był m.in. Klaus Hemmerle, biskup Akwizgranu (Achen) z Niemiec.
Podczas swojej posługi Ksiądz Biskup sprowadził do Szczecina siostry karmelitanki - Mniszki Bose Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Pierwsze dwie karmelitanki przybyły 25 marca 1983 roku (w Szczecinie w tym czasie modliło się i pracowało dwieście sióstr - 1985 rok - była to największa liczba sióstr na terenie diecezji w okresie 30-lecia). Na teren diecezji zostały sprowadzone również inne zakony: franciszkański, dominikański i redemptorystów. Zostały także założone domy zgromadzeń: Misjonarek Miłości m. Teresy z Kalkuty (w 1989 r.), Małych Sióstr Jezusa Karola de Foucold (w 1983 r.), Wspólnoty Uczennic Krzyża (założona przez s. Chrystianę Mickiewicz w 1984 roku została przyjęta do diecezji) i Instytut Świętej Rodziny powołany do istnienia przez ks. bp. K. Majańskiego.
Dla dobra duchowego diecezjan Ksiądz Biskup poświęcił, 19 marca 1988 roku w Szczecinie Diecezjalny Dom Rekolekcyjny pw. św. Józefa, a 2 lutego 1992 r. dom i kaplicę “Opus Dei” - pierwsze w Polsce. Apostolstwo Prałatury personalnej “Opus Dei” prowadzone przez duchownych i świeckich zmierza ku upowszechnieniu we wszystkich środowiskach społecznych głębokiej świadomości powszechnego powołania do świętości i apostolstwa, a przede wszystkim uświęcającej wartości codziennej zwykłej pracy.
Czas formowania zaznaczył się również powołaniem do działania nowych struktur: Kapituły Kolegiackiej w Kamieniu Pomorskim (8 IX 1979 r.), Sądu Biskupiego (31 grudnia 1983 r.), Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, w myśl nowego Kodeksu Prawa kanonicznego Jana Pawła II i Rady Społecznej.
Poważny wpływ na rozwój różnych dziedzin duszpasterstwa miało porozumienie między państwem a Kościołem z 17 maja 1989 roku, które nadawało działaniom Kościoła charakter prawny. Przemiany ustrojowe tego czasu sprawiły, że nauczanie religii powróciło do szkół w nowym roku szkolnym 1990/91. Do tej pory katechizacja prowadzona była w 734 pomieszczeniach katechetycznych (610 pomieszczeń sakralnych i parafialnych i 124 pomieszczenia prywatne), a obecnie baza materialna została zabezpieczona przez oświatę. W 1989 roku katechizację prowadziło 558 osób (w tym: 174 księży diecezjalnych, 108 zakonnych, 74 siostry zakonne i 202 katechetów świeckich), a w 1990 roku 803 osoby (303 kapłanów diecezjalnych, 102 zakonnych, 88 sióstr zakonnych i 310 katechetów świeckich). Udział katechizowanych z 39,3% (1989 rok) wzrósł do 88% (młodzież licealna i techników) - 92% (młodzież szkół zawodowych).
Gdy nadszedł trudny czas dla ojczyzny - wprowadzenie przez władze komunistyczne 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego - za wolą Księdza Biskupa Diecezja otoczyła opieką duchową i charytatywną internowanych, uwięzionych oraz ich rodziny. Księża Biskupi sami odwiedzali internowanych w Goleniowie i Wierzchowie. Powołany przez Biskupa Komitet Społeczno-Charytatywny zorganizował opiekę nad poszkodowanymi i uczestniczył w rozdziale napływających z zagranicy paczek z odzieżą i żywnością. Z wielkim oddaniem prowadzona akcja charytatywna stała się zalążkiem reaktywowania 23 stycznia 1990 roku “Caritas” diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Pod patronatem “Caritas” powstał ośrodek św. Brata Alberta w Szczecinie dla młodzieży męskiej. 25 kwietnia 1982 roku został poświęcony przez ks. bp. K. Majdańskiego i oddany w opiekę Matki Bożej Dom Samotnej Matki w Karwowie. Natomiast 18 czerwca 1990 roku powstał nowy Dom Samotnej Matki w Szczecinie, przy ul. Wielkopolskiej 32. “Caritas” była również zaangażowana w wielką akcję kolonii letnich dla ubogich dzieci.
Pisząc o życiu kulturalnym diecezji należy stwierdzić, że działający legalnie od 1980 roku Szczeciński Klub Katolików, po sześciu latach pracy otrzymał imię Michała Platera-Zyberka. Od roku 1982 do 1989 organizowano corocznie Dni Kultury Chrześcijańskiej w Szczecinie, a w latach 1981-1990 liczne wykłady i prelekcje, a także cieszące się dużym zainteresowaniem trybuny duszpasterskie i sympozja z udziałem wybitnych specjalistów. By słowo Boże docierało do najszerszej rzeszy diecezjan Ksiądz Biskup powołał do życia wydawnictwo “Ottonianum” (1988 r.), dwutygodnik katolicki “Kościół nad Odrą i Bałtykiem” (1 stycznia 1989 r.) oraz rozgłośnie katolicką Radia “As” (11 listopada 1991 r.), a 2 marca 1989 r. otwarto diecezjalną księgarnię św. Ottona.
Oczywiście tworzone struktury kościelne przepajane były duchem pogłębionej wiary w Boga. Kult eucharystyczny i maryjny był bardzo mocno akcentowany przez Księdza Biskupa.
