Warto zobaczyć
http://
Myślę, że wiele osób i małżeństw kochających Pana Boga w zderzeniu ze zmianami zachodzącymi w społeczeństwie w naszej Ojczyźnie poszukuje różnych wspólnot, które pomagają w formacji, w zbliżaniu się do Boga, w otrzymywaniu wsparcia i narzędzi pomagających w chrześcijańskim wychowaniu dzieci jakiego podjęli się wyrażając pragnienie w dniu zaślubin czy podczas chrztu swoich pociech. O kolejnej propozycji, która jest na wyciągnięcie ręki albo rozumu i serca, bo jest obecna także w naszej archidiecezji, możemy odrobinę się dowiedzieć z poniższych relacji i refleksji.
Nieco ponad tydzień temu (7-9.06) odbyły się w Mrzeżynie w Nadmorskim Domu Rekolekcyjnym rekolekcje prowadzone przez posługującego w Poznaniu, a pochodzącemu ze Szczecina karmelitę bosego o. Gabriela od Miłości Ukrzyżowanej. O. Gabriel Wójcicki OCD wsparł głębokimi rozważaniami potrzeby małżeństw, które umacniają swoją duchowość małżeńską w oparciu o program END (Equipes Notre-Dame). Temat rekolekcji: "Kerygmat - Małżeński powrót do Źródła"
Bardzo dziękuję za zaproszenie jakie w imieniu Wydziału Duszpasterstwa Rodzin otrzymałem od p. Anny i Jerzego z Poznania - pary łącznikowej dla ekip z Pomorza Zachodniego. Udało się przez kilka godzin uczestniczyć w zajęciach: Eucharystii, konferencjach, rozmowach – aby choć trochę praktycznie poznać założenia ruchu, a przede wszystkim poznać konkretne małżeństwa i rodziny z naszej archidiecezji, które kroczą już lub są zainteresowane formacją jaką proponuje ruch END.
Zapraszam do zapoznania się z filmem https://www.youtube.com/watch?v=JuLjQCqFyK4&t=87s
i zdjęciami
https://ekipy.end.org.pl/39607-2/
z tego wydarzenia oraz załączam pochodzące z tamtych źródeł poruszające wypowiedzi uczestników.
ks.tc
Marzyliśmy o rekolekcjach, na które będziemy mogli zabrać nasze dzieci, które będą blisko domu w miejscowości wypoczynkowej.
Nasze marzenia się spełniły! Rekolekcje z END nad morzem były strzałem w dziesiątkę!
Wyjeżdżając, nie mieliśmy żadnych konkretnych postanowień, po prostu zdaliśmy się na to, co w tym czasie, powie do nas sam Pan Bóg.
Wiedzieliśmy, że będzie dobrze, choć przeciwności losu nie brakowało!
Organizacja rekolekcji była na najwyższym poziomie.
Dom Rekolekcyjny w Mrzeżynie ma świetne warunki dla rodzin z dziećmi i przepyszne jedzenie.
Para gospodarzy Agata i Michał Wachowscy przywitała nas na miejscu
i przez cały czas trwania rekolekcji dyskretnie nas wspierała i dbała o nasz dobrostan.
Jesteśmy Wam bardzo wdzięczni.
A jak wspominamy same rekolekcje …?
Odcięliśmy się od codzienności, odpoczęliśmy od dzieci, w czasie konferencji i rozmów przy kawie z członkami wspólnoty.
Spotkaliśmy fantastycznych ludzi i wysłuchaliśmy wartościowych świadectw.
Mieliśmy także chwilę tylko dla siebie podczas dialogu małżeńskiego, który spędziliśmy, spacerując brzegiem morza.
Wzruszającym doświadczeniem była dla nas małżeńska adoracja przed Najświętszym Sakramentem w kaplicy – tylko we dwoje.
Wyjątkowo poczuliśmy obecność Boga. Każde słowo ojca Gabriela było dla nas spójne i zgodne z naszymi wartościami,
będziemy praktykować te treści w naszej codzienności.
Postać ojca Gabriela skłoniła nas do pogłębienia wiedzy o duchowości jego zgromadzenia.
Czujemy się znacznie bliżej Słowa Bożego i mamy w sobie więcej odwagi do bycia świadkami naszej wiary dla innych i wytrwałości w modlitwie.
Kasia i Tomek ze Szczecina
13 cze 2024
W czasie kiedy rozkrzyczanej na co dzień Europie
kazano milczeć z powodu wyborów...
My spragnieni wyborów w naszej codzienności,
mogliśmy mówić, pytać,
a nade wszystko słuchać, słuchać o Źródle,
aby wybierać dobrze...
W pięknym miejscu, na krańcu ziemi,
głos ojca Gabriela starał się przybliżać Źródło,
wskazywać drogę...
Od Adama i Ewy, przez wiele postaci z Biblii,
aż po dzisiejsze czasy.
Od źródła, po brzeg morza w Mrzeżynie...
Stół Eucharystyczny wypełniony po brzegi...
Manna z nieba, palce lizać...
Dzięki wizycie księdza Tomasza,
trafiły do nas relikwie
Św. Matki Teresy
Św. Jana Pawła II
i Rodziny Ulmów.
Gorąco dziękujemy prowadzącemu rekolekcje
o. Gabrielowi od Miłości Ukrzyżowanej OCD.
Ojciec obecnie posługuje
w Klasztorze Karmelitów Bosych w Poznaniu
gdzie m.in. prowadzi formację Duszpasterstwa Rodzin.
Dziękujemy Kasi i Bartkowi...
To dzięki ich posłudze mogliśmy spotykać się
na wszystkich rekolekcjach Regionu 1
w minionym roku formacyjnym.
Kasia i Bartek wkrótce zaproszą na kolejne spotkania rekolekcyjne.
Propozycje dla małżeństw w Kościele nad Odrą i Bałtykiem - nie tylko na wakacje cz. 2 - Equipes Notre-Dame
Celem prezentowanego ruchu duchowości małżeńskiej jest pomaganie małżeństwom w dążeniu do świętości. Sakramentalne małżeństwo jest w centrum uwagi tego ruchu, który proponuje konkretne sposoby mające pomagać we wzrastaniu w małżeństwie, w miłości do Boga i bliźniego.
»
http://
Będzie to dziękczynienie Bogu i ludziom za kolejny rok posługi połączone ze szkoleniem nt. wprowadzanych w naszej archidiecezji programów dialogowych dla małżeństw: Programy na Miłość i Życie autorstwa ks. Jarosława Szymczaka i Agnieszki Rogalskiej związanych z Instytutem Świętej Rodziny im. Ks. abpa Kazimierza Majdańskiego w Łomiankach. Do naszej archidiecezji programy te ponownie trafiły na prośbę świeckich, którzy uczestniczyli w tej propozycji umacniania relacji małżeńskich i złożyli świadectwa o owocności tych programów w ich małżeństwach. Rozpoczęcie programów planowane jest na jesień tego roku.
Plan spotkania w Domu Św. Józefa na Szczecińskim Golęcinie:
Niedziela, 23. czerwca br.
11:00 modlitwa w kaplicy Domu Św. Józefa
11:15 nowe zadania Duszpasterstwa Rodzin - towarzyszenie małżonkom. relacja z Sesji Wiosennej Diecezjalnych Duszpasterzy i Doradców Życia Rodzinnego – sala w Domu Św. Józefa – Monika Możejko
11:45 szkolenie: Program na Miłość i Życie – para trenerska ze Szczecina
13:00 przerwa, kawa/herbata, ciasto
13:30 świadectwo z uczestnictwa w Programie na Miłość Życie - ks. Tomasz Ceniuch.
