Abp. Andrzej Dzięga
bp Henryk Wejman
Caritas
Centrum Formacji Biblijnej
duszpasterstwo rodzin
Ewangelizacja
Hymn Trzech Młodzieńców
Jan Paweł II
katechumenat
Kościół lokalny
Liturgia
Marsz dla Życia
Maryja
Miłosierdzie
młodzież
Muzyka Kościelna
Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego
Noc Konfesjonałów
Ojciec święty
Psalmy
rekolekcje
rekolekcje dla małżeństw
Rokitno
sanktuarium
Seminarium Duchowne
studenci
studium Pisma św.
Szczecin
szkoła biblijna
Światowe Dni Młodych
Tydzień Biblijny
Tydzień Słowa Bożego
życie konsekrowane
katechumenat
O chrzcie w wieku dorosłym
O CHRZCIE W WIEKU DOROSŁYM SŁÓW KILKA
Często słyszy się o osobach, które demonstracyjnie opuszczają Kościół. „Apostata”, czyli człowiek, który w wieku dorosłym na własne życzenie wypisał się z Kościoła, to słówko ostatnio bardzo modne. Rzadko natomiast mówi się o tym, że są tacy dorośli, którzy świadomie podejmują drogę wejścia do Kościoła przez decyzję przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej (czyli chrztu, bierzmowania i Eucharystii). Dziś więc trochę o nich.
Każdy człowiek ma swoją drogę do Boga - są na niej różni ludzie, wydarzenia, miejsca szczególnie ważne, ale tak naprawdę dla każdego tą Drogą jest Jezus Chrystus prawdziwie obecny w sakramentach Kościoła. Kiedy dorosła osoba przychodzi prosić o chrzest, towarzyszą jej różne motywacje. Każda z nich jest dobra na początek. A później zaczyna się przygoda budowania relacji z Bogiem przez spotkania na katechezach wspólnych i indywidualnych, a przede wszystkim przez życie liczące się z Bożym Prawem – Prawem Miłości.
Katechumenat – czyli przygotowanie dorosłych do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej – dzieli się na etapy. Pierwszym z nich jest prekatechumenat, czyli odkrywanie śladów Boga w dotychczasowym życiu. Na jakim poziomie jesteśmy: czy wierzymy w Boga, w Jego istnienie, czy wierzymy Bogu? A jest różnica! Czy wierzymy w Chrystusa, czy wierzymy Chrystusowi? Czy wierzymy w Kościół, czy wierzymy Kościołowi? Łącznikiem pomiędzy pierwszym i drugim etapem jest obrzęd przyjęcia do katechumenatu. W czasie tego obrzędu kandydat wzmacnia swoją osobistą wiarę, wiarą otrzymaną od Boga w Kościele. Przez naznaczenie znakiem krzyża zostaje włączony we wspólnotę Kościoła. Można go porównać do poczętego dziecka, które jeszcze się nie urodziło, ale już żyje i karmi się tym, co matka mu podaje do jedzenia – oczywiście w formie dla niego łatwo strawnej. Głównym pokarmem katechumenów jest Ewangelia, z której mają poznawać Jezusa, by móc Go naśladować. Ten okres trwa przynajmniej od Adwentu do Wielkiego Postu. Czasem jest przedłużany przez kolejne lata, by nie „wylać dziecka z kąpielą” i dać tyle czasu, ile każdy potrzebuje.
Na początku Wielkiego Postu Kościół z radością ogłasza imiona tych, którzy w najbliższą Wigilię Paschalną „narodzą się z wody i z Ducha”. Ma to miejsce w czasie obrzędu wybrania. Później już coraz intensywniejsze przygotowanie do „nowych narodzin”, w którym Kościół jako troskliwa Matka daje wybranym to, co ma najcenniejszego: Credo i Modlitwę Pańską.
Jeszcze tylko radosna Wielka Noc i zaczyna się nowe życie…
Życie w wolności dziecka Bożego, w Łasce, która pozwala wejść w świat Boga przez pełne uczestniczenie w Eucharystii i Liturgii Kościoła, życie pełne przygód polegających na szukaniu i odnajdywaniu woli Boga.
W czasie tego przygotowania chrześcijanie, słuchając swojego serca, uczą się stawiać Bogu pytania i cierpliwie czekać na odpowiedzi, budują relację, w której mogą odnaleźć pełne przyjęcie i siłę do stawania się coraz bardziej podobnym do Jezusa, by u kresu tej drogi – w chwili śmierci – usłyszeć z ust Ojca, że miłuje w nich to, co umiłował w swoim Synu.
Dlatego serdecznie zachęcamy tych, którzy chcą się przygotować do przyjęcia sakramentów chrztu, bierzmowania i Eucharystii do kontaktu z naszym Ośrodkiem Katechumenalnym. Wszelkie dane kontaktowe znajdują się na stronie internetowej: katechumenat.szczecin.pl Dla nas, ochrzczonych, towarzyszenie katechumenom jest również szansą dotarcia do skarbów, które złożył w nas nasz chrzest.
Odwagi! Wielu przeszło już tę drogę i są dziś zwykłymi – niezwykłymi chrześcijanami – ludźmi Chrystusa.