Rozwijający się po 1980 roku ruch związkowy i obywatelski sprawił, że 18 czerwca 1981 roku odbyła się pierwsza w Szczecinie centralna procesja Bożego Ciała, prowadzona przez Pasterza diecezji z katedry do kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na zakończenie procesji na placu odprawiona została msza św. Począwszy od 1986 roku nastąpiła zmiana kierunku centralnej procesji Bożego Ciała. Tym razem zaczynała się w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa, a kończyła na placu przy bazylice katedralnej - upamiętnionym obchodami 40-lecia powrotu Kościoła na Pomorze Zachodnie. Jeszcze raz trasa procesji Bożego Ciała uległa zmianie. 18 czerwca 1987 roku wyruszyła z bazylik katedralnej do ołtarza papieskiego na Jasnych Błoniach, jako wyraz wdzięczności za pobyt Ojca Świętego w Szczecinie. W duchu wdzięczności za pobyt Ojca Świętego w Szczecinie odbył się także I Diecezjalny Kongres Eucharystyczny trwający od 18 czerwca do 22 listopada 1987 roku. W trakcie jego trwania odbyło się 21 rejonowych dni kongresowych, a dwudniowe zakończenie miało miejsce w bazylice katedralnej. W ramach Kongresu realizowano program życia i miłości, którego widocznym owocem była statystyka - ciąg dalszy votum życia, daru dla Papieża z 11 czerwca - 234 uratowane życia najmniejszym, nienarodzonym.
Najświętsza Maryja Panna Matka Kościoła będąca, obok św. Ottona, główną patronką Kościoła szczecińsko-kamieńskiego bardzo mocno wpisała się w dzieje tej diecezji. Właśnie w okresie stanu wojennego była dwukrotnie witana na terenie diecezji szczecińsko-kamieńskiej w swym Jasnogórskim Wizerunku: pierwszy raz w dniach od 21 do 28 kwietnia 1982 roku (tłumy diecezjan przez tydzień, w dzień i noc wypełniały katedrę modląc się przed Cudownym Wizerunkiem), drugi od 21 do 28 sierpnia 1983 roku (nawiedzone zostały parafie nadbałtyckie i nadodrzańskie, a w dniach od 26 do 28 Szczecin - katedra).
Nieco inaczej wyglądało pielgrzymowanie mieszkańców Pomorza Zachodniego do pierwszej na tej ziemi ukoronowanej przez Jana Pawła II 11 czerwca 1987 r. Statuy Pani Fatimskiej. Rozpoczęło się ono 7 maja w Siekierkach i odtąd poprzez nawiedzenie 25 kościołów stacyjnych oraz w ostatnim etapie bazyliki katedralnej, zakończyło się (na zakończenie Roku Maryjnego) - 15 sierpnia 1988 roku na os. Słonecznym. W nowopowstałym sanktuarium Panią Fatimską witało ok. 60 tys. Wiernych.
Wizyta Patronki diecezji w wizerunku jasnogórskim w dniach od 9 września 1990 roku do 1 września 1991 roku, odbywająca się w duchu wezwania “Jasnogórska Matko Kościoła - ocal miłość i życie” wiodła przez każdą parafię diecezji. To wówczas dokonywała się wielka odnowa społeczna, a zwłaszcza rozmodlenie i zatroskanie o życie nie narodzonych.
Również co roku, we wrześniu (wyjątkiem był rok 1982 - kiedy pielgrzymka miała miejsce w kwietniu), udaje się pod przewodnictwem Swojego Pasterza diecezjalna pielgrzymka na Jasną Górę. Przybywają tam również różne stany i grupy, a przede wszystkim maturzyści, kolejarze, ludzie morza i rodziny.
Począwszy od 1985 r. wyruszała ze Szczecina najdłuższa w Polsce piesza pielgrzymka na Jasną Górę. Pątnicy w 1986 roku rozpoczęli 9-letnią nowennę o powołania kapłańskie i zakonne
Troska o rodzinę najbardziej jednak zapadła w serce II Biskupa Szczecińsko-Kamieńskiego. W tym celu, 18 sierpnia 1979 roku w Szczecinie powołał do istnienia w Szczecinie punkt konsultacyjny Zakładu Teologii Praktycznej - Studia nad Rodziną przy Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Zakład ten, a później Instytut Studiów nad Rodziną ATK składa się z 4 pracowni. Studiowali w nim początkowo księża (w pierwszym roku studiów słuchaczami było 40 księży), a następnie całe zastępy świeckich zatroskanych o przyszłość polskich rodzin. Duszpasterstwo rodzin i obrony życia stało się programem “życia i miłości”, ogłoszonego w uroczystość Zesłania Ducha Świętego i Matki Kościoła 1986 r. przyczyniło się do powstania wspomnianych już Domów Samotnej Matki, a także ruchu “Miłosierni wobec najmniejszych” i “Funduszu dla życia”. W 20 rocznicę encykliki papieża Pawła VI “Humanae vitae” odbyło się w Szczecinie, w dniach od 30 września do 2 października 1988 roku, ogólnopolskie sympozjum naukowe na temat “Dar ludzkiego życia”. Wielkim wyróżnieniem dla Księdza Biskupa z pewnością był fakt mianowania Go przez papieża Jana Pawła II członkiem Prezydium Papieskiej Rady do Spraw Rodziny. W Prezydium ks. bp K. Majdański reprezentował Europę.