14:00 Msza św. w kaplicy Domu Św. Józefa
14:45 rozdanie misji kanonicznych
15:00 obiad
Zakończenie spotkania przewidziane jest na godz. 15:30
Serdecznie zapraszamy wszystkich Parafialnych Doradców. Zgłoszenia u Diecezjalnej Doradczyni Życia Rodzinnego
p. mgr Monika Możejko
kontakt: szczecinporadnictwo@gmail.com
Podziękowanie Bogu za kolejny rok służby w parafiach Doradców Życia Rodzinnego
W niedzielę 23. czerwca br. odbędzie się w Domu Świetego Józefa w Szczecinie przy ul. Strzałowskiej 26A spotkanie dziękczynne połączone ze szkoleniem dla Parafialnych Doradców Życia Rodzinnego
»
http://
10 i 11 czerwca to dla naszej diecezji okazja do powrotu do nauczania i świadectwa życia świętych naszego pokolenia, którzy w tych dniach w 1987 r. odwiedzili Kościół nad Odrą i Bałtykiem.
Chodzi o św. Jana Pawła II i św. Matkę Teresę z Kalkuty.
Św. Matka Teresa z Kalkuty przybyła do Szczecina 10. czerwca i pozostała do rana następnego dnia w parafii pw. św. Stanisława Kostki. 11. czerwca wczesnym rankiem odwiedziła Jasne Błonia, gdzie za kilka godzin miała odbyć sie papieska celebra. Od tego dnia datuje się obecność i posługę Sióstr Misjonarek Miłości - duchowych córek św. Matki Teresy z Kalkuty wsród najuboższych z ubogich Szczecina. Od tego czasu siostry nieprzerwanie są obecne pośród nas. Po wyjeżdzie ze Szczecina udała się do Warszawy, gdzie po kilku dniach spotkała się z Papieżem.
11. czerwca 1987 r. nasz Rodak na Jasnych Błoniach w Szczecinie pozostawił nam piękną katechezę o sakramencie małżeństwa. Tak mocno podkreślił zbieżność i różnorodność sakramentu małżeństwa i Eucharystii, dostrzegając współbrzmienie hasła trwającego wówczas Kongresu Eucharystycznego: „do końca ich umiłował” (J 13,1) z rotą przysięgi małzeńskiej: „nie opuszczę cię aż do śmierci”. Papież Rodziny nauczał u nas, że „Sakrament małzeństwa wyrasta z eucharystycznego korzenia. Wyrasta z Eucharystii i do niej prowadzi. Ludzka miłość <> musi się głęboko zapatrzeć w tę miłość, jaką Chrystus do końca umiłował. Musi tę Chrystusową miłość – poniekąd – uczynić swoją, ażeby sprostać treściom małżeńskiej przysięgi <>”.
Również inny fragment papieskiego nauczania jest dziś bardzo aktualny
„Chrystus – znak, któremu się sprzeciwiają.
Drodzy bracia i siostry, czy ten „sprzeciw” nie idzie również, a może nawet przede wszystkim, poprzez tę wielką i podstawową zarazem dziedzinę życia ludzkiego, życia społecznego, życia narodowego, jaką jest właśnie małżeństwo i rodzina?
Czy tutaj nie doznajemy zarazem w szczególnej mierze zagrożenia? Tej moralnej klęski, którą ponosi człowiek: kobieta, mężczyzna, dzieci! A zarazem społeczeństwo, a zarazem naród. I państwo też.
Nie można „rozchwiać” tej „małej” wspólnoty, może słabej, może niewystarczającej, która jednak jest u korzenia wszystkich wspólnot, ażeby całe życie społeczne i narodowe nie doznało strat i szkód niepowetowanych.
Nie ma skuteczniejszej drogi odrodzenia społeczeństw, jak ich odrodzenie przez zdrowe rodziny.
A rodzina, która „jest pierwszą szkołą cnót społecznych, potrzebnych wszelkim społeczeństwom” (Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim, 3), jest dziś bardzo zagrożona. Wiemy to wszyscy. Jest zagrożona od zewnątrz i wewnątrz. I trzeba, by o tym zagrożeniu, o własnym losie mówili, pisali, wypowiadali się przez filmy czy środki przekazu społecznego nie tylko ci, którzy – jak twierdzą – „mają prawo do życia, do szczęścia i samorealizacji”, ale także ofiary tego obwarowanego prawami egoizmu. Trzeba, by mówiły o tym zdradzone, opuszczone i porzucone żony, by mówili porzuceni mężowie. By mówiły o tym pozbawione prawdziwej miłości, ranione u początku życia w swej osobowości i skazane na duchowe kalectwo dzieci, dzieci oddawane ustawowo instytucjom zastępczym – ale… jaki dom dziecka może zastąpić prawdziwą rodzinę? Trzeba upowszechnić głos ofiar – ofiar egoizmu i „mody”; permisywizmu i relatywizmu moralnego; ofiar trudności materialnych, bytowych i mieszkaniowych. „Dlatego też Kościół – słowami adhortacji Familiaris consortio – otwarcie i z mocą broni praw rodziny przed niedopuszczalnymi uzurpacjami ze strony społeczeństwa i instytucji państwowych” (por. 46)”.
To na Jasnych Błoniach wypowiedzine zostało wówczas jakże ważne zdanie: Rodzina Bogiem silna.
Po spotkaniu na Eucharystii z małżonkami i rodzinami popołudniu spotkała się św. Jan Paweł II z księżmi, siostrami zakonnymi i klerykami.
Kolejny raz podkreslił związek sakramentów. To znamienne, bo przecież powołania kapłańskie i zakonne tak jak powołania małżeńskie wzrastają w rodzinach.
„To właśnie ze względu na tę duchową ofiarę wszystkich ochrzczonych, dla jej wiązania na co dzień z Ofiarą Chrystusa w Eucharystii, Bóg powołuje was: was wszystkich, którzy kiedyś macie zaludnić to seminarium, w nim dojrzeć do święceń, z niego wyjść, aby wśród ludzi sprawować służebne kapłaństwo. „Z ludzi wzięci – dla ludzi postanowieni we wszystkim, co się odnosi do Boga” (por. Hbr 5,1) (...)
Powołanie to zakłada niepodzielność serca. Idąc do kapłaństwa, odpowiadacie na zaproszenie Chrystusa, któremu towarzyszy łaska. Wielka łaska, łaska na miarę wyrzeczeń i na miarę posłannictwa. Opuszczacie wszystko, by pójść za Nim. W tym szczerym oddaniu samego siebie, kapłan może odnaleźć swoją osobową tożsamość, a zarazem swoje miejsce w Kościele i w społeczeństwie. Wezwanie do doskonalszego pójścia za Chrystusem wyraża się także w związku kapłaństwa z celibatem, czyli bezżennością „dla królestwa Bożego”. Chodzi zarazem o upodobnienie się do Chrystusa i zjednoczenie z Nim poprzez posłuszeństwo i właściwe waszemu powołaniu ubóstwo.
Każde pokolenie niesie w sobie specyficzne wartości, ale też napotyka na wielorakie trudności. Wasze pokolenie często odczuwa lęk przed „zawierzeniem siebie”. Zamyka się w sobie. Musicie to przełamywać, by mocą wiary i dynamizmu powołania zdobyć się na całkowite pójście za Chrystusem, bez szukania „własnych zabezpieczeń”, na służbę Chrystusowi w Jego Kościele… Wasze pokolenie odczuwa, może bardziej niż inne, głód prawdy, a zarazem trudność pełnego otwarcia się na prawdę, otwarcia się „w prawdzie”, trudność „zaufania sile prawdy”. Jakby czasem brakowało wystarczającej wiary w moc dobra, jaka jest w was samych, w człowieku, w ludzkim środowisku, w moc dobra obecną w konkretnym środowisku seminaryjnym i kapłańskim, wspieraną skuteczną łaską powołania i sakramentu. Otwórzcie się na Prawdę, jaką jest Chrystus, by nieść Jego prawdę i chrześcijańską nadzieję światu. By skupiać w ten sposób i kształtować świeckich współpracowników ewangelizacji – tej, która dokonuje się w rodzinach, w parafiach, w środowiskach pracy. Przygotowujcie się i bądźcie otwarci na służbę wspólnocie: na apostolstwo świeckich. Niech znajduje ono w waszym posługiwaniu właściwe miejsce. Stwarzajcie dla niego odpowiednie warunki. Po prostu wyzwalajcie je, inspirujcie i pomagajcie mu się rozwijać z pasterską wrażliwością i delikatnością”.