Od początku swojej biskupiej posługi ks. bp K. Majdański starł się o zezwolenie na budowę seminarium duchownego. Nie czekając na nie, 24 marca 1981 roku erygował Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie pw. Najświętszej Rodziny z Nazaretu. Do tej pory alumni ciągle kształcili się gościnnie w seminarium w Gościkowie-Paradyżu. Dopiero w 1977 r. poprzedni Pasterz Diecezji przeniósł alumnów szóstego roku studiów do Szczecina i umieścił na plebani parafii Świętej Trójcy. Było to roczne Studium Pastoralne. Od 1982 roku trzy ostatnie roczniki przebywały w Szczecinie mieszkając na plebaniach przy parafii: św. Kazimierza, Świętej Trójcy, św. Jakuba Ap. oraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Golęcinie. Prace budowlane nowego gmachu uczelni rozpoczęto dopiero 11 sierpnia 1983 roku. Do wznoszonego budynku przy ul. Papieża Pawła VI nr 2 we wrześniu 1985 roku przeniósł się szósty rocznik, a w 1987 roku już wszystkie zamieszkały w nowym seminarium, ciągle jeszcze rozbudowywanym. Wśród wielu ważnych wydarzeń dla życia seminaryjnego szczególną była sesja naukowa przeprowadzona 23 kwietnia 1991 r., z udziałem licznie zaproszonych gości na czele z prymasem Polski ks. kard. J. Glempem, a poświęcona św. Wojciechowi. Odbyła się ona w związku z przygotowaniami metropolii gnieźnieńskiej, w skład której wchodziła diecezja szczecińsko-kamieńska, do Tysiąclecia męczeńskiej śmierci Patrona Polski.
Szczególnym wyrazem formowania diecezji był obchodzony, w dniach 20-23 czerwca 1985 roku jubileusz 40-lecia ustanowienia administracji kościelnej na Ziemiach Zachodnich i Północnych. W ramach uroczystości obradowała w budującym się seminarium duchownym przy ul. Papieża Pawła VI w Szczecinie 207 Konferencja Plenarna Episkopatu Polski. Księża Biskupi odprawili msze św. w kilkudziesięciu parafiach diecezji, a 23 czerwca koncelebrowali na placu przed katedrą. Mszy św. przewodniczył ks. kard. Franciszek Macharski, a słowo Boże wygłosił ks. kard. Józef Glemp, prymas Polski. W uroczystościach uczestniczył również przedstawiciel Ojca Świętego ks. kard. Opilio Rossi.
Należy tutaj również wspomnieć o innych ważnych uroczystościach: 10-leciu diecezji, obchodzonym 27 czerwca 1982 roku (wśród zaproszonych gości byli: nuncjusz apostolski abp Luigi Poggi, prymas Polski kard. Józef Glemp, kard. Franciszek Macharski, abp Jerzy Stroba, abp Bronisław Dąbrowski oraz biskupi z sąsiednich diecezji; Nuncjusz apostolski przebywał wcześniej w diecezji, w dniach od 15 do 21 czerwca, zapoznając się z problemami tutejszego Kościoła); powtórnej wizycie Nuncjusza apostolskiego Luigi Poggi w dniach 11-13 lutego 1984 roku (celem, której było zapoznanie się z postępem prac przy budowie seminarium i trudnościami wynikającymi z lokalizacją nowych, niezwykle potrzebnych w diecezji kościołów), pobycie w dniach 20-21 września 1986 roku w Szczecinie, biskupa Berlina, kard. Joachima Meisnera; 15-leciu diecezji; srebrnym jubileuszu biskupiej posługi Pasterza Diecezji, obchodzonej 13 marca 1988 roku (wśród licznych gości byli: prymas Polski kard. J. Glemp i kard. F. Macharski oraz obchodzonych w 1989 r. uroczystościach 850-lecia śmierci i 800-lecia kanonizacji św. Ottona z Bambergu (miały one miejsce w różnych miejscach diecezji w dniach od 24 czerwca do 4 lipca, a główne w bazylice katedralnej - 2 lipca).
Bez wątpienia najważniejszym wydarzeniem pasterzowania ks. bp. K. Majdańskiego była wizyta papieża Jana Pawła II w Szczecinie. Oczekiwanie na Ojca Świętego było ogromne. Już podczas drugiej pielgrzymki do ojczyzny w 1983 r. odbyło się spotkanie na Jasnej Górze papieża ze szczecińską wspólnotą diecezjalną, podczas której Ojciec Święty poświęcił kamień węgielny, wzięty z bazyliki św. Piotra w Rzymie, pod szczecińskie seminarium duchowne. Wizyta Ojca Świętego w Szczecinie odbyła się 11 czerwca 1987 roku i trwała 7 godzin i 15 minut. Były to dla wszystkich bardzo wzniosłe chwile. Papież z różnymi grupami szczecinian spotkał się w trzech miejscach: na Jasnych Błoniach (sprawował tutaj mszę św. w intencji rodzin Ziemi Pomorskiej i całej Polski; na koniec poświęcił figurkę Matki Bożej Fatimskiej, która nawiedziła wszystkie parafie naszej diecezji), w seminarium duchownym (gdzie wmurował kamień węgielny) i w bazylice katedralnej (spotkał się tutaj z duchowieństwem, alumnami, siostrami zakonnymi i członkami instytutów świeckich).
Gdy w 1991 roku papież Jan Paweł II, po raz drugi przebywał w Polsce w dniach od 13 do 16 sierpnia kulminacyjnym punktem Jego pobytu było spotkanie z młodzieżą świata w ramach VI Światowego Dnia Młodzieży. Młodzież, również szczecińska, miała możliwość, 13 sierpnia w jednym z kościołów częstochowskich, spotkać się podczas trwającego triduum ze Swoim Pasterzem i wysłuchać homilii nt. “Sam Jezus przybliżył się szedł z nimi”.
W dziejach Diecezji nie obyło się bez trudnych chwil. Dotyczyły one szczególnie zmian społeczno-politycznych. Strajki Sierpnia ’80, dzięki zabiegom Księdza Biskupa zakończyły się podpisaniem 30 sierpnia porozumień stoczniowców z władzami, dzięki którym mógł powstać NSZZ “Solidarność”. Odprawiona nazajutrz w katedrze Msza święta dziękczynna zapoczątkowała tradycję wspomnień podpisanych porozumień. Podobny zwyczaj wprowadziła Msza święta odprawiona 17 grudnia 1980 r. i “Anioł Pański” przy bramie Stoczni Szczecińskiej w dziesiątą rocznicę wydarzeń grudniowych z 1970 roku. Również wielką troską duszpasterską otoczył Ksiądz Biskup strajkujących stoczniowców i pracowników zajezdni WPKM w dniach od 17 sierpnia do 3 września 1988 roku.
Zaistniałe zmiany widoczne były również z okazji 45-rocznicy zakończenia II wojny światowej. 9 maja 1990 roku odbyła się w Siekierkach państwowo-kościelna uroczystość podczas której ks. bp K. Majdański odprawił mszę św. i wygłosił homilię. Na uroczystościach obecne były najwyższe władze Rzeczypospolitej z ówczesnym prezydentem gen. Wojciechem Jaruzelskim na czele.
Zaszczytem dla naszej diecezji i oczywiście osobistym Księdza Biskupa było przyznanie Mu Orderu Wielkiego Niemieckiego Krzyża Zasługi z Gwiazdą przez prezydenta RFN Richarda von Weizsäcker 3 sierpnia 1991 roku. Ksiądz Biskup był pierwszym Polakiem, który otrzymał tak wysokie odznaczenie.
Ten wielki trud Kościoła szczecińskiego został doceniony przez papieża Jana Pawła II, który bullą Totus Tuus Poloniae Populus z dnia 24 marca 1992 roku, wśród 11 nowych metropolii ustanowił również szczecińsko-kamieńską, a przyjmując rezygnację z racji wieku mianował ks. bp. Kazimierza Majdańskiego arcybiskupem ad personam.
Szczególnym wydarzeniem, które odbyło się pół roku później, 3 października 1992 r. na zamku szczecińskim, było nadanie przez Uniwersytet Szczeciński ks. abp. prof. K. Majdańskiemu pierwszego w młodych dziejach tej uczelni doktoratu honoris causa. Papież Jan Paweł II przysłał z tej okazji telegram gratulacyjny, zaś w liście do rektora uniwersytetu, prof. Tadeusza Wierzbickiego, napisał m.in. Dziękuję za poinformowanie mnie o nadaniu przez Senat Uniwersytetu Szczecińskiego Ks. Arcybiskupowi prof. dr hab. Kazimierzowi Majdańskiemu tytułu doktora honoris causa. Doktorat ten posiada swą głęboką wymowę. Jest podkreśleniem wielkich zasług Pasterza i Profesora dla Chrystusowego Kościoła. Dla tego Kościoła wiele wycierpiał i oddał Mu wszystkie swe siły i umiejętności. Pragnę przy tej okazji wspomnieć z wielkim uznaniem wkład Księdza Arcybiskupa w naukę o małżeństwie i rodzinie. Jest to także bez wątpienia ważne wydarzenie dla młodej Uczelni Szczecińskiej, która rozpoczęła swą działalność naukowo-dydaktyczną w Mieście o bogatej, liczącej ponad tysiąc lat tradycji.
Kształtowanie metropolii
Nowa metropolia obejmuje Archidiecezję Szczecińsko-Kamieńską, Diecezje: Koszalińsko-Kołobrzeską oraz Zielonogórsko-Gorzowską.
Decyzją z dnia 25 marca 1992 r. pierwszym pasterzem nowoutworzonej archidiecezji i arcybiskupem metropolitą został dotychczasowy biskup Diecezji Chełmińskiej Marian Przykucki. Uroczysty ingres ks. abp. Mariana Przykuckiego odbył się w Niedzielę Palmową 12 kwietnia 1992 r. w obecności ks. abp. Józefa Kowalczyka nuncjusza apostolskiego w Polsce, a zasadą pasterską Arcybiskupa Mariana było ewangeliczne pouczenie Chrystusa: “Błogosławieni pokój czyniący”.
Od początku swej posługi w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej ks. abp Marian Przykucki podjął zabiegi o afiliację seminarium duchownego w Szczecinie do Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu. Fakt ten nastąpił 5 sierpnia 1994 r. po wydaniu przez Kongregację Wychowania Katolickiego odpowiedniego dekretu. Od momentu zaś wejścia Wydziału Papieskiego w struktury Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu jako Wydziału Teologicznego w listopadzie 1998 r. Arcybiskupie Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie stało się sekcją zamiejscową Uniwersytetu Poznańskiego.
Budowa gmachu seminaryjnego wraz z kościołem seminaryjnym została zakończona w 1993 r. Aktu jego poświęcenia dokonał 23 października 1993 r. ks. abp Józef Kowalczyk.
W ramach Arcybiskupiego Wyższego Seminarium Duchownego Ksiądz Arcybiskup powołał z dniem 1 września1992 r. Archidiecezjalne Kolegium Teologiczne w Szczecinie - sekcję katechetyczną, a następnie w Stargardzie Szczecińskim - sekcję nauk o rodzinie.