Przez lata bliskie stają mi się słowa naszego Rodaka wówczas w katedrze wypowiedziane. Szczególną bliskość odczuwałem posługując w schroniskach dla bezdomnych, a także podczas pobytu w szpitalu.
„Chrystus był ubogi. Nie można autentycznie głosić Ewangelii ubogim, nie zachowując właściwego dla swego powołania ubóstwa. Dzisiaj się wiele mówi o kategoriach „być” i „mieć”. Od nas wszystkich, kapłanów Jezusa Chrystusa, oczekuje się, abyśmy „byli” wierni wobec wzoru, jaki nam zostawił. Abyśmy więc byli „dla drugich”. A jeżeli „mamy”, żebyśmy także „mieli dla drugich”. Tym bardziej, że jeśli mamy – to mamy „od drugich”. Dzisiaj – bardziej niż kiedykolwiek – cały Kościół żyje „z jałmużny”, od najuboższych misji w Afryce, aż do rozbudowanych nowocześnie uczelni i Kurii, ze Stolicą Apostolską włącznie.
Pamiętajcie przeto: jesteście „z ludzi wzięci i dla ludzi ustanowieni” (por.Hbr 5,1 ). To niesie ze sobą ogromne zobowiązanie. Zobowiązanie wobec Boga samego, wobec Kościoła, który wypracował ten kredyt zaufania do polskiego kapłana ofiarną służbą, nie raz przypłaconą nawet śmiercią męczeńską. Zobowiązanie wobec ludu, zwłaszcza wobec najuboższych. Musicie być wierni. Musicie być solidarni z narodem. Stylem życia bliscy przeciętnej, owszem, raczej uboższej rodziny. Całkowicie oddani Panu naszemu, Jezusowi Chrystusowi i Jego Kościołowi, duszpasterskiej pracy, w jedności z waszym biskupem czy przełożonymi. Z tego będzie was sądził Bóg i wasze sumienie. Tylko ta wierność zapewni wam spokój sumienia i poczucie szczęścia. To jest także i przede wszystkim droga spełnienia siebie w życiu kapłańskim oraz droga wiecznego zbawienia”.
Zachęcam do poznawania lub przypominania sobie tego cennego nauczania papieskiego, które nam ofiarował i pozostawił 37 lat temu, kończąc swój pobyt w Kościele nad Odrą i Bałtykiem takim wskazaniem:
„Dbajcie o ludzi, służcie Ziemi Szczecińskiej, bo to jest wielki skarb”.
Św. Janie Pawele II – módl się za nami.
Św. Matko Tereso z Kalkuty – módl się za nami.
Coroczne wspomnienie obecności świętych naszego czasu w Szczecinie.
Dbajcie o ludzi, służcie Ziemi Szczecińskiej, bo to jest wielki skarb - św. Jan Paweł II
»
http://
W niedzielę 9. czerwca 2024 r. w Barlinku odbyło się bardzo serdeczne i rodzinne spotkanie na zakończenie roku formacji małżeństw, które odkryły wiele dobra dla wzrostu swojego małżeństwa realizowanego metodą dialogu Spotkań Małżeńskich.
Obecnie Ośrodek Zielonogórski obejmuje swym zasięgiem prawie cały pas nadgraniczny na zachodzie Polski czyli od Zielonej Góry aż po Bałtyk. W grupach w północnej części Diecezji Zielonogórsko- Gorzowskiej (Gorzów, Kostrzyn) aktywnie angażują się małżeństwa także mieszkające na terenie naszej archidiecezji. Grupa małżeństw ma także swoje spotkania w Szczecinie, w gościnnym klasztorze oo. dominikanów, we współpracy z o. Grzegorzem.
Co zawierają w sobie dwa słowa: „Spotkania Małzeńskie”?
Dlaczego część ludzi reaguje negatywnie na słowo „rekolekcje” odrzucając z góry dobro i nie dając żadnej szansy na dobre doświadczenia i głęboką rzeczywistość różnowrodnych co do formy i tematów rekolekcji?
Co jest powodem, że większość propozycji dla małżonków dostrzega i zakłada potrzebę i konieczność uczenia się dialogu małżeńskiego?
Z pewnością wielkie artykuły powstałyby w odpowiedzi na te pytania.
Może choć odrobinę zatrzymajmy się na tych tematach.
W autoprezentacji na możemy wyczytać, że:
Spotkania Małżeńskie są założonym w Polsce międzynarodowym ruchem, mającym na celu promowanie dialogu jako drogi duchowej przede wszystkim w małżeństwie i wśród par przygotowujących się do małżeństwa, ale także jako drogi osobistego życia wewnętrznego oraz sposobu funkcjonowania w świecie.
Spotkania Małżeńskie mają na celu przeżycie sakramentalnego wymiaru związku. Dokonuje się to poprzez proponowanie małżeństwom takiej formy dialogu, która z jednej strony pozwoli mężowi i żonie głębiej poznać się nawzajem, z drugiej zaś – w przypadku nieporozumień – pomoże rozwiązywać konflikty między małżonkami. Tym samym pogłębia się ich jedność. Poprzez dialog, a w ślad zanim poprzez decyzje i postawy małżonków realizuje się w ich życiu przykazanie miłości.
Dialog rozumiemy jako rozmowę w prawdzie i miłości, prowadzącą do spotkania męża i żony ze sobą i z Bogiem. Przyjmując tezę, św. Tomasza, że „łaska buduje na naturze”, w Spotkaniach Małżeńskich ogromne znaczenie przypisuje się poznaniu uczuć, potrzeb psychicznych i innych naturalnych cech osobowości, pojmowanych jako dar i zadanie. Rozpoznawanie uczuć ma na celu określenie ich właściwego miejsca w życiu wewnętrznym osoby ludzkiej zgodnie z podstawami psychologii komunikacji oraz nauczania Kościoła.
Podstawy psychologii komunikacji interpersonalnej, w ujęciu Spotkań Małżeńskich sprzyjają życiu zgodnemu z przykazaniem miłości Boga i bliźniego. Ponadto słowa Jezusa „Trwajcie w miłości Mojej” (J 15 9b) interpretujemy jako skierowane w sposób szczególny do małżeństw. Zostały przyjęte przez założycieli jako podpis Ikony Spotkań Małżeńskich. Szczególne znaczenie w duchowości Spotkań Małżeńskich ma stosowanie „zasad dialogu”: pierwszeństwa słuchania przed mówieniem, dzielenia się przed dyskutowaniem i rozumienia przed ocenianiem, a nade wszystko przebaczanie.
Zasady te odnoszą się także do więzi z Bogiem, dotyczą modlitwy, sposobu czytania Pisma Świętego, prowadzenia rachunku sumienia, rozeznawania sposobu życia przed Bogiem. Psychologię komunikacji w ujęciu Spotkań Małżeńskich traktujemy jako dar Boży ułatwiający życie zgodne z zasadami dialogu.
https://spotkaniamalzenskie.pl/czym-sa-spotkania-malzenskie/
Warto zapoznać się z ofertą dla małżeństw. Jako ksiądz, którego zadaniem jest służba małżeństwom i rodzinom, próbując zdobywać współczesne narzędzia do tej służby i poznając różne sposoby towarzyszenia małżeństwom w kwietniu br. miałem okazję uczestniczyć w rekolekcjach podstawowych.