W trosce o wychowanie chrześcijańskie Arcybiskup Metropolita 3 maja 1992 r. erygował Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. Św. Maksymiliana Marii Kolbego w Szczecinie. W roku następnym zaś swoją działalność rozpoczęły Katolickie Licea Ogólnokształcące: im. św. Jadwigi Królowej w Świnoujściu, im. Ks. Kard. A. Hlonda w Stargardzie Szczecińskim i Wieczorowe w Pyrzycach. Od 1 września 1994 r. rozpoczął funkcjonowanie Zespół Szkół Zawodowych Towarzystwa Salezjańskiego im. św. Józefa w Szczecinie oraz Liceum Ogólnokształcące również prowadzone przez to zgromadzenie.
3 maja 1996 r. ustanowione zostało Centrum Edukacyjne Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, na czele którego stanął ks. bp S. Stefanek. Od 1997 r. uzyskało ono osobowość prawną. Celem jego jest inspirowanie i patronowanie przedsięwzięciom edukacyjnym i wychowawczym na terenie archidiecezji opartym na nauce Kościoła katolickiego. Obecnie Centrum prowadzi trzy katolickie szkoły niepubliczne i dwie publiczne. Od 1998 roku organizuje sympozja naukowe dla nauczycieli szkół katolickich z całej Polskiej, których owocem każdego roku jest zeszyt naukowy “Szkoła Katolicka”.
Dla podniesienia poziomu życia intelektualnego i religijnego wsi Ks. Arcybiskup powołał do istnienia z dniem 1 lipca 1993 r. trzy ludowe uniwersytety katolickie w Barzkowicach, Wolinie i Zielinie.
Dnia 1 stycznia 1995 roku została ustanowiona Archidiecezjalna Rada Ciągłej Formacji Duchowej oraz Studium Pastoralne dla Kapłanów. W celu pogłębiania formacji duchowej kapłanów kontynuowana jest tradycja dni skupienia duchowieństwa dwa razy w roku, “Szczecińskich Dni Katechetycznych” dla katechetów świeckich i księży mających charakter formacyjno-duszpasterski. Ponadto katecheci uczestniczą w rekolekcjach i dniach skupienia organizowanych w trzech terminach w ciągu roku. Dla sprawniejszego dzieła katechizacji w archidiecezji ks. abp Marian Przykucki powołał trzynaście rejonów katechetycznych, na czele których stanęli wizytatorzy rejonowi.
Dążąc do usprawnienia pracy duszpasterskiej Ks. Arcybiskup z dniem 1 stycznia 1995 r. dokonał nowego podziału archidiecezji na dekanaty. Obecnie jest ich 36, w tym 7 w Szczecinie. Powołał też do istnienia w dniu 22 maja 1992 r., zgodnie z wymaganiami nowej struktury Kościoła w Polsce, Sąd Metropolitalny I i II instancji.
Dekretem z 1 października tegoż roku powołana została Rada Kapłańska i Kolegium Konsultorów. Dla podkreślenia wiekowego dziedzictwa Kościoła na Pomorzu ustanowione zostały dwie dalsze kapituły kolegiackie: 1 listopada 1992 r. przy kościele pw. Św. Jana Chrzciciela w Myśliborzu i 1 lipca 1995 r. w Stargardzie Szczecińskim przy kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata.
Na szczególną uwagę zasługuje fakt wybudowania i poświęcenia nowego budynku kurii metropolitalnej przy ul. Papieża Pawła VI nr 4 w Szczecinie. Przez ponad dwadzieścia lat kuria mieściła się w tymczasowej siedzibie przy parafii św. Rodziny. Obecny budynek przy placu seminaryjnym bardzo usprawnił posługę duszpasterzom i Metropolicie. Aktu poświęcenia dokonał 18 listopada 1998 r. ks. abp Józef Kowalczyk. Tego też roku zakończono prace remontowo-budowlane przy Domu Księży Emerytów w Kamieniu Pomorskim i zamieszkali w nim pierwsi utrudzeni wieloletnią posługa duszpasterze. W grudniu 1998 r. został on poświęcony przez ks. Arcybiskupa w obecności kanoników Kapituły Kamieńskiej.
Dla posługi ewangelizacyjnej 3 listopada 1992 r. powstała Radiowo-Telewizyjna Redakcja Programów Katolickich “Arwizja”. Istniejące zaś od 1 sierpnia 1994 r. Archidiecezjalne Radio “As” przekształciło się z dniem 1 września 1998 r. w spółkę producencką Radia “Plus”. Zaś od 6 września 1998 roku dwutygodnik “Kościół nad Odrą i Bałtykiem” został przekształcony w tygodnik i zaczął ukazywać się jako dodatek do częstochowskiego tygodnika katolickiego “Niedziela”.
Od początku swej posługi ks. abp Marian Przykucki podkreślał odpowiedzialność laikatu za misję Kościoła. W związku z otwarciem II Synodu Plenarnego w Archidiecezji 15 października 1992 r. powołany został diecezjalny zespół synodalny i w ciągu pół roku powstało 347 parafialnych i międzyparafialnych zespołów synodalnych.
W związku z reaktywowaniem w Polsce po latach przerwy spowodowanej represjami komunistycznymi, 15 czerwca 1994 r. został powołany zespół inicjatywny Akcji Katolickiej w Archidiecezji, który przez następne siedem założył ponad 100 kół parafialnych obejmujących ponad 1000 członków.
Metropolita troszcząc się o duszpasterstwo młodzieży, ministrantów i powołania kapłańskie włączył do kalendarza stałych zadań duszpasterskich liczące ponad 25-letnią tradycję: Dni Młodych (w związku z Niedzielą Palmową), pielgrzymkę młodzieży maturalnej na Jasną Górę, zimowe rekolekcje zamknięte grup młodzieżowych, sylwestrowe spotkanie młodzieży Europy i “Światowe Dni Młodych” z Papieżem. Dla urozmaicenia duszpasterstwa ministrantów od 1998 roku systematycznie organizowane są turnieje gry w piłkę nożną w Rewalu oraz halowe mistrzostwa w piłkę nożna w Szczecinie. W 1999 roku zostały wydzielone rejony pracy duszpasterskiej z lektorami, której uwieńczeniem jest coroczna promocja lektorów. Bardzo dynamiczny jest salezjański ruch “Salos” gromadzący ponad 2000 młodzieży. Z duszpasterstwem młodzieży łączy się też rozwój ruchów i grup religijnych, które w 1993 r. utworzyły federację ruchów religijnych.
Od 1992 roku odbywają się systematyczne piesze pielgrzymki z Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Osiedlu Słonecznym w Szczecinie do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Myśliborzu. W roku 1998 siostry Jezusa Miłosiernego w Myśliborzu organizują Festiwal Piosenki Religijnej - “Echo Miłosierdzia” dla zespołów muzycznych i schól parafialnych. W 1998 r. odbył się w Szczecinie w Szkole Podstawowej nr 35 pierwszy “Przegląd Piosenki Bożonarodzeniowej Szkół Podstawowych i Przedszkoli”, przekształcony następnie w stały Festiwal Piosenki Bożonarodzeniowej miasta Szczecina.
W okresie pasterzowania ks. abp Mariana Przykuckiego, obok istniejących sanktuariów maryjnych w Siekierkach i na osiedlu Słonecznym w Szczecinie powołano do istnienia kolejne: w Brzesku, Choszcznie, Resku i Trzebiatowie; Miłosierdzia Bożego w Myśliborzu i Szczecinie, Serca Jezusowego w Szczecinie oraz Krzyża Świętego “Brzozdowieckiego” w Kamieniu Pomorskim.
W okresie swej posługi w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej ks. abp Marian Przykucki wyświęcił stu dwudziestu pięciu kapłanów. Poświęcił dwanaście kościołów parafialnych, szesnaście filialnych i siedem kaplic.
W tym czasie należy też odnotować cztery wydarzenia: w 10 rocznicę (18 czerwca 1995 r.) pobytu Ojca Świętego w Szczecinie na pamiątkę tego historycznego wydarzenia na Jasnych Błoniach im. Jana Pawła II w Szczecinie stanął pomnik przypominający celebrę papieską w tym miejscu. W uroczystości wziął udział Episkopat Polski na czele z jego przewodniczącym ks. kard. J. Glempem, prezydent RP L. Wałęsa i wszystkie stany Ludu Bożego Pomorza Zachodniego. Projektantem bardzo udanego pomnika jest prof. W. Dźwigaj z Krakowa. Podczas poświęcenia pomnika odbyła się też promocja najnowszej encykliki Jana Pawła II “Evangelium vitae”; w grudniu 1994 r. decyzją Ojca Świętego podniesiony został do godności biskupiej ks. dr Paweł Cieślik rektor Seminarium Duchownego w Szczecinie i posłany jako biskup pomocniczy do Koszalina, w październiku 1996 r. ks. bp Stanisław Stefanek, dotychczasowy biskup pomocniczy Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, został mianowany biskupem Diecezji Łomżyńskiej. Zaś 12 maja 1999 r. odszedł po długiej i ciężkiej chorobie do wieczności Ks. Abp Jerzy Stroba pierwszy Biskup Diecezji Szczecińsko-Kamieńskiej.
Lata 1997-1999 to czas bezpośredniego przygotowania do obchodów Wielkiego Jubileuszu. Na początku podjęto w archidiecezji inicjatywę codziennego odmawiania różańca w intencji dobrego przygotowania się do świętowania Wielkiego Jubileuszu.
W roku 1997 przypadła 5 rocznica utworzenia Archidiecezji i Metropolii Szczecińsko-Kamieńskiej i srebrny jubileusz diecezji. Z tej racji 24 marca odbyła się w katedrze pw. Św. Jakuba w Szczecinie podniosła uroczystość, z udziałem ks. abp. Karla Brauna wraz z przedstawicielami Kapituły Bamberskiej. Na zakończenie zaś obchodów 25-lecia diecezji zostały sprowadzone relikwie św. Wojciecha, które najpierw uczczono w poszczególnych dekanatach, a następnie 16 listopada 1997 r. po całonocnym czuwaniu w kościele garnizonowym w Szczecinie, w imponującej procesji z udziałem mieszkańców Szczecina, wojska i przedstawicieli władz, przeniesione zostały do bazyliki katedralnej św. Jakuba. Uroczystościom przewodniczył ks. kard. Józef Glemp prymas Polski, który też poświęcił kaplicę przechowywania relikwii Patrona w katedrze. Święty depozyt został opisany: taka inskrypcją: “W tym ołtarzu złożone są relikwie św. Wojciecha B. M. - In hoc altaris depositae sunt reliquiae Sti Adalberti E. M. 16. XI. 1997”.