Wszyscy, którzy świadomie chcą pogłebiać swój dialog mogą skorzystać z rekolekcji pogłębiających i turnusów wakacyjnych oraz spotkania w małych grupach, zaufanych osób.
Osobiście uczestniczyłem też współprowadząc w Rekolekcjach dla Narzeczonych (które mają też status nauk przedślubnych).
Metody dialogowe są bardzo cenne i uważam, że mogą mieć bardzo dużą skuteczność, ponadto nie wymagają od uczestników wypowiadania się w szerszym niż dana para gronie. A jednak doświadczenie wskazuje, że czasem wypowiadamy słowa, ale rozmawiać nie potrafimy nawet w tak bliskiej relacji, jaką jest małżeństwo.
Odnowienie i pogłębienie więzi małzeńskich, lepsze i głębsze wzajemne rozumienie się małżonków to całkiem realne do zrealizowania cele. Podobnie metoda ta jest pomocna w sytuacjach trudnych relacyjnie.
W Spotkaniach Małżeńskich mogą uczestniczyć wszystkie małżeństwa niezależnie od wieku, stażu i stopnia zaangażowania religijnego. Przewidziane są także spotkania i rekolekcje dla par: mężczyzn i kobiet, którzy nie mają ze sobą ślubu kościelnego. Niewątpliwie potrzebne jest zaangażowanie i zaufanie, które przecież mogą wynikać z pragnienia troski o rozwój czy ratowanie swojego małżeństwa czy pogłębiania związku.
Serdecznie polecam tę propozycję małżeństwom przezywającym kryzys, ale także tym, które zwyczajnie chcą pogłebić poziom małżeńśkiego dialogu. Może czas wakacji jest właściwym, żeby świadomie rozpocząć takie staranie.
Serdecznie polecam:
https://spotkaniamalzenskie.pl
Propozycje dla małżeństw w Kościele nad Odrą i Bałtykiem- nie tylko na wakacje cz. 1 - Spotkania Małżeńskie
Pierwszeństwa słuchania przed mówieniem,
dzielenia się przed dyskutowaniem
i rozumienia przed ocenianiem,
a nade wszystko przebaczanie.
»
http://
Wiara i światło.
Dwa proste słowa z łaczącą literą, które tak wiele wyrażają.
Na stronach wspólnoty
http://www.wisszczecin.pl/informacje-o-wierze-i-swietle/
mozemy znaleźć taką autoprezentację:
„Wiara i Światło” powstała z wiary, że każda z osób niepełnosprawnych intelektualnie jest w pełni osobą, z wszystkimi prawami istoty ludzkiej: przede wszystkim z prawem bycia kochaną, uznawaną i poważaną ze względu na samą siebie i w wyborach, które podejmuje. „Wiara i Światło” jest także przekonana, że każda osoba, w pełni sprawna czy nie jest jednakowo kochana przez Boga, że Jezus mieszka w każdej z nich. „Wiara i Światło” wierzy, że każda osoba, nawet najbardziej niepełnosprawna jest powołana by pogłębiać swe życie w Jezusie w swoim Kościele. Jest powołana by stać się źródłem łaski i pokoju w świecie.
W czasach gdy wiele dzieci z niepełnosprawnością intelektualną jest eliminowanych przed albo po ich urodzeniu, gdy często są porzucane, „Wiara i Światło” jest przekonana, że życie każdej osoby jest unikatowe i święte. Nawet najbardziej słaba istota jest wezwana by być źródłem radości i pokoju w Kościele i świecie. „Wiara i Światło” chce nieść im i ich rodzinom świadectwo Bożej miłości.
W Szczecinie wspólnoty ruchu „Wiara i Światło” są obecne od 1983 roku.Tworzą je osoby niepełnosprawne intelektualnie, ich rodziny i przyjaciele. Od tamtego czasu powstało sześć wspólnot (od 15 do 25 osób w każdej ), które spotykają się regularnie w domach lub przy parafiach , aby razem świętować, modlić się, uczyć się przebaczenia i akceptacji. Dwa razy w miesiącu wszystkie wspólnoty spotykają się na Mszy Św. w parafii Św. Rodziny na ul. Królowej Korony Polskiej(w każdą I i III sobotę miesiąca o godz. 12.00). Dwa razy do roku uczestnicy wspólnie przeżywają rekolekcje, w czasie karnawału bawią się na balu, a w okresie letnim wyjeżdżają na obozy.
Piękne świadectwo złozył 18.10.2022 r. ks. Tomasz Kancelarczyk
https://www.facebook.com/profile.php?id=100064441406503
Głupi
27 lat temu, gdy byłem na drugim roku seminarium duchownego zobaczyłem w szczecińskiej katedrze grupę osób z niepełnosprawnością intelektualną. W tamtym czasie jeszcze o nich się mówiło upośledzeni. Widok tych osób dla mnie był bardzo ciekawy, gdyż wychowany w małym miasteczku nie doświadczyłem takich osób, dlatego wtedy byli dla mnie zjawiskiem, niemalże kosmicznym. Osoby te, o ile pamiętam w tym miejscu wystawiały pasję. Stałem blisko prezbiterium i przyglądałem się im z zaciekawieniem. Nagle jedna z tych osób, Liliana z Zespołem Downa, nie tylko w moim moją stronę posłała swój szeroki dałnowy uśmiech ale także zaczęła swoim koślawym krokiem iść w moją stronę, co wzbudziło we mnie wielki strach, wszak nigdy nie miałem bliskiego kontaktu, rozmowy, spotkania z taką osobą. Można powiedzieć, że nie podeszła do mnie ale podbiegła i z radością przytuliła się do mnie wtulając mnie wtedy chudzinę w swoje korpulentne ciało. Było to jedno z najstraszniejszych doświadczeń w moim życiu. Stałem przerażony, podobnie jak niegdyś w dzieciństwie, kiedy pies sąsiada przyparł mnie do płotu z zamiarem ugryzienia. Liliana coś do mnie mówiła ale ja nic nie czułem, nic nie słyszałem, tak byłem przerażony w jej uściskach. Ona bardzo szybko wyczuła, że obejmuje takiego sztywnego kołka, puściła mnie, zrobiła krok do tyłu i powiedziała ...głupi i jakby nic odeszła ode mnie. Długo nie mogłem ochłonąć. To spotkanie było dla mnie naprawdę traumatyczne ale ciągle w mojej głowie brzmiało to słowo ...głupi i pomyślałem sobie, że rzeczywiście jestem głupi skoro boję się drugiego człowieka, a że swoje miejsce w seminarium traktowałem bardzo poważnie wiedziałem, że takie osoby spotkam prędzej czy później już jako ksiądz w kościele, na ulicy, po kolędzie i co wtedy też stanę jak wryty i będę się ich bał. Postanowiłem, że muszę zrobić coś ze swoim strachem. Okazja nadarzyła się bardzo szybko, wtedy kiedy klerycy wybierali swoje wakacyjne zajęcia w ramach praktyk seminaryjnych. Ku zdziwieniu mojego przełożonego wybrałem obóz, jak się wtedy mówiło z muminkami, zdziwieniu bo rok wcześniej powiedziałem mu, że mogę pojechać wszędzie nawet i na całe wakacje, ale tylko nie z nimi. Gdy przyszedł czas wakacyjnego wyjazdu na obóz w Łysogórkach, to jest wioski koło Cedyni, z wielką obawą wchodziłem do autokaru nie wiedząc, że rozpoczyna się nowy jakże ciekawy rozdział mojego życia, moja przygoda ze wspólnotą Wiara i Światło, wspólnotą osób z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodzin i przyjaciół.