Dla pogłębienia życia duchowego i odnowy moralnej ludu Bożego Pomorza, w ramach bezpośredniego przygotowania do Jubileuszu 2000 ks. abp Marian Przykucki postanowił przeprowadzić peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego z kaplicy Sióstr Miłosierdzia do każdej parafii w Archidiecezji. Peregrynacja odbyła się w czterech etapach. Rozpoczęcie nastąpiło 29 listopada 1998 r. w konkatedrze pw. św. Jana w Kamieniu Pomorskim. Natomiast uroczyste zakończenie już pod przewodnictwem nowego metropolity miało miejsce 23 grudnia 1999 r. w bazylice katedralnej pw. Św. Jakuba w Szczecinie.
W odpowiedzi na złożoną przez ks. abp. Mariana Przykuckiego ze względu na wiek rezygnację z obowiązków pasterza Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej Jan Paweł II z dniem 1 maja 1999 r. zwolnił Go z dotychczasowych obowiązków i jednocześnie zamianował nowym Arcybiskupem Metropolitą Szczecińsko-Kamieńskim ks. bpa Zygmunta Kamińskiego dotychczasowego Biskupa Diecezji Płockiej.
Uroczysty ingres nowego pasterza nadmorskiej diecezji odbył się w uroczystość Zesłania Ducha Świętego 23 maja 1999 r. w obecności ks. abp. Józefa Kowalczyka. Dewizą posługi pasterskiej nowego Metropolity jest zawołanie: “Aby wszyscy stanowili jedno” i do realizacji tej idei dąży przez te trzy lata swej posługi na ziemi szczecińskiej.
Na początku kierowania Kościołem szczecińsko-kamieńskim ks. abp Zygmunt Kamiński zwrócił się do duchowieństwa i wiernych listem pasterskim “Na progu pasterzowania w Archidiecezji”, w którym odwołując się do bogatej historii Kościoła kamieńskiego podkreślił potrzebę kontynuacji i pogłębiania duchowości chrześcijańskiej zarówno osobistej jak i wspólnotowej archidiecezjan, będących spadkobiercami tego dziedzictwa. Szczególną uwagę zwrócił na rolę rodziny w procesie zmierzania do świętości i pełnej dojrzałości życia chrześcijańskiego. Podkreślił znaczenie, jakie mają dla życia chrześcijańskiego sakrament pokuty i pojednania oraz modlitwa czyli nieustanny kontakt z Bogiem. Modlitwa jest więc skarbem chrześcijanina. - pisze Pasterz - Przez nią Bóg w Trójcy Świętej staje się obecny w życiu człowieka (...). Przez modlitwę zatem wchodzimy w ścisłą łączność z Duchem Świętym, który jest naszym uświęcicielem i źródłem jedności. (...) Jedność zaś jest podstawowym wymiarem chrześcijańskiego świadectwa.
Od początku swej posługi podkreśla potrzebę krzewienia i rozwoju kultu Miłosierdzia Bożego. Z chwilą przybycia do Archidiecezji kontynuował dzieło peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego.
W pierwszym rzędzie nowy Metropolita wskazał na potrzebę zwołania po 500 latach od ostatnie w diecezji Kamieńskiej Synodu Archidiecezji oraz na konieczność utworzenia Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Szczecińskim, jako odpowiedzi na wymogi zmieniających się czasów, a zarazem kontynuację wielkich w tej dziedzinie tradycji Kościoła średniowiecznego na tych ziemiach.
Od pierwszych też dni pasterzowania ks. abp Z. Kamiński szczególną uwagę zwraca na kwestię wychowania i kształcenia dzieci i młodzieży. W trosce o formację młodego pokolenia w duchu nauki Kościoła powołał do istnienia z dniem 15 sierpnia 1999 r. Zespół Szkół Katolickich Ogólnokształcących w Szczecinie, a 1 września tegoż roku Katolickie Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Szczecinie zaś z dniem 1 września 2000 r. Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Jana Pawła II w Pobierowie.
W czerwcu 2001 r. przy okazji zakończenia roku szkolnego szkół katolickich prowadzonych przez Centrum Edukacyjne Archidiecezji Ksiądz Arcybiskup dokonał poświęcenia nowo wybudowanego Młodzieżowego Ośrodka Szkoleniowo-Wypoczynkowego w Trzęsaczu.
Dla usprawnienia funkcjonowania duszpasterstwa oraz uporządkowania spraw związanych z powoływaniem i odwoływaniem dziekanów i wicedziekanów ks. abp Zygmunt Kamiński wydał 25 sierpnia 2000 r. dekret regulujący te kwestie. W rok po rozpoczęciu funkcjonowania nowej Kurii wydany został też dekret o nowej organizacji kurii. Została także powołana Rada Biskupia, w skład której weszli wikariusze generalni oraz biskupi. Dokonano zmian w funkcjonowaniu i strukturze poszczególnych wydziałów. Następnie Ksiądz Arcybiskup, zgodnie z wymogami prawa kanonicznego, powołał nową Radę Kapłańską i Kolegium Konsultorów, Radę Duszpasterską oraz Radę do spraw ekonomicznych.
W latach 1999 - 2001 w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej zostało wyświęconych 43 diakonów oraz 42 kapłanów. W roku 2001 została erygowana parafia pw. św. Siostry Faustyny Kowalskiej w Szczecinie.