Jak zmienia się całe życie rodziców, kiedy na świat przychodzi dziecko. Jak zmienia się całe życie rodziców, kiedy na świat przychodzi dziecko, które także jako pełnoletnia osoba wciąż potrzebuje stałej opieki.
Niewątpliwie miarą wielkości człowieczeństwa i społeczeństwa, jak uczył św. Jan Paweł II, jest jego stosunek do najsłabszych, a szczególnie do bezbronnych.
Dziękujmy Bogu i ludziom za tę piękną lekcję bezinteresownej miłości i akceptacji.
Wiara i światło
Jest taki ruch, jest taka wspólnota, która łaczy w jedno dobro osób niepełnosprawnych intelektualnie, rodziców i przyjaciół. Ta wspólnota od ponad czterdziestu lat jest obecna w Szczecinie. Z tą wspólnotą szczególnie przeżywa się Dzień Dziecka.
»
http://
W dniach 21-22 maja br. odbyło się spotkanie diecezjalnych duszpasterzy rodzin i diecezjalnych doradców życia rodzinnego w Centrum Animacji Misyjnej w Konstancinie. Naszą archidiecezję reprezentowali: Diecezjalna Doradczyni Życia Rodzinnego i Dyrektor Archidiecezjalnej Poradni Rodzinnej w Szczecinie p. Monika Możejko i ks. Tomasz Ceniuch z Wydziału Duszpasterstwa Rodzin.
Tematem tego jakże owocnego spotkania było towarzyszenie małżeństwu na jego drodze powołania. Przedstawicielami naszych pasterzy byli księża biskupi posługujący w Radzie ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski: bp Wiesław Śmigiel, bp Romuald Kamiński i bp Józef Wróbel i bp Krzysztof Chudzio. Zaprezentowane zostały różne propozycje towarzyszenia małżeństwom. Sesja była okazją do podjęcia zagadnień w ostatniej części Wskazań duszpasterskich dla Kościołów partykularnych, jakich udzieliła Dykasteria ds. Świeckich, Rodziny i Życia w dokumencie pt. „Droga wtajemniczenia katechumenalnego dla życia małżeńskiego”.
Pierwszym prelegentem był ks. Przemysław Kwiatkowski z Gniezna, który w wykładzie: „Czy rozumiecie co wam uczyniłem? (J 13,12) – O towarzyszeniu młodym małżeństwom” podejmował m.in. temat wiary i doniosłości sakramentu małżeństwa, potrzeby nawiązywania więzi, sprawowania w codzienności sakramentu małżeństwa („tu dzieje się ten sakrament”, „w życiu małżeńskim nie ma odpadków”, ale wszystko składa się na całość). Zachęcał też do ożywiania miłości małżeńskiej przez Eucharystię i codzienne poszukiwanie doświadczeń miłości Jezusa („Jezu, jak Ty dzisiaj powiedziałeś nam, że nas kochasz?”).
Kolejnym prelegentem był duszpasterz akademicki z Poznania – ks. Jan Cieślak, który przedstawiał Wspólnotę Młodych Małżeństw i jej założenia formacyjne. Bardzo mocno wybrzmiało przekonanie, że „małżeństwo jest pierwszym miejscem realizacji wspólnego powołania, a wspólnota nie jest miejscem poszukiwania szczęścia poza małżeństwem”.
Bardzo dumni byliśmy z wystąpienia kapłana naszej archidiecezji - ks. Jarosława Szymczaka posługującego na co dzień w Instytucie Świętej Rodziny w Łomiankach, który jest współautorem programu formacji dla małżonków: Programy na Miłość i Życie.
Wykład był bardzo dynamiczny, niejednokrotnie przeradzał się w dzielenie doświadczeniem towarzyszenia małżeństwom, także szczególnie w ostatnich latach przeżywającym różnorodne trudności.
Szczecinianin przywołał wiele z nauczania św. Jana Pawła II, np. „Nie żyje się, ani nie kocha się na próbę”, a wychodząc od zależności i dokonywanego w życiu wyboru pomiędzy takimi wartościami jak: posiadanie, czynienie, bycie, które wyrażają się przez pragnienie: chcę mieć, chcę działać, chcę być przedstawił założenia 9-letniego programu towarzyszenia małżeństwom Programy na miłość i życie, złożonego z poszczególnych rocznych programów: Ja+Ty=My, My+Rodzina, Nasza Rodzina + Społeczeństwo w triadach kolejno odnoszących się do natury, łaski i misji.
Metodą pracy są wprowadzenia poszerzone o warsztaty i zwieńczone dbałością o dialog małżeński wzmocniony twórczymi rytuałami związanymi z cyklicznością poszczególnych etapów - od codzienności – do wydarzeń corocznych.
Co ciekawe pary trenerskie, współprowadzące te programy z kapłanami czy siostrami zakonnymi już są w naszej archidiecezji, co daje duże nadzieje na rozwój tej drogi formacji małżeństw także w Kościele nad Odrą i Bałtykiem.
Z kolei o swojej jakże subtelnej inicjatywie opowiadał o. Ksawery Knotz OFMCap z Krakowa. Inicjatywa jest niejako wciąż rodząca się i odpowiadająca na zapotrzebowanie małżeństw poszukujących takiego towarzyszenia i jest oparta na cyklicznych spotkaniach, wykładach i zadaniach.
Ciekawą propozycję zaprezentowali także p. Agata i Andrzej Mleczkowie z Gniezna, którzy podjęli temat: „Misterogrande – odkryj małżeństwo”.
Ta pochodząca z Włoch inicjatywa i czerpie z nauczania św. Pawła: „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła.” (Ef 5,31n)
Kolejnego dnia prelegentami byli i kolejnymi propozycjami dzielili się:
s. M. Edyta Frankowska ISSM, „Szensztat na drodze formacji małżeńskiej w Kościele: formacja małżeńska” (w kilku parafiach naszej archidiecezji są już rodziny realizujące tę drogę formacji);
p. Dorota i Grzegorz Anczewscy o kawiarenkach dialogowych, które są dość łatwe do zorganizowane w różnych formach np. zaprzyjaźnionych małżeństw, lub korzystając z pomieszczeń parafialnych, a można korzystać ze sprowadzanych prostych i przystępnych materiałów formacyjnych;
p. Agnieszka i Mariusz Rogalscy o programie: „Miłość od A do Z”. p. Agnieszka jest tez współautorką wyżej wspomnianych Programów na Miłość i Życie.
Swoim doświadczeniem towarzyszenia osobom o skłonnościach homoseksualnych i ich rodzinom dzielił się o. Wit Chlondowski OFM z Katowic i wyjaśnił m.in. czym jest Apostolat Courage i EnCourage oraz kim są osoby, które do niego należą.
W ostatniej godzinie sympozjum zaprezentowały kolejne propozycje:
p. Anna Stephan z Siedlec – „Warsztaty wychowania chrześcijańskiego”,
p. Ewa i Andrzej Dolny z Warszawy – Kana – Welcome (roczny program dla wszystkich małżeństw i par niesakramentalnych, wierzących lub nie, jest narzędziem, by formować, ewangelizować i towarzyszyć oraz włączać w życie parafii – szczególnie młode pary). Ten program czerpie z pochodzącej z Francji Wspólnoty Chemin Neuf i wg założeń mocno odwołuje się do zdrowej antropologii.
Ostatnim prelegentem była p. Luiza Organek z ISKK, zachęcająca do współudziału i promocji badań socjologicznych skierowanych do narzeczonych i parafii czy poradni organizujących katechezy, kursy czy nauki przedślubne.
Podsumowując chciałbym zaznaczyć, że spotkanie w odbiorze wielu uczestników, nie tylko było na wysokim poziomie, ale dawało nadzieję i konkretne narzędzia do wzrostu dla wszystkich chętnych i jakimkolwiek stopniu otwartych małżeństw (także par niesakramentalnych w części propozycji). W zasadzie wszystkie propozycje oparte są bardzo mocno na potrzebie umacniania dialogu.