Szczególnym wydarzeniem ostatnich lat był Wielki Jubileusz Drugiego Tysiąclecia. Zgodnie z wolą Jana Pawła II 25 grudnia 1999 r. nastąpiło otwarcie Wielkiego Jubileuszu. W Archidiecezji uroczystość rozpoczęła się procesją z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Szczecinie do Bazyliki katedralnej. Stosownie do upoważnień zawartych w rozporządzeniach Penitencjarii Apostolskiej zostały wyznaczone kościoły, w których można było uzyskać odpust jubileuszowy: 13 kościołów stacyjnych; 27 kościołów na terenie poszczególnych dekanatów (odpust jubileuszowy w dzień odpustu parafialnego). W ciągu całego roku 2000 swe jubileusze odbywały poszczególne środowiska i stany odpowiednio do terminów przedstawionych przez Stolicę Apostolską, Episkopat Polski i wyznaczonych przez Arcybiskupa Metropolitę. Szczególnie liczną grupę młodzieży zgromadził koncert muzyki chrześcijańskiej “2000 minut dla Jezusa”, który odbył się w dniach 23-24 czerwca na Wałach Chrobrego w Szczecinie. Muzycy grali bez przerwy 33 godziny repertuar pieśni religijnych. Koncert ten znalazł swą kontynuację w roku następnym "2001 minut dla Jezusa" gromadząc ponownie bardzo liczną rzeszę młodzieży.
Główne obchody Jubileuszu w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej przewidziano na dni 15 -18 czerwca. Rozpoczęły się 15 -16 czerwca w Seminarium Duchownym sympozjum naukowym poświęconym problemom Kościoła i społeczeństwa na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-2000. Współorganizatorami sympozjum było Seminarium Duchowne i Stowarzyszenie Absolwentów Uniwersytetu Szczecińskiego. Centralnym wydarzeniem Wielkiego Jubileuszu była uroczysta Msza św. na placu przykatedralnym pod przewodnictwem ks. abp. Józefa Kowalczyka Nuncjusza Apostolskiego w Polsce, homilię wygłosił ks. bp Tadeusz Pieronek, Rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Msza św. została poprzedzona procesją z kościoła pw. Jana Chrzciciela w Szczecinie do Bazyliki katedralnej.
Zakończenie obchodów jubileuszowych odbyło się dnia 6 stycznia 2001 r. w Bazylice św. Jakuba pod przewodnictwem ks. abp. Zygmunta Kamińskiego.
W roku Jubileuszu 20 lutego 2000 r. obchodzono 50. rocznicę święceń kapłańskich ks. abp. Mariana Przykuckiego. Obok miejscowego duchowieństwa i wiernych z Archidiecezji nie zabrakło biskupów i delegacji kapłanów z tych diecezji, w których pracował uprzednio Dostojny Jubilat. Homilię w czasie Mszy św. wygłosił ks. abp Henryk Muszyński.
Za dar 25 lat posługi biskupiej dziękował też Panu Bogu i powierzonym Jego posłudze wiernym dnia 25 listopada 2000 roku ks. abp. Metropolita Zygmunt Kamiński. Ks. abp Józef Kowalczyk w swoim słowie podczas Mszy świętej podziękował Dostojnemu Jubilatowi za jego gorliwą posługę nauczania, uświęcania i pasterzowania w Archidiecezji i w poprzednich diecezjach, jak też za ofiarne zaangażowanie się w pracach Komisji i Rad Episkopatu Polski. Swe podziękowania za dotychczasową posługę, serdeczne życzenia i apostolskie błogosławieństwo przesłał na ręce Jubilata także Ojciec Święty, Ksiądz Prymas oraz inni dostojnicy kościelni. Homilię w czasie Mszy św. wygłosił ks. abp Józef Życiński metropolita lubelski pasterz diecezji, z której pochodzi Jubilat.
W ramach obchodów Roku Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2001 r.) w dniu 20 maja 2001 roku nastąpiło otwarcie w Szczecińskiej Książnicy wystawy zatytułowanej: “Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Tysiąclecia”. Natomiast centralnym punktem obchodów była uroczysta Msza św. w dniu 24 czerwca 2001 roku w kościele pw. Jana Chrzciciela w Szczecinie pod przewodnictwem ks. bp. Adama Dyczkowskiego z Zielonej Góry, w czasie której homilię wygłosił ks. bp Marian Gołębiewski z Koszalina. Po zakończeniu Eucharystii Ks. Arcybiskup Metropolita dokonał odsłonięcia i poświęcenia pomnika Sługi Bożego ks. Stefana Kardynała Wyszyńskiego przed kościołem farnym.
Realizując zapowiedź zwołania Synodu Archidiecezjalnego, ogłoszoną w liście “U progu pasterzowania” ks. abp Zygmunt Kamiński powołał 19 października 1999 r. Zespół Przygotowawczy Synodu. Zwołanie Synodu ma być okazją do pogłębionej refleksji nad sytuacją, wyzwaniami i potrzebami, jakie stawiają przed duszpasterstwem w archidiecezji współczesne czasy. Wspólne pochylanie się nad poszczególnymi problemami ma być katechezą dla archidiecezjan, której celem jest, jak w Liście apostolskim Novo millennio ineunte Jana Pawła II czytamy, doprowadzenie człowieka do świętości życia osobistego i wspólnotowego.
Na początku 2002 roku odbyło się spotkanie Zespołu Przygotowawczego Synodu na którym przedstawiono propozycję dwóch dokumentów do dyskusji w dziedzinie nowej ewangelizacji oraz roli katolików świeckich w Kościele, które zostaną w sposób uroczysty wręczone dnia 6 kwietnia księżom dziekanom podczas Mszy św. w Bazylice katedralnej. A następnie poszczególnym parafiom jako materiał do pierwszego etapu dyskusji.
Dalej historię Kościoła szczecińsko-kamieńskiego pisać będą kolejne pokolenia Ludu Bożego pełniącego misję Chrystusową na tych ziemiach.
Szczecin, marzec 2002 r.