Zmiana języka, który niejednokrotnie dziś młode pokolenia zniechęca, lub jest niezrozumiały i obcy ale przekazywanie treści niezmiennych, wartości mimo wszystko poszukiwanych i nieprzemijających.
Te wykłady, dzielenia, rozmowy i przemyślenia prowadzą do umocnienia przekonania, że małżeństwo i rodzina to najlepszy pomysł Boga dla człowieka.
Już teraz warto pamiętać, że na stronie Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin znajduje się wyszukiwarka rekolekcji, warsztatów i szkoleń organizowanych w całej Polsce, a skierowanych, do małżeństw i rodzin. Warto też skorzystać z oferty, która realizowana jest, poza codzienną lub coniedzielną posługą, w naszej archidiecezji w różnych parafiach i wspólnotach. Wspomnijmy o Domowym Kościele, Ruchu Rodzin Nazaretańskich, Ruchu Equipes Notre-Dame, Spotkaniach Małżeńskich, Ruch Szensztacki, Sychar – Wspólnota trudnych małżeństw czy nieco bardziej lokalnych wspólnotach.
Warto też skorzystać z różnych propozycji, które poleca Fundacja Donum Vitae w Szczecinie.
Małżeństwo i rodzina to najlepszy pomysł Boga dla człowieka.
Zdjęcia dzięki uprzejmości Krajowego Osrodka Duszpasterstwa Rodzin: https://www.facebook.com/p/Krajowy-Ośrodek-Duszpasterstwa-Rodzin-100069805303005/?paipv=0&eav=AfbOeqiKxRLBepxaKfVUrnutJpMbs9CK7rvLar2_eqV0wlruuYcQQFeFyYeSVRQUnBw&_rdr
Propozycje dla małżeństw - towarzyszenie we wspólnej drodze - relacja z Wiosennej Sesji Duszpasterstwa Rodzin
Małżeństwo i rodzina to najlepszy pomysł Boga dla człowieka. Tak możnaby streścić całą Wiosenną Sesję Duszpasterstw Rodzin, którą zorganizował Krajowy Ośrodek Duszpasterstwa Rodzin. Zachęcamy do zapoznania się z relacją uczestników tego ogólnopolskiego wydarzenia.
»
http://
Przekazujemy kolejne ciekawe propozycje dla rodzin. Więcej informacji na załączonych plakatach.
Kolejne zaproszenia
W biegu naszego życia potrzebujemy czasem zatrzymania, aby zyskać siły przez odpoczynek, refleksję i oczywiście modlitwę.
»
http://
Jedną z ważnych spraw jest opieka nad osobami starszymi i chorymi. W sytuacjach trudnych otrzymujemy pomoc w szpitalach, domach pomocy społecznej, hospicjach.
Z informacji przekazanych prze księży proboszczów wiemy, że z comiesięczną posługą kapłani w naszej archidiecezji w roku 2023 odwiedzali ponad 5 tyś. osób chorych i starszych w domach. Ta comiesięczna obecność Jezusa w Eucharystycznej Postaci jest niejednokrotnie z wielkim utęsknieniem wyczekiwana przez wielu chorych. Wiemy też, że wciąż wielu ludzi trwa w swoistych skutkach ubocznych obostrzeń pocovidowych. Z historii wiemy, że ok. 15 lat temu z comiesięczna posługą sakramentalną odwiedzanych było ok. 7 tyś chorych w domach.
W naszej archidiecezji od ponad 40 lat działa Apostolat Chorych – Rodzina Miłości Miłosiernej, założony przez śp. Barbarę Oskólską. Wspólnota ta stara się być wsparciem dla osób chorych i ich rodzin.
W swojej tak długiej historii wypracowała różne metody posługiwania. Do dziś najbardziej rozpoznawanymi są:
1) wydawanie miesięcznika: List do chorych i ich rodzin
2) Piesza pielgrzymka dostosowana do możliwości chorych – przez lata do Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Osiedlu Słonecznym w Szczecinie, a obecnie do Sanktuarium Dzieci Fatimskich na Osiedlu Kasztanowym w Szczecinie
3) Coroczne rekolekcje wakacyjne dla osób chorych, niepełnosprawnych i starszych często wraz z młodzieżą jako wolontariuszami
4) Diecezjalne spotkanie opłatkowe dla chorych i ich rodzin.
5) Korespondencyjny apostolat chorych.
W swoim działaniu Rodzina Miłości Miłosiernej – bo od wielu lat w naszej archidiecezji taka także funkcjonuje dopełniająca nazwa apostolatu chorych, dzięki zaangażowaniu świeckich, księży, sióstr i braci zakonnych podejmowała inne inicjatywy np. białe soboty (organizacja we współpracy z Diecezjalną Caritas konsultacji ze specjalistami różnych dziedzin medycyny, osobami, które chciały ofiarować swój czas, wiedzę i umiejętności innym bezinteresownie), dni skupienia, rekreacje.
Nie sposób wszystkich inicjatyw wymienić.
Już w najbliższą sobotę 11. maja 2024 r. odbędzie się kolejna piesza pielgrzymka dedykowana osobom chorym, niepełnosprawnym i starszym. Dostosowana jest ona do możliwości tej grupy osób, którzy jeśli mogą to samodzielnie, albo jeśli trzeba przy pomocy swoich bliskich czy wolontariuszy przemierzają trasę z Sanktuarium Dzieci Fatimskich na Osiedlu Kasztanowym do kościoła pw. Przemienienia Pańskiego w Szczecinie – Załomiu.
Jak zostało podane na profilu fb Apostolatu Chorych Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej:
Spotykamy się o godz. 8:45 w Sanktuarium Dzieci Fatimskich
(Osiedle Kasztanowe 85).
Plan spotkania:
9:00 – nabożeństwo eucharystyczne + litania loretańska
(możliwość spowiedzi)
10:30 – wyjście pielgrzymki
11:30 – przybycie do kościoła pw. pw. Przemienienia Pańskiego
w Załomiu (ul. Łąkowa 2)
12:00 – Msza Święta
12:45 – Poczęstunek
Ci, którzy się obawiają, że sobie nie poradzą przesyłam link, gdzie można obejrzeć relacje z ubiegłorocznej pielgrzymki. A jeśli masz wątpliwości proszę zadzwoń. Informacje i kontakt mozna odnaleźć na profilu Apostolatu Chorych
https://www.facebook.com/ApostolatChorych/
Osoby chore, niepełnosprawne i starsze w rodzinie i archidiecezji
Rodzina to najlepszy pomysł Pana Boga dla człowieka.
Doskonale wiemy, że dojrzała miłość jest najlepszym wsparciem, jaki człowiek może udzielić człowiekowi i jak bardzo ona jest potrzebna i wręcz konieczna do właściwego rozwoju.
»
http://
Tym razem będzie to pięć kolejnych wtorkowych wieczorów (w godz. 17-20). Wiemy, że różne są możliwości narzeczonych. Ta forma kierowana jest do tych, którzy chcą mocniej zaangażować się w przygotowanie do małżeństwa i jednocześnie dysponując wolnymi wieczorami nie spieszą się, by „załatwić nauki”, ale z otwartym serem i umysłem zadbać o duchowe przygotowanie do wzajemnego udzielenia sobie sakramentu małżeństwa.
Taka formuła pozwala spokojniej wykorzystać czas pomiędzy kolejnymi spotkaniami na omówienie, wspólne zastanowienie nad przekazanymi treściami.
Rozpoczecie już 07.05.2024 r.
Więcej informacji można znaleźć na stronie Fundacji Donum Vitae
https://poradnia.donumvitae.pl/poradnia-fundacji/dla-narzeczonych
Kolejne nauki przedślubne
Fundacja Donum Vitae w Szczecinie zaprosza na kolejną formę nauk przedślubnych.
»
http://
Warto też wiedzieć, że co miesiąc – w pierwszą sobotę miesiąca po Mszy Świętej o godz. 7.00 – w Bazylice św. Jana Chrzciciela (ul. Bogurodzicy) odbywa się szczególna modlitwa – męski różaniec ulicami Szczecina. Choć istota modlitwy jest ta sama, jak podczas każdej modlitwy różańcowej, to jego brzmienie jest wyjątkowe. Inaczej brzmią też pieśni wyśpiewane przez to zgromadzenie. Duchowym opiekunem tych dzieł jest ks. Mariusz Wencławek SDB – diecezjalny duszpasterz mężczyzn.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100087239217775
Pielgrzymka mężczyzn
W sobotę 20. kwietnia br. odbyła się XIII Piesza Pielgrzymka Mężczyzn do Sanktuarium w Myśliborzu.
»
http://
Eucharystia w naszym życiu. To główny temat tych dni, kiedy rozważaliśmy Kim jest Eucharystia, jaka jest wartość i cel częstego karmienia się Ciałem i Krwią Chrystusa, po co jest adoracja Najświętszego Sakramentu, kto i kiedy może korzystać z Komunii Duchowej, jak istotne jest ofiarowanie Komunii Świetej za kogoś czy w jakiejś intencji...
Towarzyszyła nam również obecność (poprzez relikwie) św. Jana Pawła II – papieża rodziny, św. Matki Teresy z Kalkuty w niepowtarzalnie szczecińskim relikwiarzu oraz błogosławionej Rodziny Ulmów.
Fundamentalnymi założeniami tego czasu rekolekcyjnego oprócz rozważań i wspólnej modlitwy były także spotkania, jak to wielu okresliło, w rodzinnej atmosferze, dzielenie się doświadczeniem posługi, życia. Był to też czas odpoczynku, nadmorskich spacerów i rozmów. Szczególnym walorem była otwartość na spędzenie tego czasu ze współmałzonkami i dziećmi.
Bogu niech będą dzieki za ten czas.
Nieco więcej na:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100087239217775
Rekolekcje Doradców Życia Rodzinnego
Rekolekcje z naszymi doradcami życia rodzinnego trwały od piątku do niedzieli (19-21.04) w Nadmorskim Domu Rekolekcyjnym w Mrzeżynie.
»
http://
Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału i odważnego świadczenia o wartości tego szczególnego daru od Boga jakim jest dar życie od poczecia do naturalnej śmierci. Tym bardziej dzisiaj, w naszym pokoleniu, jest ważne dzielenie się tą prawdą.
Każdy z nas przechodził w swoim istnieniu etap prenatalny. Jesteśmy, bo nikt nam tego naszego prawa człowieka, prawa do życia nie zawłaszczył, nikt nas nie pozbawił. Czy możemy nie bronić tego samego prawa do życia tych, którzy sami bronic się nie mogą?
Żyj i pozwól żyć.
Tegorocznym hasłem jest prawda, że "ŻYCIE NIE ZNA GRANIC".
Rozpoczęcie marszu już w niedzielę 14. kwietnia br. o godz. 15.00 na Jasnych Błoniach im. Jana Pawła II w Szczecinie.
Marsz dla życia w Szczecinie
To już 20. Marsz dla Życia w Szczecinie i jak przypomina Fundacja Małych Stópek, to jak dotychczas najliczniejszy marsz prolife w Polsce.
»
http://
Może trzeba by wrócić do nauczania św. Jana Pawła II nt. małżeństwa i rodziny, wygłoszonego na Jasnych Błoniach w Szczecinie 11.06.1987 r. Wtedy nasz święty Rodak wystawił także piękną ocenę naszemu Pasterzowi, mówiąc o swoistej legitymacji dotyczącej troski o duszpasterstwo rodziny, małzeństwa, jaką poprzez swoją posługę w diecezji, Polsce i całym Kosciele wniósł śp. bp. Kazimierz Majdański. Wtedy też w darach ofiarnych złożona została księga z imionami dzieci, które udało się uratować od śmierci. Z pewnością o tym miłosierdziu wobec najmniejszych Pan Bóg pamięta podczas każdego spotkania z przekraczającymi próg życia doczesnego i wiecznego.
I kolejni pasterze, którzy z taką troską sie wypowiadali broniąc wiary, ale broniąc także nierozerwalności i świętości małżeństwa i rodziny. Oby rodziny były Bogiem silne. Z tym większą wdzięcznością dostrzeżmy tę iskrę, którą jest Fundacja Małych Stópek.
Nie sposób dziś nie zauważyć liturgicznej Uroczystości Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie i faktu, że w wielu parafiach odbędzie się Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego.
Serdecznie do tego dzieła jesteśmy zaproszani.
Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego jest modlitwą wstawienniczą, polegającą na wzięciu w duchową opiekę na 9 miesięcy, nieznanego nam poczętego dziecka, którego życie jest zagrożone aborcją. Polega na odmawianiu jednej dziesiątki różańca świętego każdego dnia przez 9 miesięcy, z rozważaniem tajemnicy życia Jezusa i Maryi oraz odmówieniem specjalnej modlitwy w intencji tego dziecka. Można również dołączyć dobrowolne postanowienie, np: post, jałmużnę czy uczynek miłosierdzia.
Duchową Adopcję może podjąć KAŻDY – osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Również osoby żyjące w związku niesakramentalnym i rozwiedzione. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
Według słów Jezusa Chrystusa: „są takie złe duchy, które można pokonać tylko modlitwą i postem” (Mk 9,29). Dlatego potrzeba całej rzeszy obrońców życia ludzkiego, którzy z różańcem w ręku, przeciwstawią się temu wielkiemu złu, jakim jest śmierć nienarodzonych, najsłabszych i najbardziej bezbronnych. Modlitwa Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, jest nie tylko „tarczą obronną” przed aborcją, ale również leczy zranienia pozostawione w sercu tych osób, które się do niej przyczyniły.
Tematycznie najbardziej odpowiednim dniem do podjęcia przyrzeczenia jest Uroczystość Zwiastowania NMP - 25 marca, kiedy cała liturgia kieruje nas na rozważanie tajemnicy przypominającej nam fakt, że Syn Boży stał się Człowiekiem czyli tajemnicy kiedy począł się z Ducha Świętego i przyjął Ciało z Maryi Dziewicy.
Jeżeli w ten dzień to wydarzenie nie jest dla nas możliwe, to można przyrzeczenie złożyć w każdy inny dzień, szczególnie w uroczystości, święta, dni (środa i sobota) maryjne, idąc do kościoła i przed Najświętszym Sakramentem, wypowiedzieć słowa przysięgi. Można to zrobić także w domu (szczególnie osoby chore) w sposób jak najbardziej uroczysty, tzn. przygotować świece, może wizerunki świętych i złożyć przysięgę Duchowej Adopcji. Zachęcamy jednak, aby przyrzeczenie było składane w Waszym kościele, w którym najczęściej uczestniczycie w Eucharystii. Warto wyrażać taką gotowość duszpasterzom na kila tygodni przed planowanym podjęciem przyrzeczenia i poprosić o przyjęcie przyrzeczenia. Być może, dzieki temu, po ogłoszeniu w kościele, także inne osoby podejmą duchową adopcję.
W jaki sposób należy podjąć Duchową Adopcję
Należy wypowiedzieć formułę przyrzeczenia Duchowej Adopcji, która prezentujemy poniżej
Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo,
wszyscy Aniołowie i Święci,
wiedziony(a) pragnieniem
niesienia pomocy w obronie nienarodzonych,
(ja, ………………..)
postanawiam mocno i przyrzekam,
że od dnia ……………….. (w Święto / Uroczystość ………………..)
biorę w duchową adopcję jedno dziecko,
którego imię Bogu jest wiadome,
aby przez 9 miesięcy każdego dnia
modlić się o uratowanie jego życia
oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu.
Postanawiam:
* odmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego,
* codziennie odmówić jedną tajemnicę różańca,
* przyjąć nadto (nieobowiązkowo) postanowienia:
* ………………..
* ………………..
* ………………..
Modlitwa codzienna:
Panie Jezu
za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi,
która urodziła Cię z miłością
oraz za wstawiennictwem świętego Józefa,
“Człowieka Zawierzenia”, który opiekował się Tobą,
proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka,
które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady
i które duchowo adoptowałem.
Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę,
aby zachowali je przy życiu,
które Ty sam mu przeznaczyłeś.
Amen.
Więcej o duchowej adopcji można dowiedzieć się na stronie Fundacji Małych Stópek i Centralnego Ośrodka Krzewienia Duchowej Adopcji .
Można też dowiedzieć się o aplikacji temu poświęconej.
https://fundacjamalychstopek.pl/formacja/
https://www.adoptujzycie.pl
https://www.duchowaadopcja.info/modlitwy-duchowej-adopcji.html
https://www.duchowaadopcja.info/index.html
Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego
Ta fundacja jest niewątpliwie charyzmatyczna. To szczególne zagadnienie służby życiu od poczecia do naturalnej śmierci jest wpisane w posługę Fundacji Małych Stópek i jak bardzo jest dziś aktualne i potrzebne.
»
http://
O zagrożeniach wobec życia i prawdy w wymiarze społecznym bardzo wyraźnie nauczał św. Jan Paweł II m.in. w encyklice Evangelium Vitae:
EV 11. W tym miejscu pragniemy jednak zwrócić szczególną uwagę na inny rodzaj zagrożeń wymierzonych przeciw życiu poczętemu lub życiu, które zbliża się do końca: dostrzegamy w nich nowe aspekty, nieznane w przeszłości oraz problemy niezwykłej wagi, związane z faktem, że w świadomości zbiorowej te zamachy na życie tracą stopniowo charakter „przestępstwa” i w paradoksalny sposób zyskują status „prawa”, do tego stopnia, że żąda się uznania ich pełnej legalności przez państwo, a następnie wykonywania ich bezpłatnie przez pracowników służby zdrowia. Zamachy te uderzają w ludzkie życie, gdy jest ono najsłabsze i całkiem pozbawione możliwości obrony. Jeszcze groźniejszy jest fakt, że w dużej mierze dochodzi do nich w gronie rodziny i za sprawą rodziny, która przecież ze swej natury powinna być „sanktuarium życia”.
Jak mogło dojść do takiej sytuacji? Trzeba wziąć pod uwagę wiele różnych czynników. Podłoże stanowi głęboki kryzys kultury, który rodzi sceptyczną postawę wobec samych fundamentów poznania i etyki oraz sprawia, że coraz trudniej jest zrozumieć w pełni sens istnienia człowieka, jego praw i obowiązków. Łączą się z tym najróżniejsze trudności związane z codziennym życiem i ze stosunkami między ludźmi, szczególnie dotkliwie odczuwane w złożonej rzeczywistości współczesnego społeczeństwa, w którym pojedyncze osoby, małżeństwa i rodziny pozostają często same ze swoimi problemami. Nie brak sytuacji szczególnego ubóstwa, niedostatku i niepewności, w których trud codziennej egzystencji, cierpienie sięgające granic ludzkiej wytrzymałości oraz doznawana przemoc — zwłaszcza przemoc wymierzona przeciw kobietom — sprawiają, że opowiedzenie się po stronie życia i jego obrona stają się trudne, a czasem wymagają wręcz heroizmu.
Wszystko to tłumaczy, przynajmniej częściowo, dlaczego wartość życia ulega dziś swoistemu „przyćmieniu”, chociaż sumienie nieustannie przypomina o jego świętości i nienaruszalności, czego dowodem jest sam fakt, że próbuje się przesłaniać niektóre przestępstwa przeciw życiu poczętemu lub zmierzającemu ku naturalnemu końcowi określeniami typu medycznego, które mają odwracać uwagę od tego, że w rzeczywistości zagrożone jest prawo konkretnego człowieka do istnienia.
Zachęcamy także do własnej lektury encykliki Evangelium Vitae i dzielenia się na różne sposoby nauczaniem Kościoła w tym zakresie.
Kolejną inicjatywną jest
Tydzień modlitw o ochronę życia, Rodzina Bogiem silna. 2-8. kwietnia 2024.
Tydzień ten rozpoczyna się w rocznicę śmierci św. Jana Pawła II, a kończy się w Liturgiczną Uroczystość Zwiastowania NMP.
Zachęcamy do wspólnotowego i indywidualnego podejmowania się tego dzieła modlitewnego, w jakże ważnym czasie duchowego zmagania w naszej Ojczyźnie. Można połączyć te modlitwy w zbieżnym czasie z Nowenną do Miłosierdzia Bożego (29.03-6.04).
Materiały są dostępne na stronie:
Tydzień modlitw o ochronę życia, Rodzina Bogiem silna
Niedawno (16-24.03) na prośbę naszych pasterzy podejmowaliśmy Nowennę w intencji zgody narodowej i poszanowania życia ludzkiego. Pamiętamy, że Jezus powiedział: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem" J 14,6 . Coraz bardziej rozumiemy, że walka z tymi wartościami jest tak naprawdę walką z samym Bogiem.
»
http://
Organizatorem jest Fundacja Donum Vitae przy współpracy inicjatywy: Spotkania Małżeńskie. Jest to okazja, aby przygotować się do wspólnego życia małżeńskiego w duchu katolickich wartości.
Nauki odbywać się będa w Trzęsaczu w ośrodku oddalonym ok. 200 m. od Bałtyku w dniach 12-14 kwietnia 2024 r.
Spotkania obejmować będa szereg warsztatów i wykładów prowadzonych przez doświadczonych prelegentów.
Uczestnicy będa mieli okazję do m.in. :
- zrozumienia znaczenia sakramentu małzeństwa,
- rozwoju umiejętności komunikacyjnych niezbędnych w życiu małżeńskim,
- wspólnej modlitwy i refleksji o swoich przyszłych zadaniach małżeńskich,
- integracja z innymi parami, które przygotowują się do małżeństwa.
Oprócz bogatego programu edukacyjnego, zapewniamy czas na relaks i spacery nad morzem.
Zapisy: Liczba miejsc jest ograniczona. Prosimy o potwierdzenie udziału dp 13 marca br. wysyłając formularz zgłoszeniowy dostępny na stronie internetowej www.poradnia.donumvitae.pl lub kontaktując się bezpośrednio pod numerem telefonu 882 024 488.
Szczegóły i więcej informacji na stronie https://poradnia.donumvitae.pl/index.php/aktualnosci/narzeczeni/wyjazdowe-weekendowe-nauki-przedmalzenskie
Na stronach Fundacji Donum Vitae znajdują się także inne propozycje nauk przedślubnych.
Nauki przedślubne nad Bałtykiem.
Przekazujemy zainteresowanym zapraszenie na nauki przedślubne w nadmorskim Trzęsaczu.
»http://www.kodr.pl
Krajowy Ośrodek Duszpasterstwa Rodzin KEP
Oficialna strona Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin KEP. Ciekawe artykuły i wywiady. Dawka informacji o rodzinie w Kościele katolickim. Inicjatywy prorodzinne i pomysły na przyszłość. Słowem... wszystko o małżeństwie i rodzinie w naszeje wspólnocie kościelnej w Polsce i na świecie.
»
